Favoriete (Franse) films


Poging om het succes van de terrassen te evenaren!
Wat is jullie film top 10?
Het zou leuk zijn, wanneer het allemaal Franse films zouden zijn, maar dat acht ik niet reëel….
Ik geef een voorzetje – in willekeurige volgorde, ik kan moeilijk kiezen!
1. Le fabuleux destin d’Amélie Poulain
2. Molière (van Ariane Mnouchkine)
3. Una Giornata Particolare
4. Girl with a Pearl Earring
5. The English Patient
6. De Poolse Bruid
7. The Talented Mr. Ripley
8. Thelma and Louise
9. Fried green tomatoes
10. La grande Bouffe
Nogmaals: volkomen willekeurig!! Volgende week kan het lijstje heel anders zijn!!
Bovenstaand plaatje is natuurlijk de echte Vermeer n.a.v. The Girl with a Pearl Earring
(maar dat hadden jullie al begrepen?)
Hieronder is de geweldige Scarlett Johanson:

Bij voldoende argumenten plaats ik jullie favo filmposter erbij!

48 reacties op “Favoriete (Franse) films

  1. Lijstje is verre van compleet…
    Eigenlijk voldoet een top-10 niet!
    -Shirly Valentine
    -Jean de Florette
    -Manon des Sources
    -Educating Rita
    -Life of Brian
    etc. etc.

  2. Ik vond indertijd Les Valseuses echt a whack to the side of the head. De vrijheid, de passie, de brutaliteit!

  3. Eigenlijk een beetje pedant dit soort lijstjes, maar toch.
    Alleen Franse rolprenten:
    1 Alle films van Jaques Tati.
    2 Alle films van Bruno Dumont (humanité, L’/Twentynine Palms/vie de Jésus, La

  4. Oeps, per ongeluk op ‘Plaatsen’ gedrukt. Opnieuw:
    Eigenlijk een beetje pedant dit soort lijstjes, maar toch.
    Alleen Franse rolprenten:
    1 Alle films van Jacques Tati
    2 Alle films van Bruno Dumont (L’humanité, Twentynine Palms, La vie de Jésus)
    3 La haine van Matthieu Kassovitz
    4 Les fabuleux…. Amélie dus
    5 Bijna alle films met die druktemaker Louis de Funes
    6 Sauve qui peut, la vie van Jean-Luc Godard
    7 A bout de souffle ook van…
    8 Klassenverhältnisse van Jean-Marie Straub en Danièlle Huillet
    9 Alle toekomstige verfilmingen van alle boeken van Michel Houellebecq
    10 Alle documentaires van Raymond Depardon (Délits flagrants, Tibesti too, etc)
    Pffffh.

  5. @Henk: had je het logje over de site over Tati meegekregen? Zo niet, zoek even onder Tati in onze interne machine. Ik heb op een rommelmarkt vorige week de collectors-DVD van Playtime gescoord, voor een tientje. Nananère!

  6. @Krek: Wat denk je, heb de hele redactie laten meegenieten. Ben nog steeds op zoek naar de Tati Verzamel Box op dvd, waar blijft die?

  7. Ja, dat vonden wij dus echt een filmpje van niks. Gewoon een documentaire over een schooltje. Zo is ons schooltje ook. En dat soort mensen zien we elke dag. Wat is daar nou zo bijzonder aan. Saaai! Mijn vrouw is halverwege weggelopen en ik bleef maar hopen dat dat briljante stukje nog zou komen. Tevergeefs. Typisch een film voor stadsmensen die dat heel romantisch vinden, zo’n dorpsschooltje.

  8. Vond ik aanvankelijk ook, zat ik daar – in De Uitkijk op de Prinsengracht – tussen al die Hennageverfde weldenkende mevrouwen op leeftijd (met een uitgeprocedeerde asielzoeker op zolder). Heb ‘m nog eens gekeken op dvd (zonder die…), moest alweer erg lachen om die kleine manipulator ‘Jojo’.
    Genoot vooral van de stilte, verbindt er verder geen conclusies aan. De extra’s (op de dvd) zijn erg leuk, al die inboorlingen met de bus naar Cannes, poserend op de trappen van het Palais du Festival aan de Croisette, prachtig. Heb er zelf ook veel voetstappen liggen.

  9. De twee franse films die direct bij mij opkomen zijn “Le Clan de Sicilians” en “Les Miserables” beiden met Jean Gabin

  10. Voor de liefhebbers: 10È CHAMBRE, INSTANTS D’AUDIENCE”, VAN RAYMOND DEPARDON: OPENINGSFILM VAN DE 34E EDITIE VAN HET INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM
    Synopsis
    “10e chambre, instants d’audience” neemt ons mee in de dagelijkse routine van een rechtbank, van een eenvoudige oproep voor rijden onder invloed tot degenen die voor het gerecht gedaagd worden : twaalf zaken, twaalf verhalen van mannen en vrouwen die op een dag ineens oog in oog stonden met justitie. De film is gepresenteerd op het filmfestival in Cannes in 2004 binnen de categorie van films ”buiten de competitie”

  11. 10e Chambre, Instants d’Audiences is hopenlijk weer net zo mooi (fout woord) als Faits divers.

  12. Mijn keuze van de beste Franse films, er zijn er zoveel en erg moeilijk een lijstje te maken.
    1. Les Choristen
    2. Le huitième jour
    3. Tanguy
    4. Indochine
    5. L’Amant
    6. Le grand bleu
    7. Leon
    8. Le vieux fusil
    9. Les choses de la vie
    10. La haine
    11. Sous le sable
    12. Le diner de cons
    enz enz

  13. Een heleboel titels zijn niet in Nl uitgekomen en zeggen me dus niks. Behalve Indochine (met Deneuve) idd. prachtig!
    Nagekomen: The Name of the Rose

  14. Nee, Coco, dat is niet wat ik bedoel. Wanneer je niet regelmatig Frans publicaties leest, ontgaat je een boel. Nederlandse titels zijn er sowieso niet, want in Nl is nauwelijks een markt voor Franse films, alleen in de filmhuizen.

  15. Voor een ieder die TF1 kan ontvangen. Zondagavond om 20h45 “Le diner de cons” met Jacques Villeret.
    Hij is vandaag op 53 jarige leeftijd overleden.

  16. Jong nog…
    Heb vanmorgen uit pure ballorigheid (ggen zin om wat anders te doen) nog een s naar “Am#9834;lie” gekeken. En weer genoten!

  17. Ik heb net bij de Liddl C’est arrivé près de chez vous gekocht voor een paar Euro. Belgisch, maar schijnt echt vreselijk te zijn.
    @Henk: heb je een Franse filmrecensiesectie op je site, kan ik een linkje opnemen. Je kunt je natuurlijk ook melden voor het smoelenboek. Daarbij is standaard ook een link inbegrepen. Voor sommigen reden naar een plek te solliciteren (inmiddels verwijderd). Maar ik vind dat je nooit links moet geven aan hen die er naar streven. Net als macht overigens. Maar omdat jij het overduidelijk niet wilt, ben je van harte welkom.
    s’ Kijken hoe je je hier uitlult.

  18. You aint seen nothing yet, als ik echt m’n linkjes-blik opentrek.
    Voor elke bewering, hoe boud ook, is er wel een link te maken. Dat is de kracht en tegelijkertijd de zwakte van Internet.

  19. Vind onderstaand stukje wel leuk en heeft – slechts zijdelings – met Dé Fransche Film te maken.
    Tis een première want verschijnt pas morgen in druk tijdens het Filmfestival Rotterdam.
    —————————-
    Onde
    De wijnvlek leidt de blinde
    De Italiaanse Tiger-pretendent Onde doet een goede gooi naar het record kunstfilmclichés. Het verhaal over een vrouw met een wijnvlek en haar blinde minnaar maakt het er niet beter op.
    Close-up van een gloeilamp. De gloeilamp zegt ploink en dooft. De rug van een man. De man staart naar de zee. Of nee, och ironie! Dat kan hij niet, want de man is blind. Hij luistert. Naar de zee. Dat kan hij dan weer wel goed, want hij is musicus. En wat voor één: hij maakt composities die iedereen in zijn omgeving uitermate hip, modern en vervreemdend vindt, maar die in feite gemakzuchtig voortborduren op de tapeloopexperimenten van Robert Fripp en Brian Eno uit de jaren zeventig. Die gloeilamp en die man aan zee zijn bijna net zulke sleetse clichés als de scène waarin de vrouwelijke hoofdpersoon, als ze het even niet meer weet, kopje onder duikt in de badkuip. Waar komt dat toch vandaan, die wanhopige vrouwen op de bodem van een badkuip? Het moet ooit begonnen zijn in een Franse film, en sindsdien is het niet meer uit de artistieke cinema weg te slaan. Dat je daar nog best een leuke draai aan kunt geven bewijst een film als het prachtige My summer of love, waarin twee hartsvriendinnen op aanstekelijke wijze watergespetter en badderpret combineren met een parodie op The exorcist. Maar zo’n film is het Italiaanse debuut Onde niet.
    De makers van Onde omarmen de meest erbarmelijke gemeenplaatsen alsof het dieper dan diepe waarheden zijn. Het begint al met de opening waarin we, nog voor er maar iets te zien is, de golven horen ruisen van (alweer) die zee. Dan verschijnt de titel Onde in beeld – en laat dat nou golven betekenen! Als één en één ooit dubbelop was, dan is het hier wel. Van dik hout zaagt men planken is ook de romance tussen Francesca (Anita Capriolo), die als kind geplaagd werd omdat ze een grote wijnvlek in haar gezicht heeft, en de blinde Luca, die dat niet ziet, en voor haar valt. De wijnbevlekte leidt de blinde (of andersom) in een moeizame relatie, die gepresenteerd wordt met tijdssprongen, droomscènes en flashbacks van de kleine eenzame Francesca en haar wrede leeftijdsgenootjes. Het gegoochel met tijd, droom en werkelijkheid moet suggereren dat we hier met serieuze cinema met een kapitale C te maken hebben, net als de aaneenschakeling van ‘verrassende’ camerastandpunten die regisseur zonder motivatie aan de kijker opdringt. Daar trappen wij niet in. Als Onde ooit nog zijn waarde bewijst zal het zijn als een catalogus van kunstfilmclichés.
    Fritz de Jong

  20. Ik heb deze dvd die ligt te popelen om te worden bekeken. Maar hij duurt 6 uur, dus ik stel het maar even uit tot de krokusvakantie….

  21. Ik ben op zoek naar de film “Molière”van Arianne Mnouchkine? Kan iemand me verder helpen?

  22. Ik ben op zoek naar de film “Molière”van Arianne Mnouchkine? Kan iemand me verder helpen?

  23. Ik ben op zoek naar de film “Molière”van Arianne Mnouchkine? Kan iemand me verder helpen?