Doordat ik googlede op ‘Petite Anglaise’, je weet wel, van de stuffed shirts, kwam ik terecht op dit lezenswaardige blog van een Franse advocaat. Iemand die in normale mensentaal verhaalt over zijn werk en de discussie aangaat met de bezoekers van zijn blog. Hij geeft deze week een mooie verhandeling over de ontslagbrief van Petite Anglaise, die hij uitpluist en becommentarieerd. Conclusie: juridisch-technisch goed opgezet, inhoudelijk te zwak om overeind te blijven in de rechtszaal.
Daarnaast behandelt hij nog diverse heikele zaken, en geeft hij antwoord op de vraag of je ook schuldigen moet verdedigen (want dat gebeurt, beste mensen, dat gebeurt!). Het laatste artikel gaat over de SACEM, de Franse BUMA/STEMRA, die overal opduikt om de rechten over ten gehore gebrachte muziek te innen. De kinderen van een lagere school op het Franse platteland hadden “Adieu monsieur le professeur” gezongen op het afscheid van drie leraren. Dat mocht in de krant. “Hebbes!” dacht de SACEM, het nieuwsbericht lezend, en daags daarop kreeg de mairie van het dorp de rekening van 75 euro (inclusief boete voor het niet vooraf melden) voor de openbare uitvoering van een werk van Hugues Aufray. Naar verluid heeft de zanger uiteindelijk de boete uit eigen zak terugbetaald.
Volgens de bloggende advocaat had de SACEM de rechten weliswaar terecht (volgens de wet) geheven, maar maakt zij zichzelf hiermee toch behoorlijk belachelijk.