Klik logo voor smoelenboek.
Herfstvakantie in Nederland. Tijd voor de Frankrijkgangers om naar Frankrijk te gaan. En voor de thuisblijvers om thuis te blijven. En te dromen van Frankrijk, zoals Jeanne gisterenavond zo mooi nostalgisch deed in ons stamcafé.
En dan zijn er nog die andere thuisblijvers, die al in Frankrijk wonen. Zijn die veel gelukkiger dan Jeanne en de andere smachtende Francofielen in Nederland? Ik denk het niet. Wij Frankrijkblijvers zijn gewend aan het hier zijn. Heel af en toe, als de zon op een bepaalde manier over de glooiende velden schijnt, of als ik achter een Nederlandse auto door een typisch Frans dorpje rijd, dan voel ik het nog wel eens. Dat gevoel van: Ik weet wat zij voelen. Ik weet weer hoe het voelde, dat gevoel van: “Zegen, geluk en welzijn! Ik ben in Frankrijk!”
Maar dat gevoel slijt. De pittoreske weg door dat grappige dorpje is gewoon de weg naar de supermakrt. Het uitzicht is iets om doorheen te rijden. Die grappige typische Franse boer is de norse buurman die voordringt bij de bakker omdat hij hier al woonde toen ik nog geboren moest worden. De verwondering? Weg.
Nee, dan is Jeanne welbeschouwd beter af. Want zij kan af en toe fijn naar Frankrijk.
Ach! Welk een weemoed in de woorden van Krek. De Engelsen hebben een mooi spreekwoord: kijk uit met wat je wenst, voor je het weet krijg je het. Waaruit maar weer blijkt dat spreekwoorden een hoop wijsheid bevatten.
Voor nu zijn man en ik weer terug uit La Douce en zonder weemoed. Het was er namelijk ontiegelijlk klereweer. Niet alleen erg nat, maar ook verschrikkelijk koud. Vier graden Celsius is nou niet echt wat je je voorstelt bij de gedachte aan half oktober, bijna Zuid-Frankrijk. We genieten nu dus thuis van onze hoogopgedraaide CV en kijken terug op een weekend vol lekker eten (dat wel!), kneuterige hotels waar sinds de jaren 70 niks aan gedaan is en huizen die allemaal wel iets te refraichieren hebben (in de meeste gevallen was dit overigens een understatement). We hebben wel een huis gezien wat ons bevalt, op een leuke plek ligt en aan onze eisen voldoet, dus daar gaan we verder achteraan.
Op dit moment smachten dus wij niet zozeer naar Frankrijk, als wel naar de verkoop van dit huis, warmte en een kop koffie. Roger!!!
Nou ja, het is natuurlijk ook niet erg. Het was meer bedoeld om de thuisblijvers een hart onder de riem te steken. Het is naturlijk best fijn in een groot huis met een hectare grond in het Franse. En ik wil van mijn leven niet terug naar onze 500m2 in Huizen. Maar de verwondering, het vakantiegevoel, de blijheid van het ‘in Frankrijk zijn’, dat slijt. Is ook logisch natuurlijk, anders zou ik hier de hele dag vakantie lopen vieren en er moet ook gewerkt worden. Wat ik nu dus ook maar snel ga doen.
Doe mij ook maar een koffie, Roger. Een mok, om mee te nemen.
@Dank je Krek. In Nederland woon ik in een klein dorpje langs een rivier. Dat vakantie gevoel wat ik in het begin had is door de jaren heen wel wat minder geworden maar toch nooit helemaal verdwenen.
@allen herfst weer begonnen ??
Mag je wel zeggen. Mijn boekhouder is maglap geworden. Doet niet meer open, beantwoordt telefoontjes en mails niet en – erger – levert de juiste papieren niet op de juiste plekken in. De aanmaningen vallen als blaadjes uit de bomen! Gék wordt ik er van!
Trouwens, we zitten bij Nedstad over de 20.000 pageviews, sinds gisteren. Toch wel weer iets om vrolijk van te worden.
zoek een jonge boekhouder in een klein kantoor heb ik ook gedaan daar ben je niet één van de vele en doen ze wat voor je.
En bij web-log in de statistieken zelfs over de 85.000. Maar die tellen álle pagina’s mee en niet alleen de ‘voorpagina’.
Het is juist de jonge boekhouder met een klein kantoor die doorgedraaid is. 🙁
Maar ik heb een “zij” en dat gaat superrrr
Na maandenlang stiekem als niemand keek het café in te zijn geslopen en vanuit een donker hoekje veel gesprekken te hebben afgeluisterd durf ik nu zomaar aan de bar een café te bestellen. Roger, s’il vous plaît?
Want Krek, gaat dit gevoel echt weg? Ik geniet nog steeds van de heerlijk pittoreske pleintjes, en verbaas me nog steeds over het feit dat ik nog steeds buiten op een terrasje kan gaan zitten zonder jas. En ja, inderdaad, de afgelopen week in zuid-Frankrijk viel wat tegen door de regen, maar in het weekend maakten de weergoden het weer goed. En kon ik dus weer wegdromen op een terrasje in de zon. Mijn leven is nog steeds een droom (maar agh, ik woon hier pas 10 maanden). Al heeft mijn pas verworven baan me de realiteit weer een beetje onder de neus gewreven…
Ah, Marlies, leuk dat je uit de kast komt. Alles goed met Thijs ook? Wil hij een beetje voorin aan de meet komen? Of hoe jullie dat ook noemen.
Voor mij gaat het er wel af ja. Soms voel ik het nog wel hoor, inderdaad op een terras. Of van de week, toen er een staalblauwe ijsvogel (Martin Pêcheur) bij onze vijver opdook. Dan realiseer je je weer dat je hier écht woont.
Maar ik zit gewoon hele dagen op mijn kantoor te tikken. Net als in Nederland. En ga naar volley, en de bank en de supermarkt. En rijd mijn kinderen heen en weer naar pianoles en kayak. Ook hier is het toch na een tijd gewoon sleur.
Overigens leuk dat je een baan hebt. Goed voor de integratie. En ook lekker om iets te hebben waar je naar toe kunt terwijl manlief traint, lijkt me. Wat voor werk is het?
Goedenmiddag Marlies, neem wat te drinken van me. Las ik niet ergens dat Thijs nu een Nepalees is??
@Krek: Ik werk tw in de marketing. Mon Dieu, ik heb gewoon iets gevonden waar ik voor gestudeerd heb. Toen we afreisden naar Frankrijk dacht ik eerst in de horeca te gaan werken na de laatste loodjes van het afstuderen (die wegen extra zwaar als je in Frankrijk zit en je veel liever naar buiten wilt dan achter de computer te zitten), maar dit is natuurlijk ideaal.
@RobertS: Agh ja, woon ik plots samen met een Nepalees, het is even wennen, cultuurschok je kent dat wel.
@Krek: Thijs heeft overigens nu een maand vrij. Geen trainingen, geen wedstrijden. Vakantie dus. Toen wij een tijd geleden een rondje fietsten zagen we een heuse hop! Maar dat had ik al verteld geloof ik. Een ijsvogel heb ik nog niet gezien, helaas. Nog zo’n zeldzame.
Une Houpe! Hoppen (Hops?) hebben we hier ook. En je hoeft er niet eens voor te fietsen, ze vliegen gewoon een eindje met de auto op. Tamelijk trage vliegers, maar wel mooi.
Mag ik een glas rode wijn?
Maar voor een hop en een ijsvogel hoef je toch niet naar Frankrijk? Die kun je hier ook wel zien. Toegegeven, de hop zie je niet alle dagen, maar de ijsvogel is een geregelde verschijning.
Is de hop niet die vogel met dat kroontje? Wij hadden vorig jaar twee jonkies in onze inpandige schuur (wat ooit de woonkamer moet worden…)
wordt dit nu een vogelsite ??
Alleen Franse vogels
@jeanne: zeg maar gerust kroon
Goedemiddag allen.
Sorry, tijdje druk gehad.
Ja Jeanne, als je in FR woont wordt alles sleur, maar je voelt je na al die tijd toch nog een beetje tourist, soms komt het ‘frankrijkgevoel’ weer boven, maar belangrijker: Nederland gaat je ECHT tegenstaan.
Als je van schrijven houd moet je eens op het sloeberverhaal kijken! Over frankrijkgevoel gesproken.
En voor iedereen die weleens een frans boek leest, in het frans of vertaling, heb ik een web-log geopend, literatuuraire, kijken of er genoeg belangstelling is.
Mocht de log nog wat onhandig zijn: ‘de eerste keer’.
Zo, en nu graag een pastis, Roger, met ijsblokjes en water en de hele rotzooi, want het is hier bewolkt en koud.
Rondje voor iedereen, Roger. Doe mij maar een whisky. De reden: de Franse minister van justitie (of althans zijn chauffeur, maar hij zat er bij in de auto) is betrapt op te hard rijden. De politie liet hem gaan omdat ze het het zogenaamd al druk had met eerdere snelheidsduivels, maar de controle werd bijgewoond door een journalist van de Dauphin#233; Lib#233;r#233;. Dus weten we nu toch dat de minister met 160 betrapt werd op de A7.
Die lui die zijn overal hetzelfde, is hier ook een aantal keren gebeurd. En als je toevallig Oranje van je achternaam heet dan kun je helemaal doen wat je wilt. Hier net weer een bekeuring gehad voor 10 km te hard rijden… Maak er maar een dubbele wiskey van Roger.. 🙂
Waar zijn alle smileys gebleven trouwens.
Ja die zijn opgegeten door de liefhebbers van Haribo. Proost
Ik zou helemaal gek worden van een boete voor zo weinig overtreding: een keer gehad in A’dam. Absurd. Kunnen ze zo’n kleine overtreding wel 100% aantonen?
Ook zag ik een keer m’n auto op een oplegger langskomen: verkeerd geparkeerd. Heb je wel een beetje waar voor je geld, nog luxer dan een chauffeur! En geen kans op snelheidsovertreding, en meteen een veilige parkeerplaats waar niet ingebroken wordt. Kost wel wat, maar dan heb je ook wat.
Die smileys heb ik weggehaald. Ik vind ze niet mooi en ik ontdekte net dat ik ze kan uitzetten. 😀 Ze doen me denken aan de nieuwste rage hier bij de kinderen op school: Diddle. Ongelooflijk zoete tekeningetjes met maar één waarde: die van een marketingconcept. De symbolen werken net zo goed en zijn minder storend aanwezig. Vind ik. Bovendien, laatst schreef ik iets over de dood van Claude François, met achter zijn naam de jaartallen tussen haakjes. Zijn sterfjaar was geloof ik 1978). Eindigend op 8 haakje sluiten. Kwam er zo’n stom poppetje met een zonnebril op achter te staan!
Bovendien2: HeF is een serieus weblog, waar gaan plaats is voor dit soort onzin. 😉
Het is zover, het woord is eruit! We zijn zereneus! Als we maar niet doorzakken naar sikkeneurig!
Ik zie dat m’n website verdwenen is in m’n adres.
Zo misschien?
Ca marche! ooit word ik nog een computerinternetechneut.
En weer niet: moet je hem elke keer invullen? Fait-chier.
Niemand in het cafe? Iedereen natuurlijk mijn nieuwe website kijken. Begrijp ik ook wel…
Toch is het volgens mij ook niet de bedoeling dat je je steeds tourist blijft voelen. Dan voel je je immers niet thuis.
Sleur onloop je door niet in gewoonte te vervallen.
Het lijkt me dat het franse leven (hoe doodgewoon ook) daar toch wel bij meehelpt.
@Erik, even al je cookies weghalen, wat je daarna invult blijft. Een beetrje mijn eigen schuld is het wel die bekeuring. Ik heb in mijn Renault altijd de begrenzer aanstaan. Ik let daarom zelden op de snelheidsmeter. Vergeet ik een keer dat ding aan te zetten dan is het meteen raak. Rijdt ik 90 hier op de kanaaldijk, en staat er een snotaap met een lasergun. Maar ja, prestatiecontract he, het boekje moet vol. Ik kan er weer kwaad om worden. Om de een of andere reden gaat bij mij bij het woord politie mijn haren recht overeind staan. Doe nog maar een 3 dubbele wiskey Roger. :):):)
@Jeanne, toch als we in Frankrijk zijn bedoelen we met thuis ons huisje daar. We gaan ook nooit naar huis maar terug naar Holland. Dus echt tourist zijn we niet meer. In Nederland voel ik mij trouwens ook wel eens tourist.
Sleur ? elke dag is een feest. ’s avonds een beetje werken en overdag doen waar je zin in hebt. 🙂
Heel soms denk ik dat ik me een beetje kan voorstellen hoe allochtone nederlanders zich moeten voelen.
Als je je ogen dicht doet zie je de ruimte en de sfeer van het andere land voor je. Kan je doen alof je daarginds achterthuis zit…
En steeds heb je de belofte dat je daar naar toe kan gaan…
Soms zelfs voel je je inderdaad niet helemaal meer waar het nou thuis is.
Ik zoek al jaren naar een nieuw thuis. Nederland is erg vol aan het worden. Vooral met Nederlanders, begrijp me niet verkeert. Dit jaar is de keuze op Frankrijk gevallen. En inderdaad, ik voel me er thuis. Ruimte, lieve buren. Zoals een Nederlander die ook in de buurt woont mij vertelde ” de tijs heeft hier 50 jaar stilgestaan” En dat is ook zo. We zijnn iets kwijtgeraakt in Nederland en ik heb dat in Frankrijk gevonden.
Ja, de tijd heeft stilgestaan – dat is de indruk die je hebt als je op het franse platteland woont… en uit de randstad komt. Maar hoe ziet bij ons (sorry, bij jullie…) het platteland eruit? Ik moet zeggen dat het voor mij terra incognita is, dat nl-platteland…
Met tourist zijn bedoel ik, dat je soms gewoon een uitzicht, een stukje landschap, de adem beneemt.
Meer telkens weer.
Bijvoorbeeld als je over de N7 richting Aix rijdt, en de vlakte ziet met die mt st vicoire erin, of andersom voor Vidauban, in de winter de sneeuw op de alpenrug in de verte, ver uitzicht zoals in nl, maar dan zonder plat te zijn…
Oeps alweer zo laat: even Camera-cafe kijken, leuke korte shots op M6
tjirrrp, t is stil hier. de vogels zijn gevlogen?
Wat vogels betreft, die zie ik hier weleens, maar ik ken ze verder niet: ieder vogeltje zingt zijn eigen lied.
Misschien zitten ze op literatuuraire.web-log, mijn nieuwe site over franse boeken!
Erik, hou nou eens op met dat eeuwige url-gespam. Denk er om, want je krijgt een IP-ban! Weet je wat, ik zal je site opnemen in de linklijst. En misschien wil je ook een bijdrage leveren aan het smoelenboek van de vaste gasten? Krijg je wéér een linkje.
@Erik, die plekken zijn er in Nederlnad ook hoor.
@Erik: even wezen kijken. Tjee wat veel tekst zeg! Alleen moet je – als je een mening geeft over literatuur – zelf natuurlijk niet al te veel fouten maken. Laatste zin van je intro: “zonder niemand te sparen”. Of was dat ironie?
over taalfouten gesproken (wie zonder zonde is werpe de eerste steen, maar dat heeft krek dus al gedaan): deze mag er ook zijn
leeswaardige boeken, in het Frans of vertaalt in het Nederlands.
maar eh krek, van url-spammen kun je erik nauwelijks betichten: de url in zijn WIE klopt niet eens.
IP ban of url-gespam? Wat is dat? Ik zal m’n best doen voor n’ foto. Zonder niemand is ironie, of tenminste de bedoeling. Je wwet natuurlijk nooit zeker of je grappig bent, of dat de mensen je begrijpen of willen volgen. Het is ook een site voor liefhebbers van lezen, dus ook dat moet geen probleem zijn, volgens mij is eea onderhoudend genoeg. Als internet daarvoor als medium niet geschikt is: on s’ en fout! 9)
Ik woon in een middengrote stad, in een huis met een redelijke stadstuin en binnen een paar minuten fietsen in het bos of de weilanden.
En heb altijd het gevoel gehad dat ik hier in het oosten van Nederland toch redelijk “buiten” woonde.
Toch heb ik sinds Frankrijk het gevoel dat ik opgesloten zit tussen asfalt en stenen.
Voor het eerst heb ik gehoord hoe het grazen van de koeien klinkt. Dat wist ik helemaal niet!
Heb ik een Wie? Ik heb wel al een ander mailadres, want ik had eerst vier namen geprobeerd die ik verworpen of niet gebruikt heb, en misschien vinden ze zo’n verspilling van middelen abusief.
Wat is er mis met leeswaardige boeken? Wel zonde van het papier, tekst die niet op internet staat…
Ik heb altijd in het Gooi gewoond, wat betreft platteland, en voor wat ik van de rest van NL heb gezien zit je nog niet zo gek in de semi-dorpjes van ’t Gooi (Provencaalse dorpen a-la het gooi: La Motte en Gargas)
Ik woon in het gooi, lekker buiten denk je dan. Helaas, dat leer je dus als je in Frankrijk bent. Geen vliegtuigen die overkomen. Geen treinen in de verte. Geen gegons van de stad en de verkeerswegen in de verte. Echte stilte. En overal leven. Ik zie vanuit mijn ooghoeken altijd beweging. Herten op de weg, hagendissen in de tuin. Echte ruimte om je heen.
Ach, ook al in het Gooi? Ik ben Hilversummer van geboorte, heb in Amsterdam gestudeerd en gewoond maar ben op mijn 35ste terug naar het Gooi verhuisd. Naar een veel te duur huis in Huizen. Dat was mijn geluk, want dat huis verdubbelde in vijf jaar in waarde. Mijn ticket naar Frankrijk!
Echte stilte is trouwens ook relatief. Hier in de Bresse zijn veel boeren en als die oogsten met zijn allen tegelijk, heb je toch wel flink trekkergeruis. Houden ze op, dan is het wel weer extra stil. Dat wel.
@erik: Leeswaardige boeken bestaan niet, lezenswaardige boeken wel. en verder is het plezierig als die vertaalD zijn, met een D dus ipv een T.
Rustig in Frankrijk?? Ik heb daar 3 buren met elk een lap gras als tuin en ze moeten blijkbaar altijd om de beurt hun gras maaien. Ik heb al een keer voorgesteld om alleen de 1e en de 3e dinsdag van de maand tegelijkertijd het gras te maaien. Dan is het wel even een herrie maar dan heb ik tenminste weer 2 weken rust.
of jij maait het voor hen 🙂
Ach, te stil ik ook niet alles. Je moet eens horen vwat voor herrie die krekels maken in het voorjaar. (In Frankrijk dan) En toch is het hier anders. Als het een mooie dag is dan is het bij mij in de straat 1 lange file van motorclubs, wielrenners, antieke auto’s en wandelclubs. Het lijkt wel of heel Nederland door de straat komt. 🙂 Wij hebben het huisje in het zuiden gekocht met de overwaard evan ons huis hier. Ik kan dus rustig failliet gaan. Heb altijd een dk boven mijn hoofd.
Há, in Huizen had ik een buurman met een tuin van 700m2 en een hakselaar. Je begrijpt niet wat er na een paar zondagen geronk nog te hakselen viel, maar volgens mij importeerde hij takken van familieleden om maar te kunnen hakselen. Hij had zelfs een dubbele set messen, zodat als zijn schoonvader het ene setje ging slijpen, hij met de andere set toch lekker door kon hakselen. En breek me de bek niet open over de bladerblowers!
Ik heb al moeite met mijn eigen lappie. Laat staan dat ik het voor mijn buren ga doen. Trouwens, de buurvrouwen hebben de hele dag de tijd terwijl ik sta te beulen in mijn huisje met hamer en zaag. Zij kunnen het af en toe beter bij mij komen doen.
ah, nu snap ik het. frankrijk is gewoon net kinderdijk…
overigens, in de Hoeksche Waard ligt een officieel uitgeroepen stiltegebied. Dat is alleen wel laagvlieggevied van defensie voor zowel straaljagers als helikopters. de laatsten komen daar tot paar centimeter van de grond, alleen landen mag niet… Midden in dit stiltegebied ligt dan ook nog een skeltercircuit.
vorige sloeg dus op robert, kan het allemaal ff niet meer bijhouden. Roger, een dubbele whisky graag.
Hé Krek, wat wil je drinken?
Heren, moet weer vroeg op morgen, welterusten.
Welterusten Robbert, ga jij maar lekker ‘op je Gooise matrasje’ liggen 🙂
Robert -en Gooische ?
Mijn matras komt gewoon van Ikea 🙂
Ja, met zulk bezoek praten we morgen maar s gezellig verder over het Gooische…
Allemaal kak hier.
In de Bresse schiet soms wel een F16 door de geluidsbarriere.
Dat is dan weer minder.
Maar ach, daarna is het gelijk weer stil.
Op het blaffen van de kennel jachthonden van onze buurman de burgermeester na.
De mijne (weet niet waarvandaan, ligt ook niet lekker)
Ben moe bij het opstaan.
Maar uhh, Robbert in ’t Gooi is toch geen Ikea? Randstad misschien? 🙂
Sorry, bij het ‘herlezen’ zie ik dat ik je naam weer met dubbel b schrijf, ’t is Roobert natuurlijk. 🙂
Ikea Maastricht.
Zeg Krek, wil je nou nog wat drinken of niet….
Omdat je hier in het mooiste gebied van Europa zit hebben ze hier ook een gigantisch militair oefengebied ingericht. Zit je lekker in de zon en dan boem boem boem, en maar oefenen.
En ik ken een huis, dat hebben ze uitgezocht als ijkpunt voor helicopturvluchten, denk ik, gigantische militaire helikopturs vliegen er over… en schietpoppetjes langs de weg… houd je je wel ineens aan de maxima van 90 km/h – voordeeltje.
Maar ik ga eens slapen, en een boek lezen, want anders komt m’n weblog nooit vol. au’rev’…
In t gooi heb je Crailoo. Naast de hockeyvelden…
En Youp gaat naar de Ikea in de Bijlmer, onder A’dam. Evenals ’t Gooi.
In de hele 06 trouwens geen Ikea te bekennen. Dichtbijzijndste in Toulon, La Valette.
Jammer dat het natuurzwembad daar weg is (in Crailoo)
De militaire oefenterreinen liggen erachter, zonde van een mooi stukje natuurgebied.
NR soixant-dix-neuf er is veel te doen in ’t café ik dacht dat ieder in zijn/haar hutje in Frankrijk zit.
Is dir Hans van de billen of een ander
één te vroeg nu heb ik hem
Sorry Frank,
Ben ook geboren en getogen in ’t Gooi, en ja ik ben de Hans vandebillen, wil je ook wat drinken? 🙂
Het heeft toch geen zin om boos te blijven op elkaar?
Nee, ik vond het een mooie stunt had er twee stippen en een mond opgezet en je was in het smoelnboek gekomen is het aan de andere kant van die berg ook zulk K weer
Doe maar een glaasje water hoofdpijn
Mercie
één te vroeg…nu heb ik hem?
Hoe bedoel je Frank?
Kijk hans zo zijn wij wij poetsen niet maar nu moet er ineens wel gepoets worden omdat je met de billen voor het hele web bloot komt? Kom, da’s kleinzielig. En schrijf een leuk gedicht in het frans tegen mij dan staan we kiet, d’ accord?
De zon schijnt daar zeker this hier zwaar bewolkt geweest geen verschil tussen nacht en dag.
Morgen staat er gelukkig weer 27 graden op meteo
In een café moet je veel poetsen ik weet er alles van de meur ’s morgens is niet te harden
Oké, jongens ik geef geen rondje meer.
Welterusten, ik ga naar huis.
Was niet voor jouw Hans
Gaat ie zn gedicht schrijven? Doe dan maar een van mij, voor t slapengaan.
nee, dank je
Morgen weer een nieuw café.