Ik had het laatst, toen ik muziek zocht voor ons gezellige samenzijn, over Jacques Dutronc.
Velen van jullie kennen hem vooral van Il est 5 heures, Paris s’éveille
Daarvoor zong hij vele, vele protestliedjes, waarvan sommige nog akelig actueel zijn!!
ET MOI, ET MOI, ET MOI
(Wij waren vroeger vooral sterk in de refreinen, op schreeuwsterkte:
J’AI TOUT LU, TOUT VU, TOUT BU!!)
Ik had vroeger best wel een crush….
Ik heb even niet opgelet, maar wij waren vroeger enorm in Serge Lama, zo rond 1975: Je SUIS MALAAAAADE! Hoe zou het met hem gaan?
en vergeet vooral Les Cactus niet
pas op! niet gaan zitten.
@Elisabeth: het was toch: Je suis maladeeeeeeee, complètement maladeeeee…..;-)
@D Dat wordt dan nog wat. (Op het Lustrum) Mijn muziekkennis word elke dag, door HEF, uitgebreid met allerlei (on)bekende franstalige muziekmakers. Wel leuk maar ben nog geen grote fan.
Inderdaad Dineke, maar hij eindigt met malAAA-AAA-de. En wij maar meebrullen. Ik geloof dat we hem interessant vonden omdat niemand verder in Nederland ooit van hem had gehoord. Dat wij wel het echte Frankrijk kenden. Haha, wat een arrogantie.
Ik herinner me het opeens…ik heb hem zelfs eens in levende lijve aanschouwd. Het zal ’75 of ’76 zijn geweest.
En “Malade” brulde de hele zaal mee…
Gouden Tip: Nino Ferrer… Le téléphon, Oh eh hein bon, la radio…
Pardon, niet “la radio” mais “les cornichons” ! Pas vraiment la même chose…
Elène: qui êtes-vous?