Geen toerist meer (bijdrage van Robert S.)

Ja, daar sta je dan als kersverse huiseigenaar in Frankrijk voor je huis. Je voelt je opeens geen toerist meer. De meeste Hollanders haal je er in de de supermakt zo uit, vader met korte broek en sandalen. Das dus een toerist. Opeens voel je je een beetje opgelaten in zo’n korte broek, je wilt tenslotte absoluut niet worden uitgemaakt voor een argeloze toerist, je woont tenslotte hier!! Hoe voelen andere mensen dat???
Robert S.

22 reacties op “Geen toerist meer (bijdrage van Robert S.)

  1. Pas als ze je bankpas bij de supermarkt door het franse gleufje halen en niet meer door het buitenlandse gleufje, voel je je geen toerist meer

  2. of heel omslachtig met je franse cheque boekje gaan betalen.. ouderwets maar ook zo “local”…
    Alien8 is back ! 🙂

  3. Welkom, Alien8.
    Dat is inderdaad een ergernis van de eerste orde, die cheques! In het internettijdperk moet je verdorie nog een postzegel gaan plakken om je geld te krijgen! Hoe veel moeite ik soms niet doe om het rekeningnummer (Relevé d’Identité Bancaire – RIB) van mijn debiteuren te pakken te krijgen zodat ik met internet kan betalen!

  4. Wij zitten bij de BNP Paribas (redelijk internet bankieren)… ik lachte me rot de eerste keer toen ze me de keuze gaven van cheque boekje :
    a) met het “scheurlijntje aan de boven kant” of
    b) met het “scheurlijntje aan de linker kant”
    Trouwens internet bankieren kon dan wel, maar het internationaal via internet bankieren pas een aantal maanden…
    en dan soms de vraag van de ontvanger van de cheque ..”wanneer kan ik hem innen ?”
    duh … nooit ? op je verjaardag ? weet ik veel… bleek dus later dat er nog veel mensen zijn die een cheque uitschrijven/geven aan de leverancier met het verzoek om hem na een bepaalde datum pas te innen….
    betalings gewoonten in Frankrijk… zelfs een herrinering is netjes 🙂

  5. Banque Populaire. Prima internetbankieren, in combinatie met de Rabo in Nederland, waar mijn klanten betalen.

  6. Ben nog altijd in de war met het Franse bankpasje. Moet je opeens de “chip” beweging uitvoeren als je wilt pinnen. (We wonen er nog niet komen wel regelmatig in Frankrijk, maar betalen meestel met de Nederlandse creditcard). Maar die cheques vind ik erg handig. Als je iets thuis laat bezorgen bijvoorbeeld. In de winkel een aanbetaling doen, bij de bezorger betalen met de cheque. Of als ze een rekening sturen zonder TIP, een cheque opsturen. Want internetbankieren bij de Crédit Mutuel Sud-Ouest kan wel, maar een bankrekeningnummer laten toevoegen om rechtstreeks te storten moet via de bankmanager. Wel veilig (niet iedereen kan dus zo maar geld van je rekening plukken), maar niet echt handig.
    Maar t went. En we betalen het meeste “automatisch”.
    Pas de problèmes!

  7. Om terug te komen op Roberts’s vraag: ik heb nog steeds de neiging te zwaaien naar Nederlandse auto’s, terwijl ik zelf een Frans nummerbord heb. Hij heeft gelijk dat je je een beetje méér voelt dan de zoekende toerist. Ik weet de weg, ik ken alle winkels, ik spreek goed Frans.
    Ik geef toe, dat is geen prettige eigenschap om je verheven te voelen boven anderen. Het zal wel iets met een soort oerinstinct, territoriumdrift te maken hebben. Bovendien wordt het versterkt door de hulpeloosheid van sommige toeristen. Ik stond laatst op maandag marktdag in Louhans (aanrader) foldertjes van de vlooeinmarkt van het schooltje uit te delen op de grote parkeerplaats. Komt er een Nederlander op me af die onomwonden vraagt: “Waar is de markt?” In het Nederlands! Dus ik zeg in diezelfde taal: “Hier door dat tunneltje en dan linksaf.” Zonder blikken of blozen bedankt hij me, om met zijn vrouw en vrienden zijn weg te vervolgen. Hij was zich er kennelijk niet van bewust dat hij op een Franse parkeerplaats een willekeurige voorbijganger had getroffen die hem in zijn moerstaal kon helpen. Nou zie ik er niet erg Frans uit, maar toch. Aan de andere kant, er zijn hier ook hoog en breed gesettelde Nederlanders die zich zelfs drie jaar na hun emigratie nog maar net kunnen redden in de taal. En dat is het ook, denk ik, Robert. Je doet zo goed mogelijk je best er helemaal bij te horen. Hoe meer je daarin slaagt, des te minder wil je als tijdelijke bezoeker gezien worden. Integreren is ont-toeristen.

  8. Jammer genoeg ben ik niet in het gelukkige bezit van onroerend goed in Frankrijk. Mijn oude buren echter wel en die vertoeven er de helft van de tijd. Bij hun huis 2 grote hangars en diverse schuurtjes. Een ervan nog steeds in gebruik door de oude boer die ernaast woont, voor zijn konijnen. Buurmeisje mag een konijn uitzoeken en wijst er een aan met een hoge aaibaarheidsfactor. Het beestje liet zich moeilijk vangen, dus de boer komt op een later tijdstip terug, wanneer het wat rustiger is. En overhandigt haar vervolgens het konijn, maar niet in een doos met hooi, maar in het plastic en gevild…….Hete tranen!!

  9. Konijnen…daar heb ik ook nog een leuke over. December 2002, we zijn in frankrijk omdat we, voor we besluiten te verhuizen, ook winter mee willen maken. We vieren hier kerst en oud en nieuw. De laatste dag dat we hier zijn, begin januari, is het prachtig weer, zo’n prachtige heldere winterochtend, strakblauwe lucht…..De ideale gelegenheid om foto’s te maken…….maar ook de ideale gelegenheid om te jagen. Jorgen loopt natuurlijk op de jagers af om een babbeltje te maken, ik blijf bij de kinderen en de honden, want ik heb zomaar het idee dat de jagers niet blij zijn met onze honden. Enfin, ik zie jorgen babbelen, veel gebaren en zo en ik zeg nog tegen onze kinderen: “kijk, zo gaat dat nou in frankrijk, je moet heel vele met je handen en je lichaam praten, dat doen de fransen ook” IK ben nog niet klaar met deze zin of ik zie 1 van de jagers in zijn broek grijpen, dochter (7) mam is dat ook praten? IK wil net een hele uitleg gaan geven, mijn hersenen draaien op volle toeren……………komt zijn hand weer uit zijn broek…………..oje hoe ga ik dit aan mijn kinderen uitleggen?……………..en wat komt er uit ………………………….. een dood konijn, lekker om te villen en dan te eten. Tja, jorgen loopt terug naar ons met een brede grijns op zijn gezicht………..die ga ik villen. Ja hoor schat, natuurlijk schat.
    Dood konijn ingepakt en in de koelbox, want ja we gingen weer naar NL. Terug in NL in de schuur gehangen……Ja, marjan hij moet een dag of 3 besterven. Het vriest……….Ja, marjan als hij bevroren is kan ik hem niet villen……..Enfin 2 weken later kom ik in de schuur ……….wat een stank……….We waren het konijn compleet vergeten en het vroor niet meer dus…..nou ja ik zal niet details treden, hij is geëindigd in de groenbak.

  10. Zal ik een speciaal logje maken voor ervaringen? Dan kunnen we dit soort verhalen daar verzamelen. Of wellicht kan ik een groep creëren in het archief. Ik weet nog niet goed hoe alles moet, hier, maar al doende zullen we het toch wel leren?
    Overigens, als je een echt verhaal wilt schrijven, kunnen we dit na een tijdje (en eventueel wat eindredactie) doorplaatsen bij La Vie en France (zie de link links). Of wellicht heeft de webmaster daar ruimte voor een verzameling mini-verhaaltjes? Ik zal ’t ‘m eens vragen.

  11. Krek, het lijkt me een goed idee om iig te beginnen met een aparte log voor dit soort verhaaltjes dan hebben we ze allemaal bij elkaar staan, is ook leuk voor de bezoeker? Dan kunnen we later altijd nog kijken of we er iets meer mee gaan doen.

  12. van alle verhalen is die van “het dood konijn” net degene die ik liever voor mijn biografie wilde houden (als ik zo’n 80 ben) … of in ieder geval niet publiek.. nu weet iedereen dat ik niet de koele jager ben voor wie het slachten van een konijn een fluitje van een cent is ….
    J.
    PS :
    Ja Krek er hebben een netwerk thuis, Nee Krek we praten ook nog gewoon met elkaar, ik ben vandaag en morgen in de “grote stad” ….
    inschrijven als werknemer bij een Frans bedrijf… nee daar heb ik ook een paar leuke verhalen over….
    en dan met een Engels man gaan (frans) lunchen .. HET IS ME GELUKT, we hebber er 90 minuten over gedaan …. een menu met wijn en alles.. er is nog hoop voor sommige Britten….
    laterZ meer …..
    salut !

  13. Yep .. 4:30 ging de wekker … en verdomme om 4:45 weer !!
    gaap …. trein om 6:40 veel te vroeg op Laval ….
    maar direct naar M’passe .. lekker geslapen en dan de Parijse Metro in …. lijn 6, Trocadero, lijn 9 , Porte St Cloud… sta je in de Metro valt he weer op dat je als Nederlander toch veel langer bent 😕

  14. Robert……Slobbertrui en zo’n vaal blauwe broek kopen, dan val je niet meer op als buitenlander.
    maar troost je. net als in Nederland, een buitenlander blijft een buitenlander. zat laatst in een franse pizzeria, duurde het betalen zeker een kwartier omdat de ober mijn Franse pas door de buitenlandse gleuf ritste en hij begreep niet waarom het niet lukte. (Fransen kunnen ook schaapachtig kijken) 😉

  15. LOL! Dit weblog is werkelijk een uitkomst voor Marjan. Nu hoort ze ook nog eens wat van haar man als hij vanuit de grote stad hier komt meekletsen. Zullen we een speciaal afgesloten en met password beveiligd chathoekje maken voor de touterelles?
    Vraag me trouwens af wat schaapachtig in het Frans is. Moutoneux?

  16. stupide! (niet zo moeilijk doen)
    Ik vind de uitdrukking:…” une vache qui regarde le train..” wat zoveel betekent als schaapachtig kijken, altijd zo leuk
    Marjan: ik herken dit zo!! Heb mijn man altijd verweten hoe het in #$%-naam mogelijk was dat hij een telecombaan had en niet wist hoe te bellen….

  17. Dank je DIneke voor je begrip
    Krek, wij hebben geen apart hoekje nodig, anders praten we nooit meer gewoon met elkaar;) Dan ben ik bang dat we een virtuele relatie zullen krijgen

  18. Dat wist ik niet van die verschillende gleuven, Zal eens opletten en ze in de war brengen met mijn Franse bankkaart.