Bertrand Beyern, Nécrosophe.

In het oude log hebben we het er al veel vaker over gehad: de dood van diverse kanten (klein,klein én zwart, plotseling, bevroren, noem maar op….
Met deze kennis en de nog inderhaast-per-internet-vergaarde-kennis erbij vond ik een interessante serie rondleidingen
Enfin. Wij gingen naar Parijs. En besloten ons om 14.00 h te vervoegen bij voornoemd metrostation, alwaar een zeer gevarieerd gezelschap reeds aanwezig was, allemaal benieuwd naar Pere Lachaise érotique….( ik moet wel even vermelden dat wij net hevig hadden geluncht…).
De heer B. etaleerde zijn scepsis bij onze aanmelding ( “Nee, betaalt u mij niet: wanneer het te moeilijk wordt ( -want ik citeer veel-…) kunt u zich schielijk terugtrekken (…zonder gezichtsverlies…) en bent u mij niks schuldig…”)
Waarachtig, een heer.
Enfin.
Wij hadden reeds voor aanvang zeer de smaak te pakken. Beyern heeft een prettige vertelstijl.
En het was goed te volgen. Op een enkele, zeer Franse verwijzing na (laten we wel wezen: zou een Fransman weten wie Tante Leen was? Ik bedoel maar…)
De tour begon om 14. 00 uur en om 17.30 uur werden we nog net niet van het kerkhof geschopt. En we waren verbaasd dat het al zo laat was. Dus waren we geboeid? Ik dacht het wel!
Overigens was het wel lachen: komt er uit zo’n keurige aktentas-met-paraplu porno van de grofste soort…..die vervolgens aan de groep wordt getoond, met de boodschap aan de jongste deelneemsters om even hun ogen te sluiten….
Enfin: wij hebben weer heel wat gespreksstof. En dat ene van Victor Noir wist ik nog niet

Stok op de plank

De bakkers mogen wel uit gaan kijken, want steeds meer mensen bezitten een volautomatische machine, waarmee ze de heerlijkste broodsoorten op de plank toveren. Wij hebben ook zo’n ding, en na de nodige misbaksels heeft H. inmiddels feilloos door hoe het werkt. Geef het volk oren, zei Freek al ooit. En dat doet zij dus. Nou zijn wij in het stadium dat we blij zijn als er een normaal, smakelijk bruin brood uit de elektrische mixkneedrijsbakoven komt. Maar naar het schijnt kun je er nog veel meer mee. Brood met olijven, rozenblaadjes, suikerklontjes en wat je in de gekkigheid allemaal nog meer kunt bedenken. Op dit online broodforum weten ze er alles van. Een ware cornucopia voor panofielen, deze site. Waar het overigens niet alleen over de MAP (Machine à Pain) gaat maar ook over andere manieren van brood bakken, want een stokbrood of een kwrassantje kan zo’n ding niet aan, natuurlijk.
Je moet je wel even inschrijven om mee te mogen doen in de broodpraat. En, voor mij een ogenbaring, je bent verplicht om minstens elke twee maanden actief iets bij te dragen aan het forum, anders wordt je er zonder pardon uitgeflikkerd. Ik weet niet of het in de praktijk zo’n vaart loopt, maar het houdt je broodforum wel lekker levendig, zo’n stok achter de deur.

Franse onderdompelcursus

Op 20 minuten van ons huis, in Frontenaud, staat een prachtig landhuis met indoor zwembad naast een schuur met zonnecollectorendak op een stuk land dat grenst aan een riviertje. Fijne plek. De eigenaars zijn francophone Zwitsers, die een bijzondere talencursus aanbieden. De ‘immersie-methode’ lijkt op die van de nonnetjes in Vught, maar voor een onderdompeling in de franse taal en cultuur ben je bij La Cardère wel wat goedkoper uit. Voor 1100 euro ben je een week onder de pannen, met in totaal 60 uur les, waarvan 15 uur theorie en 45 uur conversatie. En omdat je in Frankrijk zit, nemen de cursusleiders je ook mee naar de markt in Louhans, op excursie naar kastelen en boerderijen en wat dies meer zij. Zodat je je Frans óók kunt oefenen met de lokale bevolking, en niet alleen met juffen en meesters. Bij de prijs zijn overnachting en de meeste maaltijden inbegrepen. Alleen als je buiten de deur eet (onder begeleiding want onderdeel van de lesstof!) moet je zelf betalen. La Cardère accepteert maximaal 6 personen per cursusweek. Dit is garantie voor veel individuele aandacht. Ik heb de eigenaars een keer gesproken en ze lijken me erg aardig, en een kennis die les geeft bij de Alliance Française is erg lovend over dit taalleshotel. En als je nou toch op Franse les moet, dan toch liever met een leuk groepje in een gerenoveerde Bressaanse boerderij met zwembad dan in je eentje in een klooster in Vught!

Doe-het-zelf kant-en-klaar!

Er zijn mensen – waarschijnlijk degenen zonder computer of internet – die als tijdverdrijf graag een beetje handenarbeid verrichten. Ze doen aan borduren, nummerschilderen, gutsen, patchwork, pailletjes met naalden in piepplestikfiguurtjes prikken, macrameeën of pergamo. Meestal hebben ze hun voorkeur voor één van deze technieken, want je moet wel mooi alles in huis hebben voor zo’n hobby. Wie van afwisseling houdt, zal zeker blij zijn met het Atelier de Kitty. Daar kun je namelijk kant-en-klare kits kopen (snap je? Kits… kitty?) om compleet affe zelfmaakdingetjes mee te kunnen knutselen. Een soort modelbouw voor handwerkjes, eigenlijk. Slim. Waarom ook niet? Omdat het truttig is? Dat maakt het nou juist zo slim. Weet je hoeveel truttige mensen er zijn? Nou dan.

Rijden onder invloed

Ze stonden die avond om zeven uur, onaangekondigd, voor de deur. Dankzij het improvisatietalent van Nikki zaten we een paar uur later aan tafel. Wat een goeie avond! Het spontaan bij elkaar komen is vaak erg ontspannend. Al die wijn helpt natuurlijk ook. Pas ver na middernacht reden ze naar huis.
Ten minste één persoon had nuchter moeten blijven. Vergeet het maar. Vlak voor hun vertrek werd besloten wie terug zou rijden. Afstand 20 kilometer. De chauffeur had 7 of 8 grote glazen wijn gedronken. “Geen probleem” zei hij, “de weg naar ons huis is erg rustig”. De laatste paar kilometers is inderdaad over een soort bospad. Daarvoor is het gewoon openbare weg.
Een uitzondering? Veel van onze kennissen rijden nog na teveel drinken. Wij brengen het vaak ter sprake maar zonder succes. Zij beweren dat ze in Nederland of Engeland nooit dronken als ze nog moesten rijden. Wat is er anders in Frankrijk? Dood is dood, of je nu een Fransman of een Nederlander/Engelsman raakt.
Vragen om hun verstand te gebruiken werkt niet. Onze kennissen schenken zichzelf vaak in dus dat machtsmiddel hebben we ook niet.
Wie herkent dit probleem?