Antilopen in de Franse natuur

Mijn moeder houdt ontzetten van wandelen. Of liever, van wandelingen maken, want dat is niet hetzelfde. Nu haar man wat minder mobiel wordt, komt het er niet zo vaak meer van, maar tot een paar jaar geleden liepen ze – zij over de 70, hij rond de tachtig – nog hele dagen in Spaanse bergen allerlei morenpaadjes af en rivierbeddingen door. Dat er daarbij nooit iets vreselijks is gebeurd, mag een klein wonder heten.

Gek genoeg heb ik de voorliefde van mijn moeder voor lichamelijke inspanning zonder veel onmiddelijke gratificatie (het landschap verandert maar mondjesmaat als je je te voet voortbeweegt en in de meeste gevallen ben je toch te moe om daar op te letten. Bovendien moet je naar de grond blijven kijken, want voor je het weet zwik je een enkel op een door een vorige wandelaar achteloos op het pad geschopte kei of in een met herfstbladeren gecamoufleerd konijnenhol. Om van een giftige slangebeet nog maar niet te spreken. En dat gebeurt dan natuurlijk net in een of ander godverlaten oord, uren van de bewoonde wereld en bijbehorende ice packs en antigiften, terwijl de dichtstbijzijnde plek met GSM-dekking ook al zeker een uur geleden gepasseerd is. Zodat je slechts de keuze rest om verder dan wel terug te strompelen, of om achter te blijven terwijl de anderen op zoek gaan naar hulp in de vorm van ambulance, helikopter of sherpa’s. En dan moet je ook nog maar afwachten of ze je überhaupt weer terugvinden, zodat er reële kans bestaat dat je daar gewoon onder de brandende zon of tijdens een verradelijk koude nacht krepeert. Een sukkeliger manier om te sterven bestaat bijna niet, want het was zo makkelijk te vermijden geweest, simpelweg door thuis te blijven!) niet meegekregen. In tegendeel, ik ben er geen groot fan van.

Wie dat wel is, en statistisch gezien móeten er mensen op dit blog langskomen die wel pap lusten van een stevig stukje stappen door de natuur, die kan zijn hart ophalen op de site van FFRandonnée. Een soort Algemene Franse Wandelaars Bond, die net als onze fietsvariant een keurig overzicht bijhoudt van wie er waar en wanneer aan de kuierlatten trekt. Verder verkopen ze natuurlijk honderden gedetailleerde wandelkaarten en moderne GPS-apparatuur. Vooral handig om je coördinaten in op te slaan. Dat de helicopter je makkelijk kan vinden.

Reacties zijn gesloten.