Column 4: Integreren à la campagne


Op televisie en in allerlei emigratieboeken wordt wonen in Frankrijk afgeschilderd als ‘gedoe’. Tja, anders valt er natuurlijk ook geen heel programma of boek mee te vullen. In de praktijk blijkt er echter niks aan! Tenminste, ík heb het nooit echt ingewikkeld gevonden. Voor ons was het bovendien geen Grote Altijd Gekoesterde Droom, maar gewoon een kwestie van ‘dat zou leuk zijn, gut waarom niet?’. Voor we het wisten zaten we hier. Eerder naïviteit dan lef dus. Hier een kort verhaal over onze ervaringen én die van onze kinderen in de begintijd van onze e-migratie.

Podcast Frankrijk Pourquoi Pas. Aflevering 5: Bouwen en verbouwen

Je hebt mensen die echt álles zelf kunnen bouwen. Wat ze voor hun geestesoog zien, kan hun handen maken. Persoonlijk behoor ik niet tot deze gezegende groep en moet ik mij dus verlaten op de diensten van manueel meer getalenteerde vakmensen. Dat was al zo in Nederland, en na mijn verhuizing naar Frankrijk veranderde daar niets aan. Ik ben en blijf afhankelijk van wél handige derden. En is het inhuren van een timmerman of loodgieter in Frankrijk nu heel anders? Ja en nee. Met een klein tiental verbouwingen achter de rug bespreek ik als man van de onhandige praktijk samen met Marit alle haken en ogen aan het (ver)bouwen van een huis in Frankrijk in onderstaande podcast:

Ter illustratie een video van de grote Franse idool Claude (Cloclo) François, die hier heel vrolijk zingt dat hij graag een hamer zou hebben om lekker te gaan bouwen, maar die absoluut geen begenadigd doe-het-zelver was. In tegendeel. Hij ging drijfnat in zijn bad staan om een peertje te verwisselen en kwam door elektrocutie ohm het leven. Een gebeurtenis die indertijd nog behoorlijk wat ‘buzz’ opleverde, trouwens!

Vragen? Stel ze vooral in de reacties hieronder. Wij zijn beginners en we staan open voor jullie suggesties, kritiek en ideeën.

——sponsors—–
MP-Bourgogne
Immogo
Parkengo

 

Podcast Frankrijk Pourquoi Pas. Aflevering 4: Werken in Frankrijk

Gregor heeft wat gezondheidsklachten en Marit staat aan de vooravond van een korte vakantie in de Pyreneeën. Toch maken we graag tijd voor een gesprek over het thema Werken in Frankrijk. Wat is het verschil in mentaliteit met de Nederlandse werkomgeving? Wat voor baantjes kun je als Nederlander vervullen en wat maakt het lastig? Beluister onze persoonlijke ervaringen – en dan vooral die van Marit – in deze vierde aflevering van Frankrijk Pourquoi Pas !

Show notes:
We hebben het onder meer over het boek ‘Bonjour Paresse‘ over ‘de kunst en de noodzaak zo min mogelijk uit te voeren binnen de onderneming’. En over het fenomeen van het ‘wwoofing‘, leven en leren op een boerderij in Frankrijk. En omdat je altijd meer spijt krijgt van wat je niet gedaan hebt dan van wat je wel deed, is het chanson van de week:

Weer een nieuwe Quirinali!

Wie mij een beetje volgt, weet dat ik inmiddels in mijn derde Franse huis woon. En al sinds het allereerste huis maak ik gebruik van de grote talenten van steen- en beeldhouwer Lawrence Quirinali. Het begon met een manshoge schoorsteenmantel in La Chapelle-Thècle (2001).

Vervolgens maakte hij op de verdieping van datzelfde huis een complete natuurstenen badkamer, met een wastafel als een soort zwartmarmeren schip. Het planchet in het midden Lees verder

Aangenaam! Krek. uw… makelaar!?

gregor hakkenberg conseiller immobilier saone et loire tournus bresse 71Je gelooft het niet, gezien mijn geschiedenis, maar het is écht waar. Ik ben sinds kort toegetreden tot het legioen der officiële makelaars, of liever: ik ben agent commercial bij een makelaarsketen. ReflexAgents is een tamelijk nieuw bedrijf, opgericht door de voormalige eigenaar van Kelkoo.fr. De keten werkt met onafhankelijke vertegenwoordigers, die worden Lees verder

Eindelijk lente in de Z-Bourgogne

Maison menetreuil en printemps 2013

Al hebben we eerder deze maand een aanzet tot lente gehad (toen het in Nederland zo bar koud werd ineens), de afgelopen week heeft het geregend. Maar sinds gisteren schijnt de zon. Dat is mooi, want we hebben gras en bloemvelden gezaaid. Hopelijk is de bodem nu vochtig genoeg om – in combinatie met het zonnetje – tot een groeispurt te leiden. Hier een filmpje: Lees verder

Zaken doen op zijn Frans

Op het amusante forum ‘Survive France Network’ woedt een discussie over de werklust van de Franse arbeider. Met name de loonslaaf – al dan niet in overheidsdienst – moet het ontgelden. Ongemotiveerd, steeds op zoek naar excuses om vooral niet te werken en diep van binnen steeds verontwaardigd dat de ‘patrons’ de arme arbeiders uitbuiten. Heeft maandag nodig om bij te komen van het weekend en is vrijdag vanaf 12.00 uur niet meer bereikbaar. En zo voort. Tot iemand zelfs heel cynisch schreef: “De fransen zijn nu aan het vergaderen op welke datum ze de jaarlijkse werkdag zullen houden.”

Onaardig en onterecht, want ik ken best Fransen die hard en gemotiveerd werken. Aan de andere kant… onlangs had ik weer zo’n akkefietje waarvan je denkt: “Ben ik nou zo slim…”. Lees verder

We hebben een meertje!

Tenminste, het moet waarschijnlijk nog een vijver heten, want niet groot genoeg voor een meer. Maar dat mag de pret niet drukken. Deze week kwam een meneer in een grote graafmachine een stuk van ons tuinbos vrij maken om daar het vijf jaar oude testgat (er bleef ook in de warmste zomer water in staan, dus test geslaagd) te vergroten tot een respectabel ven. Ja, dat is het. Geen meer of vijver, maar een ven. We hebben een eigen ven. Mooi klinkt dat.

Vanaf de huiszijde (zie boven) is het meer een grote kuil, maar dat komt doordat het nog niet geregend heeft. Gelukkig verwachten we vanavond een flinke plens, die vanuit de Lees verder

Chika!

Chika, ons nieuwe hondjeWie me ook op Twitter volgt (@krekhak) zal het niet ontgaan zijn. We hebben er een hondje bij. Na wat naamwisselingen (Shady, Chipo) zijn we nu uitgekomen op Chika. Qua uitspraak Spaans voor meisje, maar ook bijna een Japanse meisjesnaam (Chikako). En wat pittiger dan Chipo, wat overigens Japans is voor ‘staart’.

Chika is geboren uit een tamelijk klein formaat border collie, die echter gedekt was door een flinke hond, half Beauceron, half Berger Yougoslave (Sarplaninac). De bevalling moest Lees verder

Chez Roger et Françoise, september 2012

Nu we een beetje zijn bekomen van de dood van onze lieve Vicky (het doet nog wel steeds pijn als ik een plastic fles verfrommel -spelen! – of als er lekkere botjes over zijn – eten!), denken we voorzichtig weer aan een nieuw hondje. We zijn al bij het asiel gaan kijken en houden Leboncoin in de gaten, want eigenlijk willen we weer een bastaard. Nu was er dit weekend een hondenshow in Mâcon, dus dachten we: “Kom, we gaan eens kijken.”

Dat is een wereld op zich, die doet denken aan missverkiezingen, met allemaal trotse ouders die hun kindjes staan te fluffen en die met knikkende knieën de steevaast wat morsige juryleden tegemoet treden. Hoogtepunt was wat mij betreft Lees verder

Nieuwe buren voor zoonlief in Dijon

Het is zover. De oudste gaat het huis uit. Komende week verhuist zoon Guido naar Dijon, waar hij psychologie gaat studeren. Samen met een vriend uit de Bresse vond hij een appartement in het hartje van de stad. Rue de La Chouette, direct naast de Notre Dame. Hierboven zijn directe buren, gefotografeerd uit het raam van zijn kamer. Beneden op straat is een plek waar de hele dag toeristen naar boven staan te kijken en Lees verder

Archéologie in Mâcon, 71000

Wij wonen op een kerkhof. Dat wil zeggen, de Rue Gambetta in Mâcon loopt dwars door een zogenaamde ‘Necropolis’, een zone waar men overledenen begroef in de 1e tot de vijfde eeuw van onze jaartelling. Het was namelijk in de Romeinse tijd verboden mensen in de stad te begraven. Daarom brachten ze de doden naar buiten,langs de weg. De stad heette in die tijd ‘Mastico’ gelegen langs de ‘Via Agrippa’, de weg langs de Saône naar Lyon.

Vorig jaar waren er werkzaamheden in de Rue Gambetta. Zoals je kunt zien op deze afbeelding van Google Steetview, die toevallig precies tijdens het werk langskwamen.

Bij het vervangen van de riolering stuitten de werklieden op een zestal stenen sarcofagen. Het werk werd meteen stilgelegd om de archeologen de tijd te gunnen alles goed te onderzoeken. Aan de hand van de werktuigen die werden gebruikt door de steenhouwers konden de graven worden gedateerd. Ze zijn ongeveer 1500 jaar oud.

Het oudste graf bevatte de overblijfselen van een jonge vrouw van ongeveer 25 jaar. Aan de positie van de botten konden de archeologen vaststellen dat het graf al eerder geopend is geweest en leeggeroofd. De plunderaars hebben een kammetje over het hoofd gezien, waarvan de vorm typerend is voor de 5e eeuw.

Nou ben ik persoonlijk geen grote fan van archeologie. Maar omdat deze graven in mijn straat gevonden werden, komt het toch wel dichtbij. In het Musée des Ursulines bekeek ik werktuigen en wapens van de prehistorie tot de vorige eeuw, me realiserend dat op deze plek al ver vóór mensenheugenis mannen, vrouwen en kinderen werkten, speelden en lief hadden. Dat is toch een mooi idee.

Dit artikel verscheen eerder op mijn blog.

Huis in Bourgogne huren voor de vakantie

In de zomermaanden wonen we in ons vakantie-appartement in het centrum van Mâcon, waar we dit jaar overigens een etappestart van de Tour de France mogen beleven, maar daarover later meer. Om dit appartement te bekostigen, verhuren we onze hoofdwoning. Er zijn nog een paar weken beschikbaar. Om precies te zijn de Lees verder

Béton

Bij de koop van mijn eerste huis, in 1995, sloot ik een beleggingshypotheek. Bij de verkoop in 2000 liet ik het beleggingsdepot gewoon staan. Met het idee daar schathemeltje rijk van te worden, gezien de mij voorgespiegelde rendementen. Maar omdat ik sinds die tijd jaar elk jaar ongeveer hetzelfde bedrag in het overzicht zie staan en ik op korte termijn gene herstel verwacht, heb ik besloten de aandelen te verkopen en het geld te investeren in beton. En dan niet in aandelen Betamix of Heidemij, maar in een nieuwe betonnen vloer op de veranda voor ons huis. Die is nodig, omdat ik de dakgoten Lees verder

De maan in Tournus

Een heldere maan in Tournus (FR, 71), gewillig poserend voor mijn relatief simpele bridge Sony DSC H1 Ik lees net dat de maan deze maand relatief dicht bij de aarde staat, waardoor hij beter te zien zou zijn. Ook toevallig, want vanavond heb ik een foto van de maan gemaakt terwijl ik in Tournus op mijn dochter zat te wachten. Ze was bij een dansrepetitie, want aanstaand weekend is er ‘Gala’.

Ik zat naast een terras van een restaurant op een ‘banc public’ en had honger, want ik zat er al sinds 20.15 uur en het duurde nogal. Tot overmaat van ramp Lees verder