Sommige mensen kunnen hem geen tien seconden horen sliszingen. Anderen worden warm noch koud van zijn vaak nogal monotone, pompompomliedjes. Persoonlijk lust ik er eerlijk gezegd wel pap van. Al die liedjes hebben een verhaal, veel zijn behoorlijk sardonisch en het literaire gehalte is hoog. Het heerlijke lied over ‘Les Jurons’ over mooie archaïsche scheldwoorden, de lofzang op de oude ‘Pompes funèbres’, het mooie Lees verder →

Wij kenden ze eigenlijk alleen van dat hele foute nummer dat de Franse inzending was voor het Eurovisie songfestival (en alleen Balkan-Europeanen en heaumeau’s kijken daar nog naar).

Ik was ze allang vergeten.
Maar mijn collega noemde van de week een grappig nummer waar onze allereigenste Dave een rolletje in speelt. Met veel zelfspot. En wanneer ik ergens van houd….

Enfin, komt dat zien “Coming out”

Begin maart is weer de jaarlijkse Franse Guide Michelin verschenen. Een bijzonder spannende aangelegenheid voor restauranthouders. Zijn we genoemd, hebben we een ster gekregen of zijn we hem misschien, nee toch, kwijtgeraakt ? Een equipe van vijftien inspecteurs die incognito elk jaar ieder zo’n 250 maaltijden kritisch op kwaliteit beoordelen. Elk restaurant wordt twee keer per jaar door een andere inspecteur bezocht. Sterker, de Lees verder →

Marion houdt van de métro en schrijft daar lollige stukjes over.

Met veel dank aan Marthe voor de voorzet, breng ik jullie op de hoogte van de site van La Parisienne libérée

“c’est une fille qui regarde la face cachée de la Une”

In het kort: ze verpakt politieke en sociale thema’s van de 1e pagina (”La Une” in een artistieke boodschap. Het liefst gebruikt ze die van Le Parisien ( “C’est le journal”) met zijn, volgens haar, vaak ietwat surrealistische koppen. Ze krijgt dan onmiddellijk zin om er een liedtekst op te maken en op die manier haar visie op de grote sociale thema’s te geven: de crisis, inflatie, werkloosheid, allerlei politieke en juridische affaires etc. etc.
Ze legt het zelf het best uit.

Haar laatste wapenfeit: een chanson over de elusieve Chirac

Je een voelen met de vogels, dat kan! Christian Moullec kan je deze sensatie laten beleven, in de Cantal of Auvergne, met een ULM of in een ballon (ja, een geduchte concurrent voor FSchwep), hij vliegt met ganzen en met……. kraanvogels!

Ik ga er niet teveel over schrijven hier, kijk maar naar de beelden, die zeggen meer dan woorden.
Wel ff sparen, want het is natuurlijk niet voor niets.

Op youtube is er zat te vinden, niet alleen over de vluchten, maar ook een interview met Christian en zijn vrouw Paola.
En uiteraard veel plaatjes, van amateur- en beroepsfilmers

Volgens mij het ultieme kado voor Elz : vliegen met kraanvogels!

In deze vakantie probeer ik een beetje mijn gebrek aan bijdragen goed te maken door een aantal logjes klaar te zetten met handige (hoop ik) informatie.

Vandaag nr. 1: Brainpop

Een van origine Amerikaanse site, goedgekeurd door de Franse autoriteiten (jaja) en met honderden korte educatieve animatiefilmpjes in keurig Frans. Of je nu iets over kunst en cultuur of over wiskunde zoekt, het staat er op.
Voor kinderen, niet al te ingewikkeld en dus uitstekend voor tweede taalleerders. Een beetje zoals ik vroeger op de Inburgering de volwassenen naar het Jeugdjournaal liet kijken: moeilijke onderwerpen met normale woorden uitgelegd.
Kijk bijvoorbeeld naar het onderwerp dyslexie

In het kader van de integratie van de Hollandais in de Franse maatschappij richt ik dit keer mijn schijnwerpers op dé site voor wie het wel en wee van de Franse sterren en sterretjes wil volgen. De Franse online Story of Privé heet Pure People. Waarbij ‘People’ zoals je weet het franse woord is voor BN’er. Als je dit magazine een beetje in de gaten houdt weet je precies wat de kleinzoon van Annie Girardot vindt van de plotselinge aandacht voor zijn Lees verder →