Podcast Frankrijk Pourquoi Pas. Aflevering 5: Bouwen en verbouwen

Je hebt mensen die echt álles zelf kunnen bouwen. Wat ze voor hun geestesoog zien, kan hun handen maken. Persoonlijk behoor ik niet tot deze gezegende groep en moet ik mij dus verlaten op de diensten van manueel meer getalenteerde vakmensen. Dat was al zo in Nederland, en na mijn verhuizing naar Frankrijk veranderde daar niets aan. Ik ben en blijf afhankelijk van wél handige derden. En is het inhuren van een timmerman of loodgieter in Frankrijk nu heel anders? Ja en nee. Met een klein tiental verbouwingen achter de rug bespreek ik als man van de onhandige praktijk samen met Marit alle haken en ogen aan het (ver)bouwen van een huis in Frankrijk in onderstaande podcast:

Ter illustratie een video van de grote Franse idool Claude (Cloclo) François, die hier heel vrolijk zingt dat hij graag een hamer zou hebben om lekker te gaan bouwen, maar die absoluut geen begenadigd doe-het-zelver was. In tegendeel. Hij ging drijfnat in zijn bad staan om een peertje te verwisselen en kwam door elektrocutie ohm het leven. Een gebeurtenis die indertijd nog behoorlijk wat ‘buzz’ opleverde, trouwens!

Vragen? Stel ze vooral in de reacties hieronder. Wij zijn beginners en we staan open voor jullie suggesties, kritiek en ideeën.

——sponsors—–
MP-Bourgogne
Immogo
Parkengo

 

Podcast Frankrijk Pourquoi Pas. Aflevering 4: Werken in Frankrijk

Gregor heeft wat gezondheidsklachten en Marit staat aan de vooravond van een korte vakantie in de Pyreneeën. Toch maken we graag tijd voor een gesprek over het thema Werken in Frankrijk. Wat is het verschil in mentaliteit met de Nederlandse werkomgeving? Wat voor baantjes kun je als Nederlander vervullen en wat maakt het lastig? Beluister onze persoonlijke ervaringen – en dan vooral die van Marit – in deze vierde aflevering van Frankrijk Pourquoi Pas !

Show notes:
We hebben het onder meer over het boek ‘Bonjour Paresse‘ over ‘de kunst en de noodzaak zo min mogelijk uit te voeren binnen de onderneming’. En over het fenomeen van het ‘wwoofing‘, leven en leren op een boerderij in Frankrijk. En omdat je altijd meer spijt krijgt van wat je niet gedaan hebt dan van wat je wel deed, is het chanson van de week:

Eindelijk lente in de Z-Bourgogne

Maison menetreuil en printemps 2013

Al hebben we eerder deze maand een aanzet tot lente gehad (toen het in Nederland zo bar koud werd ineens), de afgelopen week heeft het geregend. Maar sinds gisteren schijnt de zon. Dat is mooi, want we hebben gras en bloemvelden gezaaid. Hopelijk is de bodem nu vochtig genoeg om – in combinatie met het zonnetje – tot een groeispurt te leiden. Hier een filmpje: Lees verder

Opnieuw verliezen de makelaars een proces van innovatieve Nederlander

Deze week werd ik gebeld door Mikel de Rooij, bedenker en eigenaar van de onderneming Coach Proprio in Nîmes. Hij vertelde me blij dat hij zojuist zijn proces had gewonnen. Dat zit zo. Een zestigtal regionale makelaars had de handen ineen geslagen in een association (op zich al een unicum, want meestal zijn het verbeten onderlinge concurrenten) en waren samen een proces tegen Coach Proprio begonnen wegens het ongeoorloofd uitoefenen van het makelaarsvak. Hun eis: Coach Proprio moest sluiten. Lees het hele verhaal op Immogo-blog…

De week van de franstaligheid

Deze week is het “La semaine de langue française et de la Francophonie”, mettant à l’honneur les auteurs ayant choisi le français pour langue d’écriture, zo meldt ons het Nederlandse taalgenootschap Onze Taal. Goh. Wat zal ik ervan zeggen. De Fransen zijn  trots op hun taal. Want het Frans is natuurlijk veel mooier en beter en duidelijker en rijker dan welke andere taal ter wereld dan ook, en vooral het Engels. Dus waarom Lees verder

De pixelaars


Website met blog voor liefhebbers van digitale fotografieOp HeF komen nogal wat liefhebbers van fotografie. Er zijn er zelfs die het niveau van de amateurfotograaf al zijn ontstegen. Wat 10 jaar geleden nog ondenkbaar leek is nu een feit. De digitale camera heeft ruim voldoende resolutie om de oude filmnegatieven en papieren foto’s te doen vergeten. Bovendien is het met digitale foto’s veel makkelijker om achteraf nog wat correcties aan te brengen om het beeld nóg mooier te maken. Waar je vroeger met chemicaliën zat te klooien of in de doka de belichting zat Lees verder

Zaken doen op zijn Frans

Op het amusante forum ‘Survive France Network’ woedt een discussie over de werklust van de Franse arbeider. Met name de loonslaaf – al dan niet in overheidsdienst – moet het ontgelden. Ongemotiveerd, steeds op zoek naar excuses om vooral niet te werken en diep van binnen steeds verontwaardigd dat de ‘patrons’ de arme arbeiders uitbuiten. Heeft maandag nodig om bij te komen van het weekend en is vrijdag vanaf 12.00 uur niet meer bereikbaar. En zo voort. Tot iemand zelfs heel cynisch schreef: “De fransen zijn nu aan het vergaderen op welke datum ze de jaarlijkse werkdag zullen houden.”

Onaardig en onterecht, want ik ken best Fransen die hard en gemotiveerd werken. Aan de andere kant… onlangs had ik weer zo’n akkefietje waarvan je denkt: “Ben ik nou zo slim…”. Lees verder

Archéologie in Mâcon, 71000

Wij wonen op een kerkhof. Dat wil zeggen, de Rue Gambetta in Mâcon loopt dwars door een zogenaamde ‘Necropolis’, een zone waar men overledenen begroef in de 1e tot de vijfde eeuw van onze jaartelling. Het was namelijk in de Romeinse tijd verboden mensen in de stad te begraven. Daarom brachten ze de doden naar buiten,langs de weg. De stad heette in die tijd ‘Mastico’ gelegen langs de ‘Via Agrippa’, de weg langs de Saône naar Lyon.

Vorig jaar waren er werkzaamheden in de Rue Gambetta. Zoals je kunt zien op deze afbeelding van Google Steetview, die toevallig precies tijdens het werk langskwamen.

Bij het vervangen van de riolering stuitten de werklieden op een zestal stenen sarcofagen. Het werk werd meteen stilgelegd om de archeologen de tijd te gunnen alles goed te onderzoeken. Aan de hand van de werktuigen die werden gebruikt door de steenhouwers konden de graven worden gedateerd. Ze zijn ongeveer 1500 jaar oud.

Het oudste graf bevatte de overblijfselen van een jonge vrouw van ongeveer 25 jaar. Aan de positie van de botten konden de archeologen vaststellen dat het graf al eerder geopend is geweest en leeggeroofd. De plunderaars hebben een kammetje over het hoofd gezien, waarvan de vorm typerend is voor de 5e eeuw.

Nou ben ik persoonlijk geen grote fan van archeologie. Maar omdat deze graven in mijn straat gevonden werden, komt het toch wel dichtbij. In het Musée des Ursulines bekeek ik werktuigen en wapens van de prehistorie tot de vorige eeuw, me realiserend dat op deze plek al ver vóór mensenheugenis mannen, vrouwen en kinderen werkten, speelden en lief hadden. Dat is toch een mooi idee.

Dit artikel verscheen eerder op mijn blog.

Waarom is de haan het nationale symbool van Frankrijk?

Omdat dit het enige dier is dat trots blijft kraaien
als hij met zijn poten in de stront staat.

Die grap kent iedere Fransman. De echte reden is dat de haan voortkomt uit een geuzennaam. Het latijnse woord voor Galliër was gelijk aan dat voor ‘haan’: gallus. Dus die Romeinen maakten grappen over de franse ‘haantjes’ met hun grote bek die zich Lees verder

Hollande gaat polderen

Eindelijk! Een van mijn grootste ergernissen over Frankrijk is de rigide opstelling van de vakbonden en de werkgeversorganisaties, lijnrecht tegenover elkaar. De werknemers gaan gewoonlijk staken alvorens zelfs maar te onderhandelen, puur en alleen om hun spierballen te laten zien. Maar als je 4 dagen niet werkt, heb je 2% van het totaal aantal werkdagen per jaar verkwanseld. Hoe kun je dan nog van je baas verwachten dat hij je loonsverhoging geeft? Spreek liever van tevoren samen af: “Als ik nou beloof dit jaar niet te staken, krijg ik dan Lees verder

Huizen te koop in Frankrijk

Om de zoveel tijd maak ik misbruik van dit blog om reclame te maken voor mijn fransehuizensites. Nu is de beurt aan ‘Property for Sale in France‘ (PSF), het voormalige Zorro Immo. We hebben namelijk de site sterk verbeterd, met veel meer mogelijkheden voor de verkopers om hun advertentie aan te passen, foto’s bij te plaatsen en zelfs een Lees verder

Hooischelven in de Bresse Bourguignonne

Wie geen rationele keuze kan maken uit twee ogenschijnlijk identieke opties, is ‘als een ezel tussen twee hooischelven’, leerden wij vroeger op school. Waarbij de ezel volgens de overlevering van honger (en besluiteloosheid) zou sterven. Mooi verhaal. Maar wat is precies een hooischelf? Ik begreep dat het een soort van stapel hooi moest zijn, maar die kwam je bij ons in het stedelijke Hilversum niet tegen. Ja, een hooimijt zag je nog wel eens op een boerderij, maar hooischelven? Nooit. En toen ik 30 jaar later eindelijk op het Franse platteland kwam te wonen, bestond de hooischelf niet meer. Balen, Lees verder

Boem.

Het vervelende van wonen op het platteland is die eeuwige rust. Bij ons thuis gebeurt nooit wat. Het is stil buiten, afgezien van het fonteintje in de vijver, af en toe wat bronstige kikkers en het luidruchtige gekwinkeleer van tientallen vogels. Nou ja, soms komt in de verte een tractor langs, maar zo gezellig als in de stad met al zijn leven en lawaai wil het niet worden.

Aan de andere kant, als het nou tóch zo nodig stil moet zijn, dan moet het ook stil zijn, vind ik. En daar schortte het de laatste weken aan. Er klonken rare ploffen. Het geluid leek op geweerschoten in de verte, maar was veel regelmatiger. Elke pak hem beet 70 seconden kwam er een doffe knal. Ver weg, maar Lees verder

Béton

Bij de koop van mijn eerste huis, in 1995, sloot ik een beleggingshypotheek. Bij de verkoop in 2000 liet ik het beleggingsdepot gewoon staan. Met het idee daar schathemeltje rijk van te worden, gezien de mij voorgespiegelde rendementen. Maar omdat ik sinds die tijd jaar elk jaar ongeveer hetzelfde bedrag in het overzicht zie staan en ik op korte termijn gene herstel verwacht, heb ik besloten de aandelen te verkopen en het geld te investeren in beton. En dan niet in aandelen Betamix of Heidemij, maar in een nieuwe betonnen vloer op de veranda voor ons huis. Die is nodig, omdat ik de dakgoten Lees verder

Hun trouwdag…


Marguérite (100) en André (107) Debry uit Argenton-sur-Creuse (Indre) vieren vandaag dat ze 81 jaar geleden in het huwelijk traden.
Of ze nu werkelijk het oudste echtpaar ter wereld zijn of niet (het Amerikaanse echtpaar dat Guinness vermeldt sowieso niet, want er is ook een Japans echtpaar samen 207 jaar), het kan hun niks schelen.
Ze zijn al met pensioen gegaan in 1957……

Pour que le monde respire


Er wordt wel eens gezegd dat de ferventste anti-rokers diegenen zijn die zelf gerookt hebben….In mijn geval gaat dat best op….Ik kwam er maar niet vanaf. Op de ‘gewone’ manier dan. Maar toen ik zwanger was van Pieter, ben ik cold turkey gestopt. En het kostte me niet eens moeite. Twee maanden na de bevalling had ik wel weer trek, maar werd er doodziek van. En sindsdien ben ik er vanaf. Ik ben dus al ruim 19 jaar ‘clean’. Tim helaas niet….
Ook in Frankrijk heb je een comité tegen het roken.
Er is ook een hulp-site en een site tegen het passief roken
Mijn mening: roken moet mogen. Maar niet wanneer ik er last van heb. Het toverwoord is hier: rekening houden met elkaar…..
(Er is niks obligaats aan dit logje. Evenmin als aan andere. Ik wilde dit even zeggen. Zomaar)

Torentje torentje bussekruit

Als je in Parijs bent, moet je eens opletten. Daar staat ergens vlak bij die rivier een grote toren, helemaal van ijzer. Het ding is totaal nutteloos en enigszins grofstoffelijk met al die enorme klinknagels, maar – vooral van een afstandje – toch van een zekere schoonheid. En je kunt er natuurlijk heel aardig op klimmen om dan van grote hoogte naar beneden te kijken. Zie je Parijs ook eens van een andere kant!

Attention!! /puntenrijbewijs


Hoe kom ik hier op…
Via een artikel in de Volkskrant…”De roekeloze Fransoos”…
Het ging over het aantal verkeersdoden in Frankrijk. Gelukkig de laatste jaren spectaculair gedaald. En waar ligt dat aan? Niet aan een collectief schuldbesef…..maar aan het puntenrijbewijs. Je moet nu echt stoppen voor een stopbord, niet een beetje zachies doorrollen….en die alcoholcontrôle…mwahh…we controleren gewoon op dinsdagochtend…geen centje pijn…
Kun je nog iets goedmaken?

Messentrekkers

De bekende messen met een bijtje hebben een zeker snob appeal. Televisiekoks gaan de deur niet uit zonder Laguiole, en ook jagers met dure 4×4-terreinwagens zweren bij een stuk handgemaakt snijgereedschap waarmee hun assistent met één jaap het aangeschoten haasje de coup de graçe kan geven. Maar als je nou op internet gaat zoeken naar dit merk, dan kom je op een ordinaire Amerikaanse postordersite en blijkt dat Laguiole ook goedkope messen laat maken, onder licentie.
Verrassend is ook dat de franse sitenaam Laguiole.fr kennelijk gestolen is door een messenmaker die daarnaast ook andere merken verkoopt. Hoe kan dat nou? Is Laguiole geen merk maar een vorm? Is het iets als Real Delft Blue Handpainted Pottery?
Hoe dan ook, gisteren kwam in het café het merk Opinel langs, dat in al zijn eenvoud, zonder aanstellerig bijtje, toch veel meer vertrouwen en robuustheid uitstraalt.
Maar hoe zit het nou met Laguiole?

Moortje en de katteharen

De eigenlijke schuldigen van de aanslag in Londen zijn natuurlijk die lui die al 800 jaar geleden besloten al die ongelovige honden in het Oosten eens een bijbels lesje te gaan leren. Zij die het Christendom te vuur en te zwaard wilden verspreiden en daartoe op kruistocht togen: de onruststokende Katharen. Kijk, dat klinkt goed, hè, een beetje historisch perspectief. Hoewel ik er zelf geen verstand van henb, hoor. Sterker, toen ik de naam voor het eerst hoorde dacht dat het over poezen in de rui ging, terwijl ik bij kruistocht vooral moest denken aan een loopse koe. Maar goed, ik begrijp inmiddels dat de Katharen de grondslag hebben gelegd voor de westerse beschaving, en dat de regio waar ik volgende week op bezoek ga, kan bogen op meer dan een gemiddeld portie Katharengeschiedenis. Voor wie hier van houdt, even een paar linkjes. Naar een wetenschappelijk doorwrochte Nederlandstalige site van een stel Belgen*, en een Franse – tamelijk commerciële – site (die man met die aanstellerige pijp!) die meer de bezienswaardige en toeristische kanten van het Katharenfenomeen belicht. Daarnaast vond ik een site van een fotograaf (ook van de foto boven dit stukje), die een hoop ruïnes van Katharenvesten heeft vastgelegd, alsmede de natuurlijke Katharenhabitat, die er volgens mij inderdaad al 800 jaar zo ongeveer zo uit moet zien. Fraaie sfeerplaatjes.
Kortom, de fans van geschiedenis, cultuur én natuurschoon worden weer behoorlijk verwend bij Hollandais en France. Bedank niet mij, maar de aanstichtster van dit alles:
*Linktip van Remke.