De wereld van Monsanto

Als het zo doorgaat, en dat gaat het, dan is de wereld inderdaad binnenkort van Monsanto. Deze chemiegigant heeft zich door het verspreiden van leugens, valse onderzoeksrapporten, oneerlijke reclame en een zak vol vuile streken een wereldwijde toppositie verworven als het gaat om gen-gemodificeerde gewassen. En in landen waar ze er niet aan willen? Daar vinden de maiszaadjes via de zwarte markt een weg naar de velden. Zo was gemodificeerde mais verboden in Paraguay. Totdat ze ontdekten dat het overgrote deel van hun maisareaal al gemodificeerde gens bevatte. Ze hebben om de landbouw te redden in arren moede het verbod maar geschrapt. En kopen nu ook braaf het gepatenteerde gengewas van Monsanto in.
Wat voor mais geldt, geldt ook voor veel andere gewassen. Als je er eenmaal aan begint, kom je er niet meer van af. Bovendien moet je dan ook verplicht de onkruidbestrijdingsmiddelen en kunstmeststoffen van Monsanto kopen, anders wil die rommel niet groeien. Het is om wanhopig van te worden dat dit gewoon maar kan. De lobby van Monsanto is zo sterk dat in Amerika zelfs het vermelden van ‘bevat geen OGM’ op etiketten bij wet verboden is. Geen wonder, als een hoge ome van Monsanto ineens vice-president van de Food and Drugs Administration wordt (en hoofd beleidsontwikkeling gemodificeerde gewassen) om na het doordrukken van Monsanto-vriendelijk beleid weer doodleuk bij Monsanto in dienst te komen.
Wat kun je doen, als burger? Niet veel. Koop geen RoundUp, teken waar je maar kan petities tegen genetisch gemodificeerde gewassen. En bekijk minstens eens per half jaar deze Franse documentaire. Overigens is Frankrijk een lichtend voorbeeld in de strijd tegen Monsanto. OGM-mais is hier namelijk voorlopig verboden. Is die diepgewortelde USA-fobie eindelijk eens ergens goed voor. Hier een interview van TF2 met documentairemaakster Marie-Monique Robin. En hier een uitgebreid artikel met opnieuw een interview.

Snel, du boulot!

Als je een baantje in Frankrijk zoekt, kun je natuurlijk alle Franse en Nederlandse vacaturesites gaan napluizen. De Franse sites om te kijken of ze wellicht iemand zoeken die Nederlands spreekt. En de Nederlandse sites naar werkgevers die mensen in Frankrijk aan het werk willen zetten. Je voelt hem echter al hangen: dat alles gaan monitoren en nalezen wordt een fulltime functie op zich! Als je een baan in Frankrijk zoekt, zul je dan ook blij zijn met Jobrapido. Dit is een nieuw initiatief, vergelijkbaar met huizenverzamelsite Jaap. Het is een soort zoekmachine die op trefwoord een hele zooi banensites voor je doorzoekt op relevante functies. Op de Nederlandse site vul je gewoon trefwoord Frankrijk in, dan krijg je dit overzicht van met name Nederlandse werkgevers met werk in Frankrijk.
Op de Franse versie van Jobrapido doe je iets vergelijkbaars. Je zoekt op ‘Néerlandais’, en krijgt dit overzicht, nu van werkgevers in Frankrijk die Hollanders zoeken. Goeie service van deze site, die met name vanweg zijn brede zoekfunctionaliteit en actuele aanbod andere webstekken met ‘baantjes in Frankrijk voor Nederlanders’ zo niet overbodig maakt, dan toch in de schaduw stelt.

Commune burlesque

Sinds 2003, bestaat er een vereniging van plaatsen met een-laten we zeggen- aparte naam.
Bekende en minder bekende dorpen (26 momenteel) zijn hierin verenigd met als grootste gemene deler dat iedereen zich een kriek lacht wanneer die plaatsnaam wordt uitgesproken.
Uiteraard Poil, Arnac-la-Poste en Trécon.
Er zijn er ook nog veel die niet de behoeft hebben op deze manier de aandacht op zich te vestigen

http://www.commune-burlesque.com/

Beroemd geworden door een televisiereportage is Montcuq

DHZ blog: Eiland verjaart

De toeristische trekpleister Mont Saint Michel bestaat dit jaar 1300 jaar. Hoe ze dat precies weten, is mij onbekend maar ik neem aan dat dat wel ergens op de site staat. Naast een veelheid aan andere wetenswaardigheden in vele talen. Ik ga het niet uitzoeken, want dit is het allereerste HEFDHZ-blogje. Het is aan de bezoekers van Hollandais en France (ja, ook jij die hier gewoonlijk alleen meeleest!) om – desgewenst anoniem – in de reactiekolommen het beeld van dit ikoon van Frankrijk compleet te maken. Ik ben benieuwd!

Et moi et moi et moi

Met die titel van een chanson van Jacques Dutronc moest ik dit log wel inleiden

Sept cent millions de chinois
Et moi, et moi, et moi …

Inmiddels wel achterhaald, want die 700 mln zijn er nu….? Maar goed.
Al struinend naar activités voor mijn trip naar Parijs, ben ik op een tentoonstelling gestuit, waar ik dolgraag heen wil, maar waarvan ik met grote vreze vrees, dat het wel niet zal lukken, gezien het gestolen uurtje waarin ik dat zou moeten doen.
In het Musée du Luxembourg nl. begint op 31 maart een tentoonstelling over zelfportretten. Zoals jullie weten schildert ieder zichzelf respecterend schilder ooit een zelfportret. Rembrandt deed het, Picasso, Frieda Kahlo, Mondriaan, Vã Gogue et beaucoup d’autres. Ik heb dat altijd fascinerend gevonden.
Hier in het Haagje huist een kunstenaar, Philip Akkerman, die dat tot zijn ultieme levenswerk heeft verheven: hij schildert alleen nog maar zelfportretten. Dat schijn in het geheel niet saai te zijn (hij is zelf ook verre van saai!) Hij heeft er inmiddels een dikke 2000 (!) geschilderd. Een aantal jaren geleden waren veel van zijn zelfportretten gelijktijdig te bewonderen met de expositie van de zelfportretten van Rembrandt.

Hij staat er jammer genoeg niet tussen, in het Luxembourg….

Maar toch lijkt het me de moeite waard.

De lelijkste plek van Frankrijk

Die leuke dorpjes, kabbelende riviertjes en fraaie rotspartijen kennen we nu wel. Soms is Frankrijk ook buitengewoon lelijk. In navolging van de Volkskrant, waar lezers Almere en Charleroi kozen tot lelijkste plaatsen van Nederland en de wereld, organiseert Olivier van Beemen de verkiezing van lelijkste plek van Frankrijk. Betonnen flats, steden waaruit het hart weggebombardeerd is, oerlelijke skioorden, inspiratieloze woonwijkjes, zônes commerciales met prefab hyperwinkels: ze komen allemaal in aanmerking. Nomineren kan op Parijsblog

Spuit 11

Heb ik weer, natuurlijk! Ik lees net de mail van Camille de Cityvox met alle ‘spectacles’ de Paris, zie ik veel leuks, maar nét effe te moeilijk voor de leerlingen.
Wat komt er zoal voorbij, veel comédie en humour, gaat allemaal veuls te snel natuurlijk.
Maar er zit er eentje bij die ik jullie niet wil onthouden: de Franse vertaling van het antwoord op de Vagina-monologen: Les monologues du pénis
Het gaat om de ervaringen van 3 mannen, 1 homo, 1 macho en 1 intellectueel, die echt inzicht beloven tijdens het optreden.
Mmm. Het Théâtre de Dix Heures zit wel in de buurt van het hotel…
De heren hebben een site

Synoniemen leren?

Charlatans

Ik vond dit wel een toepasselijk onderwerp, op een Ggggristullukku Feestdag.
Ik ben zelf niet biezonder religieus opgevoed, meer met het idee je gaat naar de zondagschool want dat hoort bij je algemene ontwikkeling. Daarna moesten we het maar uitzoeken, vonden pap en mam. Ze zijn ook meer van de humanisten.
Ik ben altijd wel gevoelig geweest voor de sfeer en de rituelen, vind Gregoriaans bijvoorbeeld prachtig en moet bij elke mooie kerk naar binnen. Maar niet om verlicht te worden, nee.
Mijn aangeboren nuchterheid (ik bedoel die karaktereigenschap, niet de toestand) laat me ook schouderophalen bij types als Geller en Char. Je zult mij er niet op betrappen dat ik naar dat soort programma’s kijk.
Toch sloop er gister stiekem iets in en wel via Discovery. Die hebben af en toe ook van die vage uitzendingen over numerologie, de Da Vinci Code en Nostradamus. Knap bedacht hoor, allemaal.
En die Char, ach, het is marketing, niets anders. Vanavond zullen we het zien, want ze wordt ontmaskerd!!! En wel bij Zembla

Ik vond een Franse site, Charlatans.info

Kijk wat ze zeggen over Michel de Notre Dame aka Nostradamus, over Geller , jammer genoeg is Char nog niet doorgedrongen, maar ze hebben daarentegen wel weer iets leuks met James Randi de grote ontmaskeraar. (Zijn aanbod van 1 mln staat nog steeds trouwens)

Pikant detail van de site: de ads van charlatans als Salimmah: Voyance 100% gratuite……..

Franszelfsprekend

Met veel dank aan onze eigen HeFfer cq. razende reporter Iede de Vries, kan ik de geboorte melden van een nieuwe site voor alle mensen die Frans spreken / willen spreken:
Franszelfsprekend
Alles wat je al altijd over het Frans wilde weten en meer.
Zoals ik het heb bekeken is er voor elck wat wils. Lekker gaan grasduinen, dus!!

Oefening in integreren : PMU

Als u in Frankrijk gaat wonen, zijn er een aantal oefeningen die u moet doorlopen om « geïntegreerd » te raken. Dit gaat van jeu de boules tot Frans spreken en van uitgebreide lunches op zondag’s (+ 6 dagen doordeweeks) tot het toeteren in de file. Een ander leuk tijdverdrijf waar u echt kunt aantonen dat u geïntegreerd bent, is meespelen in de PMU. Wat is de PMU? Het staat voor “Paris Mutuel Urbain”, maar dat is helemaal niet belangrijk en de meeste Fransen weten dit waarschijnlijk ook niet. PMU is gewoon het gokken op de paarden. Dit is een redelijk populaire activiteit in Frankrijk, net als krasloto, keno en andere hoe-krijg-ik-mijn-geld-gouw-weg activiteiten die razend populair zijn in Frankrijk. Hoe gaat dat nu in zijn werk? Dit wordt geen uitleg hoe u een paarden expert wordt en hoe u moet spelen om te winnen. Daarvoor verwijs ik u naar mijn site www.par-ici-le-fric.fr die u uitlegt hoe u met 100% kans de loto kunt winnen. U kunt op bijna elke dag van de week in de PMU meedoen. Wilt u echter door deze integratietest heen, dan moet u dit vooral doen op zondagmorgen. En dan natuurlijk niet gewoon vanaf internet meegokken. Nee, naar de lokale PMU bar.

Als u daar binnen komt, dan is het een gejoel van jewelste. Waarom? Omdat iedere Fransoos die wel eens een tierce heeft ingevuld, net diè dag weet welke paarden als eerste gaan finishen. En daar proberen ze dan hun buurman aan de toog met veel gebaren, PMU-vaktaal en statistieken van te overtuigen. Tot 1/1/8 ging dit gepaard met een dikke wolk van rook waar u eerst een gat in moest snijden om naar het loket te komen. Echter, sinds 1/1/8 zitten alle rokers buiten, en, gek genoeg, niemand meer binnen . De niet-rokers zijn blijkbaar per 1/1/8 thuisgebleven. Maar dit ff terzijde.
Als u echt mee wilt doen, moet u na binnenkomst eerst meedoen met deze kermis. Eerste vereiste is dat u een rondje pastis geeft. Want er kan natuurlijk niet over jockyes, obstakels en statistieken gepraat worden zonder pastis. Een paar termen die u zo terloops even door het gesprek kan gooien : “Non-partant”, dit is een knol die waarschijnlijk niet genoeg geslapen heeft (of niet door de dopingcontrole is gekomen) en die dus niet aan de start verschijnt. Het is altijd leuk om DE favoriet van de dag op te zoeken en dan terloops in het gesprek te laten vallen “oh, no, je ne joue pas le dix puisqu’il est non-partant”. Reactie verzekert. Binnen 2 minuten is het de hele zaak rond, binnen 5 minuten weet het hele dorp het… Een andere : “tocard”. Dit is een knol die net met pensioen is na jaren bij een wijnboer druiven te hebben gesjokt of eentje die afgedaan heeft voor lokale paardrijclub, en die nu dus alleen mee doet voor de figuratie. Kortom geen enkele kans om te winnen. Maar ja, ALS die andere 10 paarden op hun snuit gaan en uw “tocard” is de enigste die over de finish kruipt dan wint u natuurlijk wel de jackpot!
Vervolgens, als u voor een echte expert wilt doorgaan koopt u de Paris-Turf. Dit is een krantje met zoveel statistieken over de “course” dat je je afvraagt hoeveel computers ze wel niet hebben gebruikt om dit allemaal uit te rekenen. Natuurlijk helpt het geen iota in de prognoses, maar het komt wel professioneel over. U gaat nu aan een tafeltje zitten en bladert willekeurig door dit krantje heen. U kunt er nu geheid, binnen 2 minuten , op wachten dat iemand u op de schouder klopt en u vraagt “Et le onze? Qu’en pensez vous”? Waarop u direct antwoordt “Non, c’est clair que c’est un tocard. Aucun chance”. Als u wat verder gevorderd bent zou u daaraan kunnen toevoegen « Par contre l’as est à quatre contre un, et puisqu’il est à la corde et le terrain est lourde, il va surement finir premier ou deuxieme ». En , hop, weer een pastis verdient. Nu moet u zelf een formuliertje invullen. Dit kan een tierce zijn (3 paarden) , een quarté (4) of een quinté (5). De kans dat u wint zijn met de tiercé bijna nul, en met de quarté en quinté nog lager. Euromillions is makkelijker, maar duurt korter en is geen echte integratie oefening. Kans blijft ongeveer gelijk. Tenslotte moet u dan naar het loketje om uw formuliertje te overhandigen tegen wat euros. Het zal u opvallen dat in 90% van de PMU’s er een persoon naast het loketje zit met een hoop kranten. Dit is vaak de lokale PMU-goeroe. Althans , zo heeft hij zichzelf verklaard. Die kan OOK uw formuliertje invullen. Natuurlijk niet doen, want dan gaat u echt door voor beginneling. Bovendien, deze man werkt ook niet voor niets, en zet alleen DE winnende nummers op uw formuliertje tegenover een vergoeding van enkele euros (en een pastis, maar goed, dat moge duidelijk zijn nu, dat elke handeling in dit hele proces gepaard gaat met een nieuwe pastis).
In een volgende aflevering zal ik u uitleggen hoe u te werk moet gaan om uw winst te innen. Maar aangezien dit eens in de 500 jaar is, is daar geen haast mee…

Timo

Quality of life

Welk land heeft de beste infrastructuur? Waar vind je het beste zorgsysteem? Waar moet je heen voor het fijnste klimaat en waar voor een warm bad als het gaat om cultuur? En als je nou alle facetten van alle landen met elkaar vergelijkt, en je maakt daar een soort gemiddelde van, wat is dan het land met de allerideaalste kwaliteit van leven? Nou, wat dacht je…?
Eh bien évidemment. Hoewel er natuurlijk altijd ook nog wel wat kritische kanttekeningen te maken zijn.

Oude meuk

Razend druk is het vanaf 21 januari op een nieuwe site van het departement Saône-et-Loire in de Bourgogne. Zo’n 2,5 miljoen stukken uit het archief vanaf de Franse Revolutie zijn hier terug te vinden. Niet alleen het bevolkingsregister maar vooral het oude kadaster (napoléonien) is interessant. Van elke gemeente kun je originele kaarten vinden. Zo vond ik een kaart uit 1862 waar mijn huis nog (al) op staat. Leuk!
Maar ja, je moet wel in het departement 71 wonen, anders zul je je vooralsnog tevreden moeten stellen met kaarten van het huidige kadaster. Die kaarten zijn trouwens vooral handig als je nu een huis(je) op het oog hebt.

Reclunst

Ik bedoel maar… soms is het moeilijk om te bepalen waar het commerciële ambacht ophoudt en het ambachtelijk kunstenaarschap begint. De fotoretouche begint al aardig op kunst te lijken wat mij betreft. En als we het daar over eens kunnen zijn, dan is Christophe Huet de Rembrandt van de photoshoppers. Wat die man kan met camera en computer gaat alle voorstellingsvermogen te boven. Nu is het wel vaak zo dat het basisconcept bedacht wordt door een art director, die dan zegt wat hij ongeveer in beeld wil krijgen. Vervolgens gaat echter toch de reclunstenaarograaf aan de slag om het allemaal waar te maken. Vervreemdend, vooral ook omdat het soms zo echt is, dat het wel echt lijkt.

Cadeautje

Niet erg Frans, behalve dan dat de initiatiefnemers uit Lyon komen. Verder is het een verzameling grafisch design, of gewoon design. Van alles moois. Maar daar is een weblog óók voor bedoeld. Niet alleen dom informatie geven, en linkjes naar nuttige sites. Ook af en toe iets moois delen: een trouvaille. En zo is het toch weer heel erg Frans. Objet Graphik.

Service in Frankrijk

Na meer dan 20 jaar in Zuid-Frankrijk gewoond te hebben, werd het weleens tijd om een aantal van mijn ervaringen op papier te zetten. Want ik heb nogal wat meegemaakt met die Fransen. Van leuk tot dramatisch en van geweldig tot om-te-huilen. Natuurlijk kan ik hier in één stukje geen 20 jaar samenpersen. Maar als het leuk is (en blijft) dan kan ik er nog wel een vervolgje op schrijven. Ja, waar mee te starten? Over pastis? Of de buitenlanders aan de Cote d’Azur? Of de makelaars (of alles wat daarvoor wil doorgaan) ? Nou vind ik dit laatste wel een heel leuk onderwerp omdat de makelaardij hier echt op een western lijkt. Inclusief cowboys , runderen, en ander gespuis. Maar ik kan het ook over service hebben. Iets wat nog niet uitgevonden is in Frankrijk. Vroeger stond het tenminste nog onder op het menu in het restaurant “service pas compris”. De tekst is ondertussen verdwenen, maar de service is nog altijd op hetzelfde 0-peil blijven hangen. Toen ik hier meer dan 20 jaar geleden naartoe verhuisde was het me al meteen duidelijk dat er een gat in de markt was voor service hier. Wat bedoel ik daarmee? Is het u nooit overkomen dat u een restaurant binnenkomt en de serveerster u aankijkt met een blik van “wilt u nu écht hier gaan eten, want dan moet ik gaan werken”? Of zoals Bigard het zo leuk zei: komt u met een tennisracket naar binnen en vragen ze “voulez vous manger”? “Non, je viens jouer une partie de tennis!!”
Nadat ik hier wortel geschoten had (dankzij een leuke job in the IT), kwam ik af en toe wel landgenoten of andere buitenlanders tegen die ook wel een stulpje aan de Côte d’Azur wilden, maar niet echt wisten hoe ze dit moesten aanpakken. Verhalen zoals “had ik een huis gezien op internet, afspraak gemaakt (met voeten en handen. Nou ja, zover dat gaat over de telefoon), vlucht genomen, kom ik aan, is het huis verkocht”. Enfin, dit soort dramaverhalen zijn er genoeg te vinden. Googled u maar eens “nederlanders zoeken stulpje in Frankrijk drama” en u krijgt zo een lijst van 3 miljoen pagina’s.
Kortom, deze mensen zochten een “service”. Normaal is dat wat je zou verwachten van een makelaar, maar niet hier. Enfin, ik heb dus een aantal van die mensen een beetje geholpen met zoeken, vertalen , naar de notaris etc. En voordat je het weet ben je zelf “bemiddelaar”. En omdat ik na 15 jaar computeren wel aan wat anders toe was heb ik me dus maar in de househunting gestort. Nu weer even terug naar de “service”. Ander voorbeeldje : Vorige week zat ik hier op het strand en wilde een flesje rosé bestellen. Nou dacht ik “het is nog geen hoogseizoen, dus die bestelling zal er wel doorheen komen binnen 15 minuten”. Maar helaas, na 3 kwartier was er nog geen flesje te bekennen. En inderdaad, de ober had het héél druk met een tafel vol geblondeerde dames inclusief botox lippen en plastic bumpers. Nou begrijp ik best dat de hormonen van de jonge bediende hem als een magneet naar deze tafel trokken ipv van naar een tafeltje met een behoorlijk afgetakelde 50-er. En dan wil ik hem wel een kwartiertje gunnen. Maar 3 kwartier??
Uiteindelijk heb ik het zelf maar opgehaald aan de bar. Ik denk niet dat hij onder de indruk was van de tip…
Ik denk dat ik het hierbij maar even laat. Want alleen al over service (of het gebrek daaraan) kan ik nog wel een halve server vol schrijven, maar ik zal nog wat overhouden voor de volgende aflevering(en?)

Timo Hofstee
Mougins

Un accent cong

Frans is niet altijd Frans, dat kan menig vakantieganger beamen. Ik ben zelf eens voor ‘Parisienne’ uitgemaakt met mijn keurige Frans, door een ouwe Breton. Wat op zich een twijfelachtig compliment was, want hij vond dat buitenlands.
Kom je in het zuiden van Frankrijk, dan is de tongval wederom wennen.
Ik geef je de gelegenenheid om, ruim voor je vakantie, te oefenen met plaatselijke accenten.
Ga gewoon naar Accents de France en klik de betreffende regio aan. Ça y est, Corneille est prêt.

Rien Portefleuve

Anton Pieck, Rien Poortvliet… wij zijn niet de enigen met tekenaars met een hang naar het natuurlijk-realistische-fantastische œuvre. Ook in Frankrijk hebben ze er eentje: Jean-Baptiste Monge. Ik weet verder niet zo veel van de goede man en de tekeningen die hij maakt zijn ook niet echt mijn smaak, maar we kunnen nu eenmaal niet alleen dingen laten zien die vallen binnen het toch tamelijk eenzijdige esthetische waardenpatroon van bovengetekende. Voor je het weet roept er weer iemand “Definieer kunst!”. Kortom, voor de liefhebbers van kunstige kriebelkitsch presenteer ik: Monge.

Pipole spotting dans le vicande

thaloe.free.fr

Steeds meer en meer Engelse woorden vinden hun weg in het Frans.
Was het in mijn middelbare schooltijd al lachen om le hotdogue, tegenwoordig is het Franse Engels of het Engelse Frans zo ingeburgerd door pc en internet dat veel Fransen er zelf niet moeilijk meer over doen.
Vroeger, ja vroeger was er de Académie Française die ervoor waakte dat de taal puur bleef, want
Le rayonnement de la langue française est menacé par l’expansion de l’anglais, plus précisément de l’américain, qui tend à envahir les esprits, les écrits, le monde de l’audiovisuel

Die invasie van de taal der Anglophones noemen we resp. franglais of franricain.
Veel woorden hebben een Franse evenknie en dat dient dan volgens de puristen gewoon te worden gebruikt. Dus zeg je ‘sac gonflable’ en geen hond weet dan dat je het over een airbag hebt.
Met de komst van internet werd het natuurlijk helemaal fraai.
De puristen spraken van ‘Toile’ ipv ‘Web’, ‘email moest ‘courriel’ worden genoemd.
De termen worden redelijk door elkaar gebruikt ( al leer ik mijn eindexamenleerlingen alle termen, je weet maar nooit).
Het gekste woord van de laatste tijd is ongetwijfeld ‘people.
Hiermee bedoelen de Fransen al die luitjes die in die bladen staan die je bij de kapper leest. Jeweetwel.
Un magazine people is dus een roddelblad. People wordt -schrik niet – tegenwoordig op ze Frans geschreven. En dat ziet er dan zo uit: Pipole
Er is een daardoor nieuw begrip ontstaan! La Pipolisation!
Médiatisation de la vie privée d’une personnalité extérieure au show business.

Overigens is het verfransen van Engelse woorden niets nieuws.
We hadden nl. al fioul en gazole.
Voor ‘weekend’ las ik laatst ‘vicande’ * zucht *.
Waar blijven de inventieve geesten die Franse equivalenten verzinnen?
Ik vond destijds ‘nuvite’ erg mooi voor ‘streaker’.
Wanneer je je nog wat meer wil verdiepen in het franglais, kijk bij Petit dictionnaire de Franglais.

Wanneer je mooie voorbeelden van franglais vindt, meldt ze hier!