149 reacties op “Chez Roger & Francoise dinsdag 09/11

  1. Mogguh!!
    ik weet wel wat: een leuk cadeautje voor Bas en mij, een huisje in Frankrijk!!!
    Ik heb er vanochtend anderhalf uur over gedaan om op mijn werk te komen, zo’n 43 km afstand!!
    Wat lijkt me dat heerlijk, dat als je ’s ochtends de ramen opendoet, je alleen maar de vogeltjes hoort!!

  2. En dat is het ook, je kan bij ons soms ook herten in de verte zien. Kopje koffie, brood halen bij Audry aan de overkant. Denk echter niet dat het altijd rustig is. Op zondag wordt er gejaagd. Veel honden. Krekels in het voorjaar maken een oorverdovende herrie. En het onweer is adembenemend. Ik ga er zo heen. 🙂

  3. Morgen allemaal,
    Mag ik een overheerlijke kop koffie. Daarna naar de bakker, krantje kopen. Nadenken wat ik ga doen vandaag, de zon schijnt maar het is fris in de Midi.

  4. Kijk, dát is echt in Frankrijk wonen. Ik kruip mijn bed uit, sleur mezelf naar mijn kantoortje waar ik vervolgens de hele dag ga zitten tikken. Vogeltjes, welk weer het is? Het gaat allemaal langs me heen. Files had ik in Nederland ook al niet, als thuiswerkende freelancer. Maar mijn kinderen leven in gezonde lucht, en we hebben lekker veel ruimte om ons heen, dus dat is toch wel fijn.

  5. Hallo allemaal blij dat de stemming er weer goed in zit vandaag. Ik ben vandaag bezig met activiteiten en France. Misschien heb ik daar de CEO van immogo nog even bij nodig. 😉

  6. Mag ik een grote bak koffie om de melancholie weg te spoelen.
    En dan: aan het werk!

  7. Ik lees net in het nieuws dat er een hoop mensen het land uitwillen. Als die maar niet allemaal naar Frankrijk komen.

  8. Vreemd is dat, als we er éénmaal wonen willen we niet te veel Nederlanders om ons heen. Is er ergens na te gaan hoeveel Nederlanders er in Frankrijk wonen??

  9. Nou…, als CEO van Immogo kan ik daar alleen maar blij om zijn. Bovendien heb ik ook zelf nog een aardig stulpje te koop. Weg uit Nederland? Hier moet je wezen, mensen.

  10. zelfs Bas wordt steeds positiever over het vertrekken uit Nederland.
    Ik heb al tegen hem gezegd dat als wij kinderen krijgen, ik niet in de Randstad wil wonen. Ik wil dat ze opgroeien zonder zorgen, dat komt later allemaal wel. Dat ze gewoon een fijne jeugd kunnen hebben en dat zie ik niet in de stad.
    En of dat nou in Frankrijk is of in het oosten van nederland, maakt me niet zoveel uit.

  11. Krek als dat jullie huis is, prachtig! Dat raak je toch wel kwijt.
    Wil niet weer vervelend zijn, het is étable.

  12. ik heb het trouwens uitgerekend, maar een caravanstalling is niet echt rendabel, dan moet je honderden caravans stallen, maar dat is met z’n 2en niet bij te houden.
    Dus die droom is vervlogen, op naar de volgende gat in de markt in Frankrijk om over na te gaan denken 🙂

  13. Jolanda, dat is precies de reden dat wij jaren geleden uit Amsterdam zijn weggegaan. We woonden bij het Leidseplein. Onze dochter wist niet eens wat buitenspelen. was. De eerste dag na onze verhuizing heeft ze uren buiten op de stoep gestaan. Een geheel nieuwe ervaring voor haar. Kinderen hebben hier veel meer ruimte. Alleen als ze opgroeien willen ze weer in de stad gaan wonen!. Het is te saai in het dorp! Als ik de scholen in Amsterdan zie, sommige met een metaaldetector bij de ingang, ben ik blij dat de mijne naar een dorpsschooltje zijn gegaan.

  14. ik kom zelf ook uit een dorp, dus ik weet ook hoe het is, ik denk dat daardoor die drang ook nog groter is om die beslissing te nemen.
    En ik wil een opleiding gaan doen om in de hotel/recreatiebranche terecht te kunnen en ik denk dat ik ook meer kans maak op een baan in het oosten.
    Ze voorspellen dat steeds meer mensen naar de randstad vertrekken voor het werk, dus krijgen ze ook meer behoefte om in het oosten er tussenuit te gaan.
    Zo denk ik hoor.
    Je krijgt daar dus meer werkgelegenheid in die branche

  15. Maar als mensen voor het werk naar de randstad trekken blijven er dus alleen mensen zonder werk achter. Die hebben dan geen geld om in de Horeca uit te geven. Toch??

  16. Je zegt dat er steeds meer mensen naar de Randstad vertrekken voor werk. Dan is er dus niet genoeg werk in het Oosten van het land. Geen werk is geen geld.

  17. Dus gaan mensen wel op zoek naar de rust in het Oosten in weekenden en vakanties… Dat bedoelde ik er eigenlijk mee.
    Ach, wie weet vlucht iedereen (net als wij) juist weg uit de grote steden, omdat er steeds meer allochtonen komen…
    we zien het wel 🙂

  18. Daar heb je ook weer gelijk in. Een hoop gebieden op deze wereld moeten het hebben van het toerisme omdat alle andere economische activiteiten naar andere gebieden zijn verplaatst. Die grote steden heeft Bolkenstein jaren geleden al voor gewaarschuwd.

  19. yep…
    Roger, ben je er?
    een pastis met 1 ijsklontje graag, zonder water…. in een longdrinkglas.
    Kan het wel gebruiken nu… (en het is nog geeneens vrijdag!)

  20. De eerste keer dat ik het ijs van de autoruiten moest afkrabben. De ganzen beginnen hier ook al weg te trekken. Winter dus.

  21. dat is nog het ergste, ik kijk dus uit op een andere afdeling. we hebben een soort patio tussen de afdelingen en ik heb zicht op een kleine strook lucht.
    Het ziet er blauw uit.. 🙂
    ik hoef bijna nooit te krabben, we wonen middenin de stad en de auto staat tussen de flats, uit de wind.

  22. en weer is er een deel toegevoegd aan het verhaal van Sloeber lees de bijdrage van Jeanne

  23. Ik zit op de 5de verdieping en hen tot aan schiphol vrij zicht. Veel blauwe lucht dus. Zou niet zonder kunnen.

  24. maar ze zijn vast niet zo brutaal als vmbo(basis)-kinderen uit de grote stad.

  25. ik heb vandaag tegen eentje gezegd dat ik stop met werken totdat er betaald is, zegt’ie tegen mij dat ik niet zo flauw moet doen

  26. Dat is het voordeel van eigen baas zijn, Ferry. Dat je gewoon een klant de deur uit kan bonjouren. Wat lastiger in loondienst. Daarom hebben eigen bazen minder stress. Zeker als ze geen personeel hebben 😉

  27. Ik heb behoeft aan troosteten, ga ff naar Appie. Het zuiderstrand moet maar even wachten.

  28. In dat soort gevallen hebben ze altijd nét de betalingsopdracht de deur uit gedaan. Of hij ligt op hun bureau en gaat vanmiddag nog met de post mee. Op een gegeven moment moet je kiezen: trap ik er weer in, of schop ik hem er uit. Of inderdaad een harde deadline stellen. Maandag op de bank of de stekker gaat er uit. Is het een klant die je echt nodig heeft?

  29. Ben ooit ook eigen baas geweest. Iedere week bellen en dan na 6 maanden betaalde ze eindelijk. Ik ik maar straatarm wezen.

  30. deze heeft mij nodig. hij plaatst advertenties met een telefoonnummer van mij. dus eerst betaling regelen en dan werken we weer verder

  31. Het blijft een moeilijke beslising, en dat weten die lui natuurlijk, glad als een aal zijn ze soms. Ik heb er wat meegemaakt. In het begin ben ik er nogwel eens ingestonken maar dat was snel over.

  32. Ik heb dus ook mijn eigen bedrijf en werk erg eenvoudig. Niet betalen is eerste keer duidelijke waarschuwing en 2e keer alle mensen direct van het project af totdat een en ander geregeld is. Staat ook zo in mijn offertes etc.

  33. Overheidsdiensten zijn trouwens ook erg. Het NOB betaald pas na 3 maanden. En ik ken voorbeelden van alom gerespecteerde bedrijven, die iedereen ken, die er 6 maanden over doen.

  34. Is wat makkelijker als er een project is. Als je zoals ik veel kleine klusjes doet, kan het gebeuren dat een klant gewoon de liquide middelen niet heeft. En als ik dan niet meer voor ze wil werken, gaan ze hun teksten gewoon elders halen. Moeten ze wel genoegen nemen met minder kwaliteit natuurlijk 😉

  35. Ooit was mijn man eigen baas. Soms heeeel hard werken (projecten) en veel verdienen, soms een paar maanden niks. Het beviel hem heel best, niet naar de pijpen van een ander te moeten dansen. Tot hij (erg) ziek werd. Toen was de premie voor de ziektekosten en ivaliditeitsverzekering niet op te brengen, zo hoog. Dus toch maar weer de paraplu van een baas gezocht.

  36. Ach, ik heb een uitstekend incassoburo.
    Din. wat voor troosteten heb je gehaald? emmer ijs? gebak?
    DRANK???

  37. Ik heb de pest aan geld en geldzaken.
    ” Geld is te hard om te eten en te koud om bij te slapen. ”
    Is al jarenlang mijn lijfspreuk.

  38. Een lekkere straffe Zuid-Afrikaan (droë Rooi) en lekkere dingen voor op de pizza. Het deeg staat te rijzen.

  39. Tsja, Jeanne. Ik stel mijn admi ook zo lang mogelijk uit, omdat ik er de pest aan heb, maar kan er toch niet omheen. Net weer een giro van 4005,- de deur uitgedaan (belasting 2002)

  40. eeeehhhhh.. rijzen? Pizzadeeg?
    moet je maken zonder gist dan krijg je zo’n lekkere dunne knapperige bodem

  41. Na drie maanden ga ik wel erg hard piepen hoor! In de 15 jaar dat ik voor mezelf werk is er maar één keer een klant echt tussentijds omgevallen. 17.000 gulden foetsie. Dat deed wel pijn, trouwens. De echte trage betalers, waar je steeds achteraan moet bellen probeer ik gewoon af te houden na een tijdje. Of ik stuur een vette fax naar een centraal nummer waarin ik zeg dat de rekening nog steeds niet betaald is en vraag of ze soms problemen hebben. Dat het personeel mee kan lezen dat ik niet betaald ben. Niet netjes, wel effectief.

  42. Nee hoor ik doe het jaren zo. Heb genoeg deeg voor een hele bakplaat en nog wat over voor zo’n pie-geval. Daar doe ik dan de dingen op die de kinderen niet zo heel lekker vinden (zeefruikt, ansjovis e.d.) Ik maak mooie ronde korsten die ik insmeer met olijfolie en hij gaat altijd tot de laatste kruimel op!

  43. Shit zeg het is druk in de kroeg en ik ben nog steeds gestopt met roken. Roger pleur die rokers es uit mn buurt

  44. @Krek: wel lekker, maar dan mag je ze geen pizza meer noemen, geloof ik. Je bedoelt toch filo-deeg?

  45. @Dineke jij bent de eerste die ik ken die dislektiez typt en daarna vauten in een andere taal herstelt 😉

  46. ik bedoelde ook niet dat die van jouw niet lekker zou zijn, maar wij laten de pizza nooit rijzen.
    ROGER, ga weg met die bon. we zijn nog lang niet weg en betalen komt wel een keer, niet zo flauw zeg…….

  47. Goed, hè, John? Als je eens wist wat ik allemaal leer op sgool.
    Vandaag had iemand “Es tut mir Leid” vertaald met “Het speidt me”

  48. Mijn dochter verkracht momenteel Bach op haar piano (hoe raffel ik het het snelst af)

  49. En de andere zingt -en niet onverdienstelijk, mag ik wel zeggen. Gelukkig is ze er vorig jaar met de voorrondes van Idols niet doorgekomen. Ze is nu nog leuk.

  50. zie je nou wat je doet Roger met die kut bonnen………. gelijk de hele kroeg bijna leeg, alleen de wanbetalers blijven.

  51. klopt! je hebt d’r nog nooit gezien!
    geintje. Ik wist dat het voor John bedoeld was

  52. Ho!
    Ik heb nog nooit een aanmaning gehad!
    Nou, vooruit, maar 1e herinneringen tellen niet. Alleen dreigen met een incassobureau. Toch?

  53. Toch wel geinig. Voor onze kinderen zou het veeels te traag gaan, die zijn het chatten gewend. Wij kunnen even nadenken over een intelligent antwoord

  54. FF het deeg checken. Zo terug (en m’n glas bijvullen, want Roger is in geen velden of wegen te zien)

  55. Ben uh zo terug dat verbouwen van zn lief zal wel meer gekost hebben dan aanvankelijk begroot. Geld op (van Roger dus) en de maand begint net 🙁

  56. dat komt omdat we door elkaar beppen, we moeten steeds de chats weer ff op een rijtje zetten
    (ik tenminste)

  57. Mijn chat zit tegen me op te schurken, momenteel. De beesten komen veel aandacht te kort. Het leven van een huisvrouw komt me plots erg aantrekkelijk en vooral simpel voor.

  58. Kunnen de mensen die nu onbekend zitten te zijn in de kroeg zich eens bekend maken? Wel zo beleefd!

  59. Nou vooruit: volgende rondje is voor mij.
    Waar zit die vermaledijde Roger, toch?

  60. Ja. Maar ik ben vandaag erg fel. Heb er het laatste uur nog 2 pubers uitgejast. God, wat voelde dat lekker.

  61. rekeningen, ongetwijfeld. Od doet ie mee aan Sloeber?
    Mijn inspiratie is ff weg.

  62. als het dan maar schreeuwen van frustratie is 😀
    Mijn deeg is klaar en mannie is net terug van cursus. Ff Bij beppen.
    Later!!!!

  63. Zo, heb ik eindelijk de tekst van vandaag doorgelezen…..en dan zit ik opeens met 4 incontinenten aan de bar….nou neem er maar eentje van mij….al die sjagerijnige smoelen en helmaal niets zeggen….hoe heten jullie…hebben jullie niet te melden…. over incasso of zo…ik werk al jaren met FAmed….eind van de week rekening insturen en veertien dagen later op de bank….zij sturen de rekeningen enz…ideaal bej ik van dat gezeur en gezeik af….iedereen vindt de tandarts toch te duur en zeker als ze een huisje in Frankrijk hebben…..

  64. Hoi, Frank, was je daar weer?
    Over de meelezers… Wanneer begrijpen jullie nou ’s een keer dat al die inconnu(e)s hoogstwaarschijnlijk elders op HeF inhoudelijk interessante logjes (over strips, of mussen of zo) zitten te lezen en dus helemaal niet in de kroeg aanwezig zijn? Als je ze uitnodigt wat te zeggen, zit je dus gewoon tegen een lege kruk te lullen. Daar helpt geen lieve moedertje aan, noch een verontwaardigd of verongelijkt toontje. Ik geloof dat ik die W.I.E.-lijst er maar af sloop, kunnen we eindelijk zonder afleiding klessen. Helaas kan de reactieteller er niet af, anders zou ik dat pretje ook heel gauw bederven. En dan die vreselijke chat-afkortingen. De smileys zijn al kassie wijlen, dus dat scheelt. We worden gewoon steeds serieuzer bij HeF. Moet ook, want al dat geklets is niks waard. Denk je dat onze andere bezoekers daar op zitten wachten? Dacht het niet. Die willen informatie. Neem een voorbeeld aan de échte Frankrijksites. Daar houden ze de bezoekers tenminste een beetje bij de les. Eigenlijk is dát is wat we hier missen. Een moderator!
    Zou ik ergens een cursus kunnen volgen?

  65. Oeps, het eten staat op tafel En daarna volleyballen. Tot een uurtje of elf.
    Oh ja, ter aanvulling op mijn vorige reactie: ;))) LOL
    CU en @+

  66. hallo…
    ik neem ff snel nog een glaasje pastis, Roger, wil jij hem me geven 🙂
    dan ga ik lekker (eindelijk) weer eens mijn spelletje spelen (Medal of Honor)
    fijne avond iedereen!!

  67. Zo, het is mooi rustig. Kan ik lekker uitzoeken waar ik ga zitten.
    Roger, vertel me nu eens hoe het met Francoise gaat, en waarom we haar zo weinig zien.
    Wat zeg je? Nee toch!
    Dus daarom loopt ze steeds weg!
    Nee,nee, ik zal niks tegen de anderen zeggen.
    Doe me maar gauw een glaasje port, voordat de anderen eraan komen….

  68. Voor die mensen die wellicht niet zo in de gelegenheid zijn:
    A perfect day Even doorklikken naar video

  69. Hebben jullie dat nu ook: ik kan -redelijk- onbewogen allerlei speeches aanhoren tijdens een herdenkingsplechtigheid, maar wanneer de 1e tonen van muziek klinken, dan breek ik.
    Toen mijn schoonvader was overleden, was het het amechtige aanblazen van het eeuwenoude orgeltje (wat leek op het toonloze fluiten, dat mijn schoonvader altijd deed, wanneer ie buiten bezig was).
    Bij mijn schoonmoeder hield ik het aardig droog, totdat we -traditiegetrouw- om het terpje liepen, met de baar, en het kerkklokje werd geluid.
    En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik wilde alleen even aanstippen dat muziek en sfeer vaak meer doen dan woorden. Zeker voor de herinnering.
    Denk ook even aan de discussie die we een tijd geleden hadden en die door sommigen als nogal morbide werd ervaren: welke muzlek moet er tijdens je begrafenis worden gespeeld (kan het niet zo snel terugvinden).
    Coco en Jeanne begrijpen me in ieder geval. Daar ben ik van overtuigd.

  70. @Dineke, weet precies wat je bedoelt. Ik kan veel onbewogen aanzien maar als ze “er is een Amsterdammer doodgegaan” opzetten houdt ik het niet droog. op die discussie heb ik toen een gedicht achtergelaten van Herman van Veen. Voor mij zeggen die rtegels alles. Moet hier nog ergens staan.

  71. Herman van Veen – mijn held.
    @Dineke: klopt. Vroeger vond ik “Blijf mij nabij..” (katholiek!) een idioot suffig lied.
    Maar sinds mijn schoonouders en mijn vader overleden zijn is het voor mij een prachtig ingetogen verstild lied.

  72. Dit is het:
    NNYS
    Insum ipsius anum repere
    Wanneer de lente komt en als ick dan al dood ben
    Zullen de bloemen net zo bloeien
    En de bomen zullen niet minder groen zijn
    Dan het vorig voorjaar
    De werkelijkheid heeft mij niet nodig
    Ik voel een enorme vreugde bij de gedachte
    Dat mijn dood volstrekt onbelangrijk is
    Men mag latijn bidden boven mijn kist indien men wil
    Indien men wil, mag men rondom dansen en zingen
    Ik heb geen voorkeur voor wanneer
    Ik toch geen voorkeur meer kan hebben
    Dat wat zal zijn, wanneer het zijn zal,
    Zal zijn dat wat het is

  73. Weet je – je huilt op begrafenissen toch altijd om je eigen verloren dierbaren.
    Ik heb me wel eens verschrikkelijk opgelaten gevoeld omdat ik op de begrafenis van relatief verre kennis niet meer kon ophouden met snikken. En dat was niet om die persoon, maar om een eigen dierbare die enkelen maanden daarvoor was overleden. Maar leg dat maar uit…

  74. @Robert: dit latijn klopt niet helemaal, geloof ik. Maar ik kan me vergissen.
    @Jeanne: dit is zo herkenbaar: niet alleen het uitgestelde verdriet, maar ook het disproportionele verdriet. (wat een woord, maar ja). Ik heb het ook gehad, dat ik bij een vage kennis verschrikkelijk moest huilen en me daar eigenlijk voor geneerde. Toch geloof ik dat dit voor veel mensen best herkenbaar is; wanneer je je eigen dierbaren verliest is daar vaak zoveel aan voorafgegaan, dat je op het moment zelf vrij murw bent. Je haalt dit op een ander moment als het waren in, dat is mijn ervaring. (?)

  75. Klopt, maanden nadat mijn moeder was overleden heb ik op weg naar mijn werk tranen met tuiten gehuild bij een stuk muziek op de radio. Gelukkig was dat toen een uurtje rijden. 🙂

  76. Bij rouw om mensen die je nabij waren zit je eerst ook een tijd in een roes.
    Na verloop van tijd komen de feiten en de emoties bij elkaar. Dan pas begin je het te verwerken.

  77. Klopt ook weer. De dag dat ik werd gebeld dat mijn moeder was overleden, werd ik op mijn werk gebeld. Ik heb toen nog een uur doorgewerkt. In een soort roes. Toen besloot ik dat het toch beter was om eens in het ziekenhuis te gaan kijken. Raar kan je reageren dus op die momeneten. Pas bij de begravenis en het leeghalen van het huis drong het pas echt tot me door. Nu 15 jaar later wil ik haar nog steeds af en toe bellen.

  78. Ja, Robert, dat ken ik ook, even willen bellen….momenteel zijn mijn broers en ik het ouderlijk huis aan het opruimen…zelfs dat doe je in een roes….eigenlijk wil je alles houden en meenemen, en dan ga je weer met een gevoel van weg ermee…Kan ook opeens heel verdrietig worden…

  79. Frank, weet hoe het voelt, we deden toen haar kasten open. Daar lagen haar kleren, netjes opgevouwen te wachten op iemand die er niet meer was. Op zo’n moment zie je het nutteloze van een hoop dingen.

  80. Dan neem ik er ook nog eentje op mijn demente moeder.
    88 jaar! Ze is gelukkig redelijk plezierig dement.
    Ik ben heel blij dat ze er nog is.

  81. Mijn moeder was de laatste jaren ook dement..lachen en om te huilen….het was er allebei…jaren thuis verzorgd en toen dat echt niet meer ging met 24 uurs hulp, ging ze naar een verzorgingshuis—ze snapte er niets meer van, maar ze zei wel…jullie denken toch niet dat ik hier blijf en na 5 weken was ze overleden…

  82. Mijn moeder is al in de aanloop van de dementie naar het bejaardenhuis gegaan.
    Nadat zij daar 1,5 jaar geleden haar heup brak, ging het heel snel. We zijn een jaar lang elke avond naar haar toe gegaan, omdat ze ‘savonds niet alleen op de kamer kon blijven. (adieu Franse les) Dan ging ze staan, wat ze helemaal niet kon.
    Sinds het voorjaar is ze in een verpleegtehuis. Wij (mijn zus en ik) vonden het verschrikkelijk, maar zij heeft het er naar de zin.
    Ze was broodmager en had ernstige doorligplekken. Maar in het verpleegtehuis is ze door goede begeleiding 8 kilo aangekomen. Ze ligt met 3 anderen op 1 kamer. Wij vonden dat heel erg. Maar zij denkt smorgens als ze wakker ligt dat ik naast haar lig!!

  83. heb gepoogd het latijn te vertalen met online woordenboek, maar kwam er niet uit. Voor zo ver het al wat opleverde, is de grammatica me te moeilijk. en zonder grammatica kom je er met altijn nooit uit, want woordvolgorde zegt niets.

  84. Ben ik alweer te laat, iedereen naar huis.
    Roger… kan het nog, een afzakkertje.

  85. Wat een lieve mensen zijm jullie toch allemaal. In plaats van huilen om de doden, wil ik blij zijn om mensen te kennen die zich zomaar, tegenover vreemden, op deze manier bloot geven. Mei 2005 kan eigenlijk alleen maar tegenvallen, zó zijn mijn verwachtingen gestegen. Kusje, Krek.