Chez Roger et Françoise – donderdag 17 maart


Klik logo voor smoelenboek.

Goedemorgen. Prettige donderdag samen.

292 reacties op “Chez Roger et Françoise – donderdag 17 maart

  1. @Fred: heb ik geen last van, valt reuze mee! Dan La Redoute! Krijg ik dagelijks post van, arme postbode want ik ben niet de enige!

  2. @Monique: wij ook LaRedoute, kwa post inderdaad, maar kwa mailtjes doet die willemse niet onder voor laRedoute

  3. De catalogus van W. krijg je ook niet, alleen bij tijd en wijle wat losse flodders, maar de on-line catalogus is prima!

  4. En die van La Redoute moet ik uit de buurt houden van mijn dochters!

  5. Ik krijg bijna iedere dag post van de Quelle en kan ook precies zien aan wie ze mijn adres hebben doorverkocht. Bij het invoeren hebben ze een fout gemaakt en ik heet daar Larian.

  6. @Monique: oh. waarom adverteren ze daar dan mee? Anke internet niet maar is geinteresseerd in tuin-aanbiedingen. we hadden al een eerder adres maar die hebben ook nooit gereageerd. kennelijk willen franse tuinbedrijven (of nederlandse in F) helemaal niet verkopen….. gaan we wel weer gewoon hier in de buurt shoppen….

  7. @marjan: inderdaad een manier om daar achter te komen…. er zijn mensen die dat expres doen

  8. En zo word je ook akelig van de aanbiedingen van credit-cards …….. ik heb er genoeg!

  9. @Fred, jullie dochter is volwassen en die van mij zij pubers……mama dokt wel.

  10. @Monique: waarom zou je? wij kopen alleen iets als wij dat nodig hebben / willen kopen… en als het dan toevallig goedkoprr is, des te beter

  11. @Fred: Ik ben heel erg blij dat mijn jongste dochter eindelijk de goedheid heeft om uit haar kleren te groeien! Ze heeft jarenlang dezelfde maat gehad! Dan dokt mama graag!

  12. Bijgelezen, weer helemaal up to date.
    Loop ik weer die Bretonse whisky mis.
    Hallo Coco, je zit ook weer in de nachtploeg zie ik.

  13. Volgens mij hebben er een paar de computer aan laten staan. Ik ga toch maar afsluiten. Morgen weer een nieuw café.

  14. Volgens mij is Krek ‘m weer gesmeerd.
    Er was net een pakkende docu van IKON op TV: over 3 generaties Turken. Boeiend! (heb 25 jaar terug veel met Turkse mensen gewerkt – en ze toen in m’n hart gesloten – dat gaat nooit meer over).

  15. Wij hadden in de jaren zestig een Turk in huis, als huurder, die bij mijn vader op de drukkerij werkte. Een van de allereerste gastarbeiders. Charmante man, die altijd een cadeautje voor ons kinderen meebracht als hij terug kwam uit Turkije. Die heeft het vast niet makkelijk gehad zo in zijn eentje in een vreemd land.