Kuifje en de Gouden Greep

Op de site van stripveilinghuis Banque Dessinée staat de veiling aangekondigd van een zeldzaam exemplaar van Tintin au pays des Soviets, waarvan de waarde wordt geschat op 15.000 euro. Het blijft dus interessant om op rommelmarkten en zolders van (oud)tantes te scharrelen naar oude strips. Helaas heeft de organisatie geen echte veilingsite. Alleen de catalogus staat online. Als je er iets uit wilt kopen, moet je echt naar Salle Laetitia in Brussel om ter plekke een bod te doen.

Stop de mensenmoord!

Elke dag worden over de hele wereld mensen op wrede, ja soms zelfs ondierlijke wijze mishandeld. Het lijkt wel of het mensenrijk door zijn relatieve kwetsbaarheid (mensen hebben bijvoorbeeld geen pels, slagtanden of klauwen) ‘fair game’ is voor alle wrede praktijken die de dieren wensen uit te voeren. Mensen worden in veel te kleine hokken opgefokt en krijgen speciaal soort voedsel om hun vlees blank te houden (dieren zien met name bij kindervlees graag een fijn lichtroze lapje). Andere mensen worden levend in kokend water gegooid en gekookt (als je goed luistert kun je ze horen schreeuwen). En het schijnt zelfs voor te komen dat mensen getraind worden om als een soort kamikaze-missie met een bom op hun rug vijandelijke schepen tegemoet te zwemmen. Gelukkig is er een organisatie die zich verzet tegen de mensenmishandeling en zich sterk maakt voor een beter leven van onschuldige mensen. De Société de la Protection des Humains. Ofwel de SPH. Zij verzorgt een krachtige lobby bij internationele overheden in het dierenrijk en regisseert ook locale activiteiten, zoals de oprichting van speciale mensenasiels en opvangcentra voor mishandelde dan wel met olie besmeurde mensen. Daarnaast vormt zij een sterke lobby tegen de jacht, waarbij onder het mom van natuurbeheer jaarlijks miljoenen gefokte en dus relatief tamme mensen worden uitgezet om door gewetenloze dieren – met name op het platteland – te worden afgeknald.
De SPH doet goed werk, en verdient daarom onze volle steun.

Conscience écolo

Wanneer je groene informatie nodig hebt: stop hier en ga niet verder.

Dit Blog wil je vooral bewust maken. Dus wel de kraan dichtdraaien terwijl je je tanden poetst! Nee, het zijn geen enge geborneerde jongens, deze Kentin en Dim (rare namen overigens), ze pretenderen helemaal niks, ze willen vooral inspireren….
Ga maar eens kijken bij Neomansland, je bent er vast wel even zoet.
Ook interessant: hun bijdrage over de zonnemuis die in Delft is ontwikkeld. Hoe ze erbij komen om Amsterdam la ville royale te noemen?

nous partirons en France

Jawel beste Heffers ook wij vertrekken naar Frankrijk.
Per 31 oktober zullen wij eigenaars zijn van een optrekje in St. Victurnien Haute Vienne Limousin.
Wij zijn zeer druk bezig met de voorbereidingen van de emigratie en popelen van ongeduld zuidwaarts te trekken.
Wij zijn voornemens te gaan leven” Comme Dieu en France” en weer te gaan luistern naar de stilte welke wij in Nederland nergens meer vinden.
Hopen dat wij actief mee kunnen doen op deze site
Ton en Franca

Eclair de graisse

Voor iemand die geboren is in de 50’s weet ik er maar verdomde weinig van af. Ik moet het dan ook doen met de foto’s van mijn ouders, die zo te zien een leuke tijd meemaakten, met veel dansen en zwieren en zo. Tot ik mij aandiende dan, want vanaf toen was het uit met de pret: luiers wassen en sappelen geblazen. Maar goed, tegenwoordig denken we bij de Vijftiger Jaren toch vooral aan De Avonden, mooie oude auto’s, vetkuiven, nozems en ‘Happy Days’. Wat er in Frankrijk in die tijd gebeurde is – voor zover ik kan nagaan – tamelijk goed gedocumenteerd op de speciale site over de Années Cinquante: Boomer Café. De site wordt regelmatig aangevuld, met deze week onder meer een artikel over de erotische film en – heel boeiend – over een vader die op zoek gaat naar zijn in het Amazonegebied verdwaalde (en waarschijnlijk omgekomen) zoon. Boekhouder in de jungle. Tsssk.

Design van Franse bodem

Dit bericht is wat aan de commerciële kant, maar om die bloeddoorlopen blote billen uit beeld te werken ben ik tot veel bereid. Laten we het daarom voor de afwisseling eens over computers hebben. In een modebewust land als Frankrijk moeten ook computeraccessoires er natuurlijk een beetje kek uitzien. Niet zo vreemd dus dat hèt bedrijf voor modieuze extra’s bij je pc of mac uit Frankrijk komt. Bij LaCie is een externe harde schijf, om maar een voorbeeld te noemen, niet zo maar een harde schijf. Daar schakelen ze doodleuk meneer Porsche, je weet wel, van die kekke autootjes, in om zo’n ding er een beetje vet uit te laten zien. Of ze maken er een all-terrain-versie van, die je gewoon in je rugzak kunt flikkeren om er ’s avonds bij het kampvuur toch nog goede sier mee te maken. Is zo’n ding bestemd voor op een saai, stoffig, bureau? Dan maak je er toch een speels legoblokje van?

Allons enfants…

Zo, dat is wel weer ff genoeg cultuur voor deze week. Tjees, Hollandais en France lijkt wel de publieke omroep zoals de publieke omroep bedoeld was. Saaaaai. Even wat anders. De hoop der natie van Frankrijk, de studenten van verschillende hogescholen en universiteiten, hebben de koppen bij elkaar gestoken om een originele site te produceren. Nou ja, koppen…

Merci, Franck.

Verzameling femkehalsemaria

Hoe vertaal je dat nou? Kunstnijverheid? Kleinkunst? Kunstambachtelijkheden? Hoe dan ook, alles wat er goed uit ziet en door mensenhanden gemaakt is maar niet meteen tot de schone kunsten gerekend kan worden valt eronder. Waarschijnlijk is het geen kunst, omdat veel ervan niet alleen aangenaam is om naar te kijken maar ook nog een nuttig gebruiksdoel heeft. Welbeschouwd zou je het dus ook FemkeHalsemaria kunnen noemen. In Frankrijk hebben ze voor deze categorie mooinuttige vak- en meesterwerkjes een speciaal museum ingericht. Het Musée des Arts Décoratifs. Onder dezelfde noemer zijn meteen maar het museum van mode en textiel en het Musée Nissim de Camondo (een privéverzameling) geschaard. En het grappige is dat ook mijn vak, de reclame, kennelijk tot de decoratieve kunsten gerekend wordt. Getuige het Musée de la Publicité. Ik had er nooit zo bij stil gestaan, maar kan me er eigenlijk best in vinden. Zeker als je ziet welk een prachtige posters er in de loop van de vorige eeuw gemaakt zijn om zaken te verkopen. Van Chocodrank en zeep tot zeereizen en koekjes. Bijna kunst.

1969

Lachen! Ze begonnen allemaal tegelijk te praten. Ik moest dus eerst naar beneden scrollen om ze 1 voor 1 uit te zetten.
Daarna ging het wel.
Hoe ik hier op kom? Eén van mijn collega’s BV had het over die beroemde poster waarop Ferré, Brel en Brassens te zien zouden zijn met een grote rookwolk boven hun hoofden. Ik googlen uiteraard en zo kom ik hier uit: het interview van/tussen de ‘grote drie’ van het Franse chanson (uit die tijd). Leuk om kennis te nemen van hun gedachtenspinsels. Je moet even je best doen om te onderscheiden wie wat zegt. Het stemgeluid van Brassens is het gemakkelijkst te herkennen.
Ze zijn alledrie allang dood. De jongste ging het eerst. Het was aan het eind van mijn eerste studiejaar.
Het interview is onderdeel van de officiele Brassens-site.

Ik heb overigens met verbijstering naar de video van zijn begrafenis gekeken, hoe knullig dat ging: met zijn kop naar beneden…

Eerste hulp bij foutjes

Zelf heb ik er zelden last van, dat ik niet weet hoe ik iets moet schrijven. Vaak is het zo, dat wat ik impulsief opschrijf meestal de correcte vorm is. Wanneer ik ga twijfelen en ga verbeteren, dan gaat het juist fout. Een enkele keer knaagt het en dan wil ik ook precies weten hoe het zit. Beroepsdeformatie heet zoiets, geloof ik.

Bij orthonet is het niet alleen maar corrigeren, er wordt ook luchtig gedaan met taalspelletjes. Enjoy…

Dididom

Van de zomer (wellukku?) wees Krek me op een liedje dat hij had gehoord. Niet erg hoogstaande muziek. Vond hij, dus.
Nieuwsgierig als ik ben, ging ik uiteraard op zoek. Allereerst vond ik alleen een persiflage, wel op de originele muziek, maar door anderen ‘gespeeld’. Met humor, dat wel.

Waar dit over gaat: het liedje ‘Garçon’ van Koxie, een nogal chique rappeuse. Un vrai hymne anti-con…..

Clip officiel de Koxie

Wanneer je de tekst wil meelezen (stikvol schrijffouten, maar goed), dan kan dat hier

Maar veel leuker is de clip van Ludovik & Ludoc die er al was voor de officiele clip

Wat zeggen dé correcteurs over de cédille?

Update!!
De clip van Ludovik c.s. is verwijderd van youtube, maar je kunt hem hier nog zien!

Schoolstrijd

Die Fransen ook… soms word ik gek van ze. Met name van hun neiging om het ene moment wetten aan hun laars te lappen om zich er vervolgens in één adem op te beroepen. Gisterenavond hadden we vergadering van de school. Ik zat al weer met mijn schoolmeestervingertje in de aanslag op de eerste rij. Ik vind namelijk dat onze dochter Colette, laatste klas lagere school (CM2), niet genoeg leert. Ze is al weer twee weken bezig en ze zit zich te vervelen. Bovendien krijgt ze geen huiswerk. Terwijl ze in de vorige klassen – al bijna vanaf de Cours Préparatoire, koud uit de kleuterschool – wél vanaf dag één na de vakantie huiswerk kreeg.
Al voor ik iets kon vragen, gingen de juffen aan de ouders uitleggen hoe dat zat met het huiswerk. Dat ging zo:
“Zoals u weet, mogen wij van regeringswege op de lagere school geen huiswerk geven. Dit in verband met het gelijkheidsprincipe. Het is immers niet eerlijk dat kinderen wiens ouders niet willen of kunnen helpen met het huiswerk minder leren dan kinderen met ouders die ze wel helpen. Wij vinden het echter wel belangrijk om uw kinderen voor te bereiden op collège, waar ze wel huiswerk krijgen. Daarom geven we ze ook op de lagere school toch huiswerk mee. Maar wij kunnen ze niet verplichten het ook echt te maken.”
Ik steek mijn vinger op: “Excusez-moi, maar Colette is al twee weken op school, en ze heeft nog geen huiswerk gehad. Ze verveelt zich in de klas en ik zou het fijn vinden als ze iets méér zou leren. Kunt u haar niet wat huiswerk geven?”
Juf: “Ja, dat zouden we wel willen, maar dat mag niet van de regering.”
Ik: “Maar ze krijgt al vier jaar huiswerk. En best veel.”
Juf: “Ik heb het er met mijn collega over gehad en we hebben besloten de kinderen geen huiswerk te geven.”
Ik: “Maar net vertelde u dat u ze later dit jaar juist wel huiswerk gaat geven, ondanks dat het niet mag van de regering.”
Juf: “Ja, maar we moeten ze toch voorbereiden op collège. Maar als u het niet wilt is uw kind in principe niet verplicht huiswerk te maken.”
Ik: “Ja maar ik wil juist wél dat u haar huiswerk geeft!”
Jus: “Ja, maar daar gaan wij niet over. Het mag niet. Dat wordt ons van hogerhand opgelegd.”
Ik: (inwendig) AAAAAAARGGGHHHHHH!!!
Het zijn nieuwe juffen, die zelf de puberteit amper ontgroeid zijn. We geven ze nog een paar weken. En anders moet ik mijn kind zelf maar extra les gaan geven.

Buzzzzzzzzz

Ze heeft een apart accentje, dat nogal anorectische meisje, met die braakspraakwaterval.
Ik word een beetje moe eigenlijk, van deze Paris- lookalike. Hoewel niet iedereen die mening is toegedaan..
Maar goed. Mobuzz laat de laatste nieuwtjes omtrent internet en techniek zien. En gezien de clientele van HeF is daar vast wel belangstelling voor.
Mobuzz

Goed boek

Er was eens niks. Toen kwam God en die maakte alles. Toen kwam de mens, en die maakte alles kapot. En toen moest God weer helemaal opnieuw beginnen. Dit verhaal en nog veel meer verhalen vind je in een belangrijk boek: de Bijbel. Niet iedereen heeft de bijbel gelezen en dat is jammer. Er staan namelijk veel nuttig adviezen in over hoe je moet leven. En dan heb ik het niet over ouderwetse regels zoals dat je je buurman moet doden als hij werkt op zondag. Of dat je regelmatig een stier moet verbranden omdat God dat lekker vind ruiken. Nee, ik denk eerder aan allerlei handige richtlijnen over hoe je je leven kunt inrichten. Ene wang andere wang. Niet iets pikken dat niet van jou is. Niet jaloers zijn als iemand anders iets moois heeft en jij niet. Af en toe iets weggeven aan iemand die het harder nodig heeft dan jij. Van die dingen.
Het is niet makkelijk om altijd goed te doen zonder om te zien. Om je brood te verdienen met het zweet op je gezicht. Maar we kunnen het wel proberen. En de bijbel helpt ons daarbij. Dus eigenlijk is de bijbel zoiets als dat boek van Sonja Bakker, maar dan veel breder, zeg maar. Als je af en toe een paar hoofdstukjes in een Franse bijbel wilt lezen hoef je geen Franse bijbel te kopen. De Franse tekst staat namelijk gewoon op het internet. Gratis. Hier. Succes!

Toque-toque

Hier ligt een wereld van mogelijkheden open voor onze keukenprins(-ess)en die hun culinaire kunsten weten te combineren met publieke neigingen danwel fotogeniek talent: je kunt je aanmelden bij Toques-toques en wanneer je recept en jij smakelijk genoeg zijn, dan word je wellicht gefilmd.
Je moet er nog wel even voor zorgen dat je keuken in Parijs staat, maar dat is een detail.

TomTom Maroute

Ik geloof onmiddellijk dat het handig is, wanneer je veel op de weg bent en je moet naar verschillende adressen rijden voor je werk . Op vakantie daarentegen zou ik de romantiek van het kaartlezen echt missen. Wat is er heerlijker dan een grote kaart uit te spreiden op tafel en daar al mijmerend een route op uit te stippelen?

Ik heb er dus geen, op de bijrijdersstoel zit TimTim.
Dat gaat soms wel eens mis, ja. Wanneer je aandacht verslapt en je mist een bord, ofzo.
Dagblad de Pers had een tijd geleden een wedstrijdje
De uitslag was…..
deel 1
deel 2

Wat zijn jullie ervaringen?

Frans & Frans

Op een ander blog hebben we het over taal en de ontwikkeling van zowel het vocabulaire als de grenzen tussen wat wel en wat niet mag. En toevallig had ik de afgelopen weken een paar talige linkjes verzameld die los van el kaar geen heel logje waard zijn maar die opeenhoopgegooid toch voldoende gewicht hebben voor een artikeltje. Ten eerste is daar de site die inzicht geeft in ‘jong’ taalgebruik aan de rand van de samenleving. Waar overigens altijd de meeste vernieuwingen vandaan komen. Het is een ‘dictionaire de la zone’ met taal van de banlieu. Deels verlan, deels overgenomen uit het Arabisch en deels… tja. Bedacht? Kijk in het rijtje links naar de meest bekeken woorden. Een politieagent heet een ‘Schmidt’. (-:
Nieuwe taal komt soms uit de goot en soms uit de ivoren torens van de taalgeleerden. Helaas kunnen we daar in Nederland maar al te vaak van meepraten, stelletje zakke(n)wassers! Rustig, Krekje, rustig… Ook in Frankrijk blijven ze dingen veranderen. Op een speciale site leggen ze ons uit hoe het tegenwoordig hoort. Dis ik zou zeggen: l’orthographe recommandée, doe er je voordeel mee.
Als toegift nog een site die hier al een paar keer is langsgekomen. Maar ook ons lezerspubliek evolueert en deze is wel érg handig: La Conjugaison

Numéros Surtaxés

Een van de grootste ergernissen van deze tijd is het betaalde informatie- en servicenummer. Je hebt een probleem met je internet, je belt met Orange en je betaalt 35 cent per minuut terwijl zij (niet) uitzoeken waar het aan ligt. Waarom moet ik betalen voor hún fouten? Bij Orange betaal je overigens maximaal 30 minuten. Tenzij je na 25 minuten wordt afgebroken en opnieuw moet bellen, want dan start de teller opnieuw. Met een beetje pech betaal je zomaar enkele tientjes extra voor service die gewoon gratis zou moeten zijn. Er is al een actiegroep opgericht die petities verzamelt om aan de regering te presenteren. Maar wie is eigenlijk de grootste aandeelhouder van Orange? Was dat niet een club die voortkomt uit France Telecom? Weinig kans dat er dus ooit iets verandert.
Wat weinig mensen weten, is dat het gratis nummer doorgeschakeld wordt naar een écht nummer. Dus als je dat échte nummer te pakken kunt krijgen, bel je als het ware ‘achter de tikker langs’ en betaal je gewoon de normale kosten. Dezelfde club had daarom een site opgericht met als doel juist die gratis nummers achter de 0900-nummers prijs te geven. Dat ging een tijdje goed. Tot ze onder juridische druk van een aantal grote bedrijven moesten stoppen. Zoals nu op de site te lezen is:
Suite à la pression de certaines entreprises, ainsi qu’à des raisons personnelles, nous sommes contraints d’arrêter la diffusion des numéros non surtaxés. Cette décision a été difficile à prendre mais l’investissement lié à son encadrement juridique serait trop lourd, il est donc préférable à titre préventif de stopper la diffusion de ces numéros pour l’instant.
Nous travaillons actuellement sur une solution et espérons avoir des nouvelles à annoncer très bientôt…
Mais le combat de Geonumbers ne s’arrête pas la… Nous lançons aussi ces deux pétitions nationales et espérons recueillir un grand nombre de signatures. Ces pétitions vont être envoyées au président de la république ainsi qu’à l’ARCEP, régulateur des télécoms en France.
Grâce à vous, nous avons réussi à créer une communauté d’internautes unis contre les numéros surtaxés et grâce à cette mobilisation nous espérons avoir des résultats très bientôt. Je vous encourage donc tous à signer ces deux pétitions.

Gelukkig is ook hier een omweg mogelijk. Want voor Franse bedrijven is het makkelijker om een Franse site aan te pakken dan een Canadese site. Daar staat een deel van de tot nu toe verzamelde nummers gewoon online. Overigens is de Geonumbers-site in België zo te zien wel nog gewoon actief. Zij het met nog slechts 154 nummers. Kunnen die dan niet gewoon een Franse afdeling oprichten? En wie begint een Nederlandse versie? Voor ons emigranten ook erg handig, want ik kan vanuit hier geen 0900-nummers in Nederland draaien, betaald of onbetaald, dus ik moet altijd enorm zoeken naar een andere manier om binnen te komen. Bijvoorbeeld via de receptioniste van het hoofdkantoor.

UPDATE! Ik heb zojuist via zo’n gratis nummer de Orange helpdesk gebeld en schrok me rot! Geen wachttijd, geen reclameboodschappen en direct contact met de Service Technique. Gratis! Kennelijk werkt het. Alleen niet als je geen internet hebt, want dan kun je dit artikel en de site niet opzoeken. Daarom heb ik een lijst met nummers hier als word-document online gezet. Downloaden en bewaren. Het werkt!

A voir absolument

Haags, maar tegelijkertijd erg Frans: in het Gemeentemuseum zijn vanaf heden tot 2 december impressionisten uit de collectie Ordrupgaard te zien.
De verzameling van de Deen Wilhelm Hansen (1868-1936). Hij kocht zijn 1e schilderij al toen hij pas 24 was. Een echte liefhebber dus. In het begin waren het echter nog werken van vooral Deense kunstenaars. Toen zijn oog eenmaal was gevallen op (Frans) impressionistisch werk, raakte hij gepassioneerd.
De collectie is genoemd naar het dorp waarin zijn landhuis staat

Mustsee

Niks en niemand nodig

Wie geheel zelfstandig wil leven, autonoom en onafhankelijk van wie of wat dan ook, als een moderne Robinson Crusoë, moet rekenen op een jaar of vijf voorbereiding. Tenminste, volgens de webmaster van Autarcies. Nou gaat een mini-‘Walden’ mij persoonlijk wel iets te ver. Van Eeden is er destijds ook bijkans in gebleven. Maar toch is het interessant om te lezen wat er allemaal bij komt kijken. En stuk land van circa 5.000m2 is wel het minste. Plus zonnecellen en/of een windmolen, stukken gereedschap en de juiste bomen om met het hout de steel van je zelf te smeden bijl te maken. Oeioei, hier giert iemand helemaal uit de bocht van het redelijke. Maar goed, zoals ik al zei, als denkoefening is en blijft het interessant. Bovendien bevat de site aardige ideeën voor wie op zijn minst een béétje duurzamer wil wonen en consumeren. Dat is wat mij betreft dan ook de belangrijkste verdienste van Autarcies.

Neemt wij contact op

Is het niet om er ooit te kamperen, dan wel voor de liefhebbers van vertaalfouten. Chadotel, een groep campings aan de Atlantische kust, heeft ten behoeve van de gewaardeerde Nederlandse gast, haar website in het Nederlands vertaald. De tikfoutjes (zwenbad, zjn, campind) vergeten we even, want wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Maar de vertaler lijkt een automatisch vertaalprogramma te willen imiteren. Lees mee en huiver:
,,Neemt wij contact op.” ,,De mooie omgeving ontdekken kan het best de fiets.” ,,Niet-contractuele foto’s.”
Slecht weer op een Chadotel-camping? ,,Op de foto’s voor zoomer klikken.” De mooiste is wellicht deze: ,,Hotelwezen van volle lucht.”

In vino…

Vroeger, toen we nog met Florijnen betaalden, kon je bij de Nederlandse Wijnbeurs (La Bourse des vins) heerlijke Franse wijnen kopen voor (pak ‘m beet) een tientje. Je kon ook lid worden en dan betaalde je jaarlijks een bedragje waardoor je ook nog korting kreeg op je bestelde kisten Bordeaux, Bourgogne, Côte du Rhône etc…(op zich wel een vreemd fenomeen dat je moet betalen om korting te krijgen, maar alla, Mr. Bourse des Vins moet ook leven)
Niets is sindsdien ogenschijnlijk veranderd: je kunt er nog steeds wijn kopen, lid worden, je krijgt nog steeds korting… edoch we spreken nu niet meer over de ‘Wijnbeurs’ , nee, je krijgt nu je aanbiedingen via (dochteronderneming) ‘de Proefkamer’ van mevrouw Corria Houthuizen (was ooit te bewonderen in het ‘enig’ lifestyleprogramma ‘Wining and dining’ mèt obligate zonnebril in het haar…) en je betaalt nu wel in harde Euro’s en dat is dan ‘af en toe’ vanaf € 4,95 (maar meestal meer, veel meer, en zonder korting) voor slechts een flesje ”grand cru déclassé verweggistan” (Australië, Chili, Zuid-Afrika) die zich dan ook nog wel eens (vooral de witte) als ”Château Vinaigre” durft te ontpoppen.
Met heimwee denk ik terug aan de betaalbare franse ‘Crus Bourgeoises Supérieures’ die mijn tong hebben gestreeld en waaraan ik als enige herinnering een houten kistje heb dat nu onder mijn beeldscherm staat… Château Lestage, Listrac 1978.
Le vin Français est mort, vive le vin!

Foto: Wining & Dining Blog

UPDATE: Kridal lijkt met dit artikel op verschillende manieren de plank mis te slaan. De lezing van Corria Houthuizen:

De Wijnbeurs en Proefkamer zijn aparte wijnclubs die los van elkaar communiceerden. De genoemde condities en voorwaarden zijn niet van toepassing op de Proefkamer en kloppen ook niet in dit verband. De Wijnbeurs bestaat nog steeds en is niet door De proefkamer vervangen.
Bij de Proefkamer gold en geldt geen lidmaatschap. En enig lidmaatschap bij De Wijnbeurs is al helemaal niet verplicht. Proefkamer had wijnen vast in het assortiment vanaf 3,95, altijd verkrijgbaar, dus de genoemde prijspositionering klopt niet.

Voor beide bedrijven geldt een 100% kwaliteits/proefgarantie waarbij een ontevreden klant te allen tijde zijn/haar wijnen mag retourneren. Hiervan kan men tot een jaar na het op dronk komen van de wijn gebruik van maken.

Zie ook De Wijnbeurs.

Tiefzooi revisited

Update op dit artikel: het is nu een maand later en éindelijk heb ik een werkende désherbeur thermique in huis. Toen ik het ding van Nouveauxobjets kreeg toegezonden, bleek het niet te assembleren te zijn. De slang paste niet op het pistool. Na wat heen en weer mailen werd mij verzocht het apparaat dan maar terug te sturen. Ik zou een nieuwe krijgen. “En de portokosten dan?” vroeg ik per mail. Het antwoord:
“aller à votre charge retour à notre charge , échange sous garantie”
Zonder ‘salutations’ of désolés’. Dat kostte me dus 8 euro extra.
Onder protest heb ik het ding teruggezonden. Een tijdje bleef het heel stil, geen ontvangstbevestiging of voortgangsrapportage, maar nu heb ik een nieuwe, die zo op het eerste gezicht goed te monteren is. In de verpakking zat verder geen briefje. Geen cheque of waardebon. Niet eens een compliments card. Niks. Slechte beurt voor een bedrijf dat via internet zaken wil doen. Ik raad je zeker aan een désherbeur thermique te kopen. Bijvoorbeeld hier. bij Casto of zelfs hier Maar in ieder geval niet bij Nouveauxobjets.com.