Toptoque

We staan weer eens positief op de kaart. Op de menukaart, wel te verstaan en dat dankzij topkok Jonnie Boer. In Limoux vindt het jaarlijkes galadiner plaats van Toques et Clochers. Jonnie is de ‘chef’ van deze 18e editie. Hij wordt begeleid door een aantal –even gerenommeerde- collega’s.
Je kunt het nalezen in het AD. Het evenement heeft ook een officiele site

Wijnonlijn

Hou je van wijn? Ik ook. Vooral om op te drinken. Dus ga ik regelmatig naar de supermarkt om een paar flesjes te scoren. Toch kun je mij geen echte wijnliefhebber noemen. Dat is iemand die naar Frankrijk gaat om een tocht langs châteaux en vignobles te maken en die overal proeft om zo de lekkerste bouteilles voor weinig te kunnen scoren. Deze ware vinofielen kunnen hun voordeel doen met de site van Vinomedia. Hier vind je naast 3000 artikelen over wijn (in een doorzoekbare database) ook een adressengids van zo’n beetje alle wijnboeren, cooperaties, leveranciers van vinificatiemateriaal of hoe dat ook mag heten, oenologen en ga zo maar door. Iedereen die iets betekent in de wijde wijnwereld staat er met naam, toenaam en contactgegevens in. Dat is een lekkere lijst voor wie een wijnreisje aan het voorbereiden is.
Vinomedia is ook organisator van Wijnsalons in diverse steden in Frankrijk. En het slimme is dat ze de daar door hun exposanten aangeboden producten ook nog eens online verkopen in een webwinkel: les Caves de Virginie. Waar ze beweren: “Een goede wijn ontdekken is niet makkelijk. De wijnen die wij aanbieden zijn op onze salons door duizenden bezoekers geproefd. Op basis van hun ervaringen konden wij de beste voor u selecteren.” Slim. Proost.

Naschrift: nadat ik dit stukje schreef, las ik in de Franse consumentengids een test van wijnwebwinkels. Vinomedia komt daar niet in voor, maar ik wil jullie toch te twee beste volgens Que Choisir niet onthouden:
Lavinia: Wat minder sterk in de online tips, maar onverslaanbaar als het gaat om betrouwbaarheid, assortiment, gemak in het gebruik en prijs.
Rouge-Blanc: hier moet je juist wel wezen voor tips, al krijg je soms geen duidelijke factuur, is het assortiment wat mager en is er geen expresselevering mogelijk.
Tot slot een Nederlandse site die in dit overzicht natuurlijk niet mag ontbreken: Vive le Vin van onze vriend Rob(èrt).

Hagers op rozen

Het gebeurt niet vaak dat ik in ga op het verzoek van onbekenden om een linkje te plaatsen. Maar men moet ook niet al te rigide zijn in het leven en ze vroegen het heel vriendelijk en bescheiden, dus maak ik dit keer een uitzondering voor Edith en Henk Hagers, die in juli 2006 een huis in de Lot-et-Garonne hebben gekocht. Dat is op zich niet zo bijzonder. Wél bijzonder is dat ze daarbij ook een complete rozentuin op de kop hebben getikt. Een bestaande attractie met een vaste bezoekersstroom, die ze nu willen uitbouwen door naast rozen ook beeldende kunst te exposeren. Goed idee, een beetje cultuur tussen de bloemen. Nou ben ik persoonlijk geen grote kunstkenner, maar sommige stukkies spreken me best aan. Vandaar dat ik dacht: “Kom, we besteden eens aandacht aan dit jonge initiatief van een stel enthousiaste Hollandais en France.”. Bij dezen dus maar!

Het andere Frankrijk

Omdat ik net mijn Surinaamse vriendin Cynthia aan de telefoon had en zij vertelde dat ze volgend jaar voorgoed naar Suriname terugkeert, kwam een oud verlangen weer naar boven. En ik krijg T. eerder mee naar Zuid-Amerika dan naar Frankrijk. Zegt-ie.
En wat ligt er naast Suriname? Welja: het grootste departement van Frankrijk: Guyane.
Ach….waar ken ik Frans Guyana nu anders van dan uit de verhalen van Charrière…
(Beetje achterhaald, inmiddels)

De site die ik vond
en die het over Suriman heeft i.p.v. Surinam, geeft maar heel summier imformatie.

De site van de ambassade geeft al meer prijs.

En plan je een vakantiereisje, dan kun je bijvoorbeeld hier terecht…..

Vakantietip isearchforyou aflevering 5

Een huis als een gedicht

Een huis in hartje Provence om op slag verliefd op te worden! Je ruikt al bijna de lavendel. Dit onderkomen met vier gastenkamers, ligt temidden van de overdadige natuur ten westen van de Vaucluse, tussen Avignon en Aix en Provence in. Het dorpje Saumane ligt in de buurt en ook het-een-bezoek-waardige Apt is dichtbij. De vier gastenkamers met zitje en badkamer zijn buitengewoon liefdevol ingericht en benoemd naar de oma’s van de vorige eigenaren: Adele, Elisa, Julia en Eugenie. Allemaal hebben ze een eigen beschut terras. Wie meer ruimte nodig heeft, wijkt uit naar de 1,6 hectare grote tuin met zwembad. Talloze vijgen- en olijfbomen en de alom aanwezige geur van tijm en rozemarijn maken dit volgens mij tot een heerlijke en poëtische plek om te vertoeven.
Karin

PLANTEN! En ’n bietje raap.

Het is – zo schijnt – een van de lastigste dingen van het tuinieren om te weten wat je wanneer moet doen. Denk je: “Nou blijft het mooi weer”, plant je alle stekkies uit de kas in de volle grond, páf, 200 moorddadige ijsheiligen er overheen. Zelfs de boeren – die het toch zouden moeten weten – hoor ik hier regelmatig tegen – en vooral over – elkaar schamperen wanneer de een vindt dat de ander te vroeg spuit (ejacutoxico praecox), zaait, maait, ploegt, oogst of egt. Niet per se in die volgorde. Maar goed. Voor leken als ik is het dan handig dat er zo’n site is als Le Calendrier du Jardin, die je bij het handje neemt en zegt: “Nu planten. NU!” Jammer alleen dat ze dat planten zelf niet ook voor je kunnen doen, want voor lichamelijke inspanning is het wat mij betreft nooit het juiste moment. Ik mocht eens transpireren. Overigens, voor wie wél graag tuiniert staan er nog allerlei handige tips op de site in de vorm van ‘fiches jardin’, alsmede een Foire Aux Questions (FAQ) en veel links naar weer andere tuinsites. Op een daarvan vond ik de volgende aardige uitspraak: Als we de wereld niet kunnen veranderen, laten we dan in ieder geval een tuin inrichten.
Leuk. Maar laat mij maar de wereld veranderen.

Knuffellluuuuuuh!

Het begon allemaal met een Australiër die na een lang verblijf in Londen terug kwam in zijn moederland en die zich daar erg eenzaam voelde. Hij had behoefte aan ‘bonding’ en ging in Sidney op straat staan met een groot bod ‘Free Hugs’. Dat leverde hem de nodige knuffels op, maar ook de sommering van de politie om er onmiddelijk mee op te houden. Je kunt niet zomaar omhelzingen gaan staan uitdelen op straat, zonder aansprakelijkheidsverzekering! Van het een kwam het ander. De man starte een petitie tegen het stadsbestuur en begon een website. Toen de band ‘Sick Puppies’ er een lied met een clip van maakte was het hek helemaal van de dam. Een wereldwijde beweging was geboren. De Franse regering, zoals wij weten ook behoorlijk wars van overbodig wetgeving en al te strikte handhaving van bestaande regels, heeft het idee inmiddels ook , uhm, omhelst. Hier is het echter gekoppeld aan de discriminatie van (onder meer) Aidspatiënten, geloof ik. Hoe dan ook is het erg sympathiek en als je ziet hoe leuk het uitpakt, zo’n bord, krijg je gewoon zin om óók op straat te gaan staan om – geheel vrijblijvend – gratis warmte uit te delen. Dat kun je alleen doen, of in georganiseerd verband Maar natuurlijk ook in je eigen omgeving, met je collega’s of je baas. Want, zoals de slogan zegt: Van een knuffel kun je geen aids krijgen. Wel liefde.

Dank aan Expatica voor de inspiratie.

Gratis vakantie voor Klussers

Zoals jullie weten heb ik een huissie gekocht waar ik een gîte in wil maken. Het is al bewoonbaar, maar de badkamers moeten echt opnieuw. Bovendien mag er hier en daar wel wat afgewerkt en geschilderd worden. Nou ben ik het gezeik met die Franse bouwvakkers een beetje zat. Dat ík op mijn knieën moet liggen om een ander zover te krijgen dat hij mijn badkamer tegelt… Dus nou zoek ik iemand met twee rechterhanden – of twee iemanden met vier rechterhanden – die deze zomer naar de Zuid-Bourgogne willen komen om hier te werken en vakantie te vieren.
Ik bied gratis verblijf (er is nog een aparte douchekamer met toilet) en betaal ook nog een uurvergoeding. Dus je hoeft alleen maar je eigen reis te betalen. Het is dus net of je zelf een huisje in Frankrijk hebt, waar je dan heen gaat om te klussen. Het huis is erg rustig gelegen, met een grote vrije tuin van ruim 4000m2, een speelhuisje, een jeux de boule-baan en een vijver. Zwembad valt te regelen.Er zijn twee slaapkamers boven, maar beneden kunnen ook nog wel twee mensen slapen. Ruimte dus voor 4 à 6 mensen en een tentje in de tuin is geen bezwaar. Het is 1200 meter van een supermarktje en 1,5 km van Romenay, een leuk dorp.
Je moet wel een beetje professioneel kunnen bouwen, want amateuristisch wat aanklooien kan ik zelf ook (net als de vorige eigenaar trouwens). Liefst geen mensen met kleuters, in verband met de vijver.

Station in beweging

Bij onze vrienden van Frankrijkforum vroeg iemand of je kon overnachten op het station van Clermond-Ferrand. Nou kun je dan wel roepen: “Ga Googlen!” maar we hebben ooit besloten dat dat geen bevredigend antwoord is. Daarom besloot ik zelf even de zoekmachine te raadplegen. En wat blijkt? Je kunt er niet overnachten, want het station is tussen 23.30 en 5.00 uur gesloten. Deze wijsheid trof ik aan op de handige site “Gares en Mouvement”, waarbij ik dan onwillekeurig moet denken aan het moment dat de trein zich in beweging zet en je héél even het gevoel hebt dat het niet de trein is, die beweegt, maar het station dat zich voorzichtig van je verwijdert, steeds sneller wegspoedt om jou in je trein in een leeg landschap achter te laten. Maar goed, enfin en bref: een handige site dus waar je uitgebreide informatie vindt over 62 grotere stations in Frankrijk.

Nederlandse makelaars in Frankrijk gezocht!

De Franse Ambassade in Nederland is op zoek naar Nederlandstalige makelaars met een carte professionelle die Nederlandse kopers kunnen begeleiden in hun zoektocht naar huizen. Het gebeurt namelijk regelmatig dat Nederlanders bij de ambassade aankloppen omdat ze hulp willen op dit gebied. De ambassade wil die mensen dan niet naar een gewone Nederlandstalige makelaar sturen, want die werkt reeds voor de verkoper en zal de huizenzoekers bovendien alleen maar huizen uit zijn eigen bestand aanbieden. Dus dan hebben die mensen geen vrije keuze uit het totale aanbod. Ook willen ze geen onbevoegde Hollandse ‘conseillers’ aanbevelen, want het is verboden om zonder Carte Professionelle in een bemiddelende rol actief te zijn op de Franse huizenmarkt en de ambassade kan natuurlijk niet met ‘illegalen’ werken. De functie-eisen zijn dus:

1 – Nederlandstalige makelaar in Frankrijk
2 – In bezit van een eigen Carte Professionelle
3 – Onafhankelijk adviseur zónder banden met verkopers

Geïnteresseerden kunnen zich melden bij Mikel de Rooij van 30 à vendre die precies voldoet aan het profiel, reeds met succes Nederlandse kopers begeleidt en graag ook via de ambassade aan de slag wil. De ambassade wil graag met Mikel in zee, maar wil de huizenzoekers keuze bieden uit minstens drie gelijkwaardige aanbieders. We zoeken er dus nog twee.

Ooit wordt het mooi….

Iedereen heeft de beelden van de randstedelijke rellen van vorig jaar nog wel op het netvlies:
De deprimerend grauwe en mistroostige wijken met hun HLM’s
kennen een problematiek die van een andere orde is dan die in de volksbuurten van de Nederlandse Randstad.
Overigens waren de rellen van vorig jaar niet zo verrassend: al eerder, in de 80-er en 90-er jaren waren er onlusten.
In 2000 is (mede daarom) besloten tot een radicale aanpak m.b.t. de stedelijke vernieuwing. Uiteraard is daar het nodige geld mee gemoeid.
Om te zorgen dat de financieën goed verdeeld worden is de ANRU, l’agence nationale pour la rénovation urbaine gecreëerd. Een soort van loket voor subsidieaanvragen

Ik kwam bij toeval op deze site. Vond het filmpje wel aardig. Goed voor je Frans! En het logo is m.i.pure plagiaat. Hoe vaak ik dat ‘lachje’ al heb gezien……

Als ze me missen, dan ben ik vissen!

Eerder deze week had ik het al over de helderziendheid. En aangezien dit ‘La semaine des parasciences’ is, had je met een béétje vooruitziende blik het volgende onderwerp mijlenver aan kunnen zien komen: de astrologie. Zeker, dit logje komt onder een goed gesternte tot je, want de maan is in het tweede huis en Jupiter staat in lijn met Mars. We staan aan de vooravond van het Aquarius-tijdperk, dus een nieuwe Vietnam-oorlog zal – onder veel vrolijk gezang en naakt gehups – binnenkort beginnen. Dat kun je ook heel simpel voorspellen met de numerologie. Ik zal een ander keertje nog wel eens haarfijn voor jullie uitrekenen hoe dat precies zit.
Nee, maar alle gekheid op een stokje, het is natuurlijk wel een ongelooflijke hoeveelheid “merde de Taureau” die je via zo’n site over je uitgestort krijgt. Ik geef toe dat ik het aan de ene kant best grappig vind om af en toe mijn eigen horoscoop te lezen. Net zoals ik een verslag van een schaakpartij lees zonder er een hout van de begrijpen maar toch met het gevoel dat ik er wat van op steek. Als ik dan zo’n karakterschets van mijn eigen sterrenbeeld (hetzelfde als mijn ascendant, trouwens!) lees, herken ik toch altijd wel een paar dingetjes. Dus eigenlijk is het heel dubbel hoe ik er tegenover sta, en kan ik toch ook wel weer begrip opbrengen voor de mensen die geld uitgeven aan dit soort paranormale zaken, voor een stukje zekerheid omtrent hun toekomstige bestaan. Tegelijk ben ik overtuigd dat het onzin is en dat bijgeloof voorzeker ongeluk brengt. Maar goed, die dubbelheid… dat is ook gewoon typisch vissen.

Doe eens een beetje geïntegreerd

Een beetje Fransman is ofwel ergens voorzitter van geweest ofwel hij heeft minimaal eens in zijn leven gestaakt. Nu spreken we niet allemaal genoeg Frans om voorzitter te worden, zoals Krek bij zijn oudervereniging, en staken zit ons niet in het bloed. Maar je kunt toch wel iets doen dat een beetje in de richting van actievoeren gaat: begin gewoon een handtekeningenactie! Dat is eenvoudiger dan je denkt. Zelfs het kopiëren van de broodnodige lijsten is verleden tijd. Je gaat gewoon naar Mes Opinions en je maakt gratis je eigen digitale petitie aan.
Tientallen mensen gingen je voor. Dat leverde een bonte verzameling op van zaken waar je je druk over kunt maken. Het afschieten van heilige ibissen bijvoorbeeld, voor een zwagerschapsverlof van een jaar of tegen de slechte klantenservice van je spelcomputer. Je kunt zelfs een petitie tegen stakingen signeren.

Met jou gaat het goed. Hoe gaat het met mij?

Dat was dus de mop van die twee helderzienden die elkaar tegen komen in de Kalverstraat. Zelf kan ik er nogal aardig mee lachen, maar in Frankrijk schijnt het een serieuze zaak te zijn, waar heel veel mensen hun brood mee verdienen: “La Prévoyance”, ofwel het voorspellen van de toekomst. Sla een willekeurig Huis-aan-huis-blaadje op en er staat al gauw een hele pagina mini-advertenties in van goeroes, media, waarzeggers en koffiedikkijkers die je – tegen betaling van een symbolisch fiks bedrag – graag vertellen wat je op korte, middellange en lange termijn allemaal te wachten staat. Zelf heb ik eens samen met een vriend een vergelijkend warenonderzoek gedaan onder een aantal Nederlandse waarzeggers. Heel wetenschappelijk allemaal, met standaard-vragen, de antwoorden in gesloten enveloppen bij de notaris om de self-fulfilling prophecy te voorkomen, een dagboek bijhouden en na een half jaar kijken of de voorspellingen klopten met ons geleefde leven. En wat bleek: er klopte bij drie van de vier waarzeggers geen reet van. Zelfs die ene die ons in waarschuwde om in de winter uit te kijken voor ‘een groot wit voorwerp’ dat ongeluk zou kunnen brengen (besneeuwde berg?), zat er hopeloos naast. De vierde echter, had het angstig vaak bij het rechte eind. Zij voorspelde een crisis in onze vriendschap, een scheiding, de verzoening en zelfs een korte maar heftige ziekte (voedselvergiftiging) in de juiste maand. Je zou er bijna van gaan geloven. Behalve dan dat deze ene goede waarzegster toevallig de willekeurige huisvrouw was, die we hadden ingeschakeld als ‘controlegroep’ (N=1). Maar goed, veel Fransen geloven er kennelijk wél in en leggen hun toekomst én hun zakcentjes in de handen van Marabou Cortina, Madame Mystique of Stephane, de ‘vijfsterren-waarzegger’. Kennelijk bemoeit zelfs de Michelin zich er tegenaan. Ik voorspel een financiële aderlating en een teleurstelling. Sukkels.

Specu leren

Dag kinderen. Vandaag gaan we het met elkaar hebben over de beurs. Wie speelt wel eens met de gedachte om op de beurs heftig te speculeren? Ah, daar zie ik toch een paar vingertjes. En wie van jullie doet het ook echt? Dat dacht ik al. Bijna alle vingertjes gaan weer naar beneden. Dat is ook logisch, want wat moet je hebben om te speculeren? Nou? Juist, Truusje: Geld. En wat nog meer? Jij, Karel? Inderdaad: Lef! Precies, heel goed jongen. Sommige mensen hebben geld. Anderen hebben lef. Maar maar weinigen hebben én geld, én lef. Daarom vertel ik jullie vandaag een geheimpje. Je kunt ook met geld noch lef beleggen op de beurs. Nou ja, niet echt beleggen natuurlijk. Maar doen alsof. Hoe heet dat met een moeilijk woord? Niemand? Dan zeg ik het zelf. Dat heet si-mu-la-tie! Je kunt voor spek en bonen – viruteel dus – op de échte beurs beleggen via de speciale internetsite Bourse Académie. Het aardige daarbij is dat je de wildste risico’s kunt nemen en eventueel duizenden, nee, miljoenen euro’s kunt verspelen zonder dat het ook maar een eurocentje pijn doet. Is dat geen fijn idee? De rest van de les zullen we dan ook besteden aan onze inschrijving en aan de allereerste plaatsingen van ons fictieve beginkapitaal. Daarna is het net als in het echte leven: wie het rijkste wordt wint. Daar gaan we jongens. In STILTE, ja!

De biechtstoel…

Zoals iedereen weet ben ik heiliger dan de Paus. Toch heb ik net als iedereen wel eens een zwaar gemoed en behoefte om mijn hart te luchten door mijn zonden aan iemand op te biechten. Vroeger ging je daarvoor naar de kerk, om in een hokje anoniem te vertellen wat je de misdienaartjes had misdaan. Om na het bidden van een paar obligate weesgegroetjes God op je blote knieën te danken dat je er zo gemakkelijk afkwam, en zelfs nog kans maakte om St. Petrus te mogen passeren. Wat moet je nu? De vraag stellen, is hem beantwoorden: Internet! Op J’avoue.com krijg je de kans om je zonden op te biechten aan een menigte van onbekenden. Je bent anoniem en je mag zeggen wat je wilt. Dat levert soms interessante verhaaltjes op, die inmiddels ook al weer gebundeld zijn in een boekje. Internetsite levert stof voor drukwerk. Ik geef toe dat me dat verbaast. Ook moet ik toegeven dat ik het wel een geil plaatje vindt, op de omslag van dat boek. Met die ene tepel zo. Jij ook? Kom, voor de draad ermee: biecht op!

La Deuchemania

De Franse boerenbevolking bij ons in de buurt is verzot op vieilles roues, oude wielen. Auto’s, tractoren, dorsmachines, mobiele appelpersen, elk apparaat met wielen en een benzinemotor komt in aanmerking, als het maar ouder is dan 25 jaar.

Vorig jaar waren we op het vliegveld van Saint-Laurent (Creuse) waar al dat rollend materieel te zien was. Je kon zelfs voor 20 euro met een oude Cessna de lucht in. Na de lunch begonnen de techno-mannetjes de boel aan te slingeren, en in no time stond het antiek te pruttelen en verpreidde een gezellige benzinedamp.

Dit jaar hebben we, zoals gemeld, zelf een paar oude wielen gekocht, in de vorm van een jonge eend van 21 jaar.

Les deuchistes, zoals de sekte heet, houden het hele jaar overal ter wereld bijeenkomsten, en dus ook in Frankrijk.
De Franse nationale Eendendagen zijn van 16 tot 20 mei in Égleton (Corrèze), op 14 en 15 juli 2007 komen de Eenden in ons departement (23) in Ahun bijeen.
Frankrijk maakt bovendien kans om de wereldmeeting van 2011 te organiseren, die dit jaar in Zweden zal plaatsvinden. 2011? Het lijken de Olympische Spelen wel!

En op 4 en 5 augustus kunnen we weer naar de Aérodrome van Saint-Laurent, waar natuurlijk veel meer te bekijken is dan een enkele deux-chevaux.
We hebben de inschrijfformulieren al gedownload. Meedoen aan deze onzin is trouwens heel goed voor de integratie.

We geven het toe, la Deuchemania is een ziekte, maar het is er een waar je stokoud mee kunt worden, om Reve te citeren.

2cv Agenda
Franse 2cv Associatie
Oldtimers in de Creuse

Elz

Vakantietips aflevering 4: Betaalbare rijkdom

Om niet de indruk te wekken dat ik grossier in luxe bestemmingen voor de grote beurs, hier een alleszins betaalbaar château. De vijf zeer comfortabele vakantiewoningen in dit voormalige jachtpaviljoen van de roemruchte markies Luigi Durand de la Penne, zijn al te huur vanaf €650. En nu hoor ik jullie denken, maar ook in juli en augustus betaal je niet meer dan schappelijke €800. Dit juweeltje ligt op slechts een uur rijden van Nice, tussen de Middellandse zee en de skipistes in. Op heldere dagen reikt het uitzicht tot aan de bergtoppen achter Grasse aan toe. En de negen hectare grond, het zwembad en de jeu-de-boulesbaan zorgen ervoor dat ook als je het landgoed met je hele familie hebt afgehuurd, er altijd nog ergens een rustig plekje te vinden is.
Karin

Molière

In Parijs zag ik het in elk metrostation aangekondigd staan: de nieuwe film over Molière.
Nu ben ik zelf nogal een fan (maar goed, ik ben niet helemaal normaal) en dat heb ik al meerdere keren laten zien.
In november vond ik eindelijk de DVD, waar ik al tijden naar op zoek was (omdat Frankrijk in het video-tijdperk er nu eenmaal een ander systeem op nahield).
Ook in ander verband heb ik het nog wel es genoemd…
Ik ben dus gepast nieuwsgierig naar deze film. Ken de acteurs niet enzo. Zoon heeft al opdracht om te zoeken op het net. Ik laat jullie zo snel mogelijk mijn recensie weten…….

Waar is een huizenzoeker écht voordelig uit?

Agnes, die voor een makelaarskantoor werkt, vond mijn kritiek gisteren op ‘de makelaars’ te ongenuanceerd. En mijn advertentie waarin ik de diensten van Immogo, CPA en Ondernemen – Frankrijk aan huizenkopers aanbied als voordelig alternatief leek haar niet erg waarheidsgetrouw. Ze sneerde:
TIP: Koop een huis van 200.000 Euro via Immogo, laat deze checken en laat de CdV checken, vraag offertes op dus. De 1% van de koopprijs betaalt de verkopende partij, maar uiteindelijk de kopende partij natuurlijk, want deze wordt immers meegenomen in de vraagprijs door de verkopende partij. Tel daarbij de offertebedragen van Krek zijn maatjes op en je lacht je hartstikke dood. Bijna het vierdubbele aan kosten, dan aankoop via een net en correct agentschap waarbij een Nederlands sprekende notaris zorg draagt voor een correcte afwikkeling. Spreek dus niet over duizenden euros besparing, misschien moest je zelf eens een offerte opvragen Krek!

Nou, dat wij vier keer zo duur zouden zijn als een makelaar, leek me toch sterk. Ik rekende Agnes dus voor dat een makelaar gewoonlijk 6% vraagt (bij een huis van 200.000 is dat 12.000 euro) en dat je als koper bij Immogo, CPA en Ondernemen – Frankrijk voor een particuliere transactie met alle mogelijke ingebouwde zekerheden en rapporten van adviseurs die alleen jouw belang dienen in het meest extreme geval 4.700 euro kwijt bent. Maar ik had buiten de waard gerekend, zo bleek:

Jouw sommetje gaat niet op in ons geval Krek, ook wij vragen maar 1% courtage inmiddels en éénmalig 50,— Euro dossierkosten. De door de klant zelf gekozen notaris stelt de CdV op, wij controleren deze alsnog eens. Wat hebben wij eraan als de klant later boos om het één of ander bij ons komt? Nou ja, het geeft niet, het blijft een verschillende zienswijze en ik ben het niet altijd eens met jouw zienswijze. De kopende partij betaalt bij ons voor hetzelfde huis 2.050,— Euro en kan rekenen op een verzorgde Nederlandse begeleiding en afwikkeling.

Zo. Die kon ik in mijn zak steken. Er bestaat dus een makelaar die maar 1% vraagt! Wie had dat ooit gedacht. Al was dat ‘vierdubbele’ van Agnes toch een beetje een sales-hyperbool, maar een kniesoor die daar op let.
Dezelfde avond stuurde Agnes me als bewijs nog een folder van haar makelaar, waarin het aanbod van 1% courtage zwart op wit staat beschreven. Tja, en dan blijkt opnieuw dat makelaars en hun hulpjes de werkelijkheid maar wat graag naar hun hand zetten. Het aanbod van Lalande voor de prijs van 1%, betreft namelijk een dienst die nagenoeg identiek is aan die van Immogo alleen. Je krijgt voor dat geld reclame op de internetsite van Lalande en in een mailing naar het zoekersbestand (net als bij Immogo) en je betaalt bij een succesvolle verkoop 1% (net als bij Immogo). Maar verder krijg je helemaal niets! Een summiere beschrijving (die je zelf moet opstellen) in één taal, plaatsing van foto’s die je zelf moet maken (net als bij Immogo). Je moet zelf eventueel geïnteresseerden rondleiden en zelf naar de notaris om het compromis te tekenen. Net als bij Immogo. Toch zijn er ook wat verschillen met het aanbod van Immogo. Zo krijg je bij Lalande vooralsnog géén gratis vertaling van je beschrijving in het Nederlands en het Engels (er staat in ieder geval nog niks op de site), en lijkt het aantal gepubliceerde foto’s beperkt tot vijf in zo’n irritante diavoorstelling die jouw kijktempo beperkt. Wel vraagt Lalande een extra 50 euro ‘dossierkosten’, terwijl Immogo geen cent vooraf vraagt.
Het komt er dus op neer dat je bij Lalande zelf je advertentie mag opstellen en aanleveren en dat je voor zo’n internetadvertentie ongeacht het resultaat in ieder geval 50 euro betaalt. Wil je meer service, bijvoorbeeld dat iemand langs komt om foto’s te maken en een beschrijving op te stellen, dan moet je daarvoor extra betalen (89 euro).

En wil je wél de complete service bij Lalance Immo, met de beschrijving van je pand, de foto’s, bezichtigingen, de begeleiding bij het compromis en dergelijke, de gewone makelaarsdiensten geheel in opdracht van de koper dus, dan betaal je gewoon ‘slechts’ 4,78% ofwel 9.560 euro. Dus een vergelijking van het trio Immogo, Ondernemen – Frankrijk en CPA samen met Lalande Immobilier valt nog steeds dík in het nadeel van Lalande uit. Deze makelaar is ruim twee keer zo duur (duizenden euro’s verschil was zeker geen overdrijving), en werkt daarbij bovendien nog steeds geheel in dienst van de verkoper. Voor huizenzoekers is het dus nog steeds veel interessanter om de makelaars te mijden.

Overigens is het wel slim van Lalande om met een uitgeklede service te concurreren met internetdiensten als particulier à particulier en Immogo. Zo krijgt hij natuurlijk veel meer klantjes over de vloer die hij vervolgens een uitgebreider dienstenpakket kan aansmeren. En al die huizen die hij tegen 1% (plus 50 euro vooraf) op zijn site zet, leveren veel meer traffic en kopers op, die hij óók huizen kan aanbieden van eigenaren die wél de volle mep betalen. Kortom, als makelaar is de organisatie goed bezig.

Nou Agnes weer.

•••INFO•PUNT•••

INFOPUNT

Vraag van Iede:
Voor m’n werk ben ik op zoek naar zo veel mogelijk e-mailadressen van hotels, campings, gîtes, B+B en andere logiesverstrekkers in Frankrijk (en ook nog in 32 andere Europese landen, maar dat terzijde). We willen het erop wijzen dat ze in de zomermaanden (mei tot en met augustus) voor hun Nederlandse gasten dagelijks per email een heuse krant toegestuurd kunnen krijgen. Voor bij het ontbijt, of voor op het prikbord. Kunnen ze gratis hun gasten een beetje extra service bieden. Uiteraard heb ik via google.fr, Franceguide, yellowpages etc. al heel wat internetsites afgestruind, en al enkele duizenden adressen bijeen gesprokkeld. Een goede tip is altijd welkom op m’n e-mailadres: m’n voornaam@m’n voornaam.nl

Strijd tegen luizen in de makelaarspels

Op 8 maart 2008 is de Second Home Beurs. Weer zo’n commerciële happening gericht op Nederlanders die graag een huis(je) in het buitenland willen bemachtigen. Volgens Magda Sommer, Sales Manager van beursorganisator VNU Exhibitions komen er 25-duizend bezoekers, waarvan 25% met name geïnteresseerd is in Frankrijk. Dat leek mij een aardige doelgroep voor Immogo. Dus besloot ik eens na te gaan wat de promotiemogelijkheden waren. Ik had niet echt zin om op de beurs tussen de makelaars te gaan staan (de meeste standhouders op de beurs behoren tot deze eerbiedwaardige beroepsgroep). Een advertentie in het speciale beursmagazine leek me wel een interessante optie. En om de kosten en de opbrengsten te delen, vroeg ik twee collega’s met dezelfde doelgroep: CPA en Ondernemen – Frankrijk of ze samen met mij een advertentie wilden plaatsen. Dat wilden ze wel.

Een pakkende advertentie
Nou, reclame maken is aan mij wel besteed. Maar omdat ik minder verstand van mooie vormgeving heb, besloot ik een vooral tekstuele advertentie te maken. Daarbij ging ik er van uit dat het beursmagazine wel vol zou staan met uitingen van makelaars. Het leek me daarom een goed idee om huizenzoekers te laten zien dat je ook zonder zo’n dure bemiddelaar een heel eind kunt komen. Dus schreef ik deze advertentie.
De boodschap lijkt me duidelijk: Immogo, CPA en Ondernemen – Frankrijk vormen samen een goed(koop) alternatief voor de makelaar. Geen speld tussen te krijgen.

Beursorganisatie niet akkoord
Een paar uur na digitale inlevering van de advertentie bij het magazine kwam er een telefoontje van de uitgever, Jacques Overgauw. Er was een probleem. Jacques had de advertentie voorgelegd aan de beursorganisatie, en deze was het niet eens met de inhoud. Ja, logisch! Het was een typische makelaarsbeurs en ik legde in de advertentie uit dat je zonder makelaar eigenlijk beter af was. Maar dat was toch mijn goed recht? Als ik betaal voor een halve pagina, dan mag ik daar toch op vertellen wat ik wil? Tenzij het apert onwaar is, of laster, of onbehoorlijk. Maar ik vertelde alleen maar de waarheid!
Jacques was er duidelijk verlegen mee: Ja, dat was wel zo, maar de beurs was toch speciaal voor en door makelaars en ze wilden niemand voor het hoofd stoten… Dus of ik het intro maar even aan wilde passen.

Een nieuwe versie
Nou had ik natuurlijk de poot stijf kunnen houden. Met als waarschijnlijk gevolg dat mijn advertentie geweigerd zou zijn. Dat zou contra-productief zijn. Dus gaf ik toe, en schreef ik een nieuwe versie. Daar staat ongeveer hetzelfde in, maar zonder direct het instituut makelaar aan te vallen. Deze versie werd geaccepteerd en zal verschijnen in het beursmagazine.
Tja. Uiteindelijk is het hele gedoe best grappig. Het biedt me weer eens de gelegenheid hier te laten zien hoe bang de makelaars zijn voor concurrentie. Ze proberen hun verworven marktaandeel en (te) hoge prijzen koste wat het kost te beschermen. Het is alle hens aan dek terwijl de enterhaken van alle kanten over hun relingen zeilen. Beetje sneuïg.

Naschrift: Bij mijn laatste telefoontje met uitgever Jacques Overgauw vernam ik dat de oplage van het blad slechts 10.000 is. Beetje weinig, voor 25.000 bezoekers. Met een bezoekje aan de site van de beurs werd me duidelijk dat deze twee keer per jaar plaats vindt, en dat er tussen de 10 en 15.000 bezoekers per keer hzijn. Dus niet de 25.000 die me werd voorgespiegeld door mevrouw Sommer toen zij mij een stand voor de voorjaarseditie wilde aansmeren. Ja, als je twee keer een stand neemt, dan kom je in de buurt!
Tsssssk, je kunt ook niemand meer vertrouwen in deze wereld.