Eindelijk! Een van mijn grootste ergernissen over Frankrijk is de rigide opstelling van de vakbonden en de werkgeversorganisaties, lijnrecht tegenover elkaar. De werknemers gaan gewoonlijk staken alvorens zelfs maar te onderhandelen, puur en alleen om hun spierballen te laten zien. Maar als je 4 dagen niet werkt, heb je 2% van het totaal aantal werkdagen per jaar verkwanseld. Hoe kun je dan nog van je baas verwachten dat hij je loonsverhoging geeft? Spreek liever van tevoren samen af: “Als ik nou beloof dit jaar niet te staken, krijg ik dan 2% loonsverhoging?” Elke patron zal dit aanbod met beide handen aannemen, want die vier dagen staking kosten hem veel meer dan 2% omzetderving. Het is slecht voor zijn imago, processen moeten naderhand weer opgestart worden, hij komt in problemen met zijn leveranciers en klanten lopen naar de concurrent.

Voor ambtenaren en hun werkgever geldt het economisch motief evenzo. Leraren die staken lijken geen productiviteitsverlies op te leveren, maar als leerlingen niet naar school kunnen, moeten hun ouders een oplossing vinden. Een oppas zoeken, een vrije dag nemen of zich ziek melden. En bij buschauffeurs, treinconducteurs en politieagenten kan iedereen bedenken wat hun staking de gemeenschap kost.

Daarom is het goed als de sociale partners samen met en onder regie van de regering eens per jaar samen komen om te proberen elkaars problemen te begrijpen. Om zo, vanuit een positieve grondhouding, stakingen te voorkomen en het land aan de gang te houden.

En dat is precies wat Hollande nu gaat doen. Maar liefst 300 beslissers uit allerlei gremia sluiten zich twee dagen op om te proberen samen tot afspraken te komen. “Alleen de paus kon niet komen”, grapte een naaste medewerker van Hollande. Hopelijk creëert onze François met de sympathieke achternaam ene nieuwe traditie en blijven wij onschuldige burgers dit jaar gevrijwaard van stakingen. Als dat lukt, beloof ik niet meer te morren over die BELACHELIJKE verplichting twee alcoholtestpijpjes in je auto te hebben.