Messentrekkers

De bekende messen met een bijtje hebben een zeker snob appeal. Televisiekoks gaan de deur niet uit zonder Laguiole, en ook jagers met dure 4×4-terreinwagens zweren bij een stuk handgemaakt snijgereedschap waarmee hun assistent met één jaap het aangeschoten haasje de coup de graçe kan geven. Maar als je nou op internet gaat zoeken naar dit merk, dan kom je op een ordinaire Amerikaanse postordersite en blijkt dat Laguiole ook goedkope messen laat maken, onder licentie.
Verrassend is ook dat de franse sitenaam Laguiole.fr kennelijk gestolen is door een messenmaker die daarnaast ook andere merken verkoopt. Hoe kan dat nou? Is Laguiole geen merk maar een vorm? Is het iets als Real Delft Blue Handpainted Pottery?
Hoe dan ook, gisteren kwam in het café het merk Opinel langs, dat in al zijn eenvoud, zonder aanstellerig bijtje, toch veel meer vertrouwen en robuustheid uitstraalt.
Maar hoe zit het nou met Laguiole?

38 reacties op “Messentrekkers

  1. Laat ik nou altijd gedacht hebben dat Japanse of Zwitserse messen de beste waren. *ontgoocheld*
    (psst: cedille overbodig)

  2. Ik vind het een beetje aanstellerige messen, die Laguiole. Nadeel van Opinel is dat ze of roestig zijn en scherp of roestvrij en niet scherp. Die roestige heb ik, maar daar kun je eigenlijk alleen aardappels mee schillen of een stok van zijn bast ontdoen. Ook leuk voor in de vakantie.

  3. Ik wist dat er iets niet lekker zat. Maar dacht aan een dakje ergens. Ik haal de cedille zo weg.

  4. Deze zijn echt: http://www.arbalete-gdavid.com/
    En die: http://www.forge-de-laguiole.com/
    Of die: http://www.layole.com/
    Waarom ik altijd een Laguiole bij me heb vind je beschreven op mijn eigen ‘Knife page’: http://www.textballoon.net/knives.htm.
    Laguioles zijn geen aanstellerige messen. Ze zijn jammer genoeg wel in grote aantallen goedkoop nagemaakt. De goede onderscheid je makkelijk van de slechte: die van mij (G. David Arbalete Extra met priem en kurkentrekker) heeft na 15 jaar intensief gebruik nog geen haar speling in het mechaniek, bij de goedkoopjes zit het lemmet bij voorbaat al los. Zoals ik ooit eerder beschreef op dit forum was het ook de perfecte binnenkomer bij de lokale bevolking, c.q. de toenmalige burgemeester: met zo’n mes ben je zelfs als je de taal maar matig beheerst al een echte Auvergnat (of andere rurale heuvelbewoner).
    Ik heb diverse Zwitserse officiersmessen versleten, van het soort met twintig hulpstukken voor van alles, van tandenstoken tot het helpen oversteken van oude vrouwtjes, maar vond ze toch niet goed genoeg.
    Helaas mag de Laguiole niet met de handbagage mee in het vliegtuig, sinds 11/9… (vroeger vond Air France dat helemaal geen probleem, want een Laguiole was tenslotte geen wapen maar een onmisbaar persoonlijk accessoire). Daarom ligt er op mijn vaste logeeradres in Nederland een Opinel op me te wachten. Ben ik niet al te lang mesloos.

  5. @Marjan: zoals je kunt lezen op mijn messenpagina (vingeroefeningetje Engels)… I carry a pocket knife because my grandfather, an impressive man who built ocean-going ships and had been a war hero during World War 2 in the Pacific (one of two men who survived from a group of 18 Dutch volunteers that fought alongside the US Marines during a series of amphibious landings on Borneo and other islands), told me ‘a real man always carries a good knife’.
    Ik herinner me nog hoe die grote man trouwhartig mijn eerste zakmesje voor me stond te slijpen in zijn garage, ik moet een jaar of acht, negen zijn geweest. Sindsdien is het een tic van me dat ik altijd een mes op zak wil hebben. Ik draag er nu drie bij me: een Laguiole, een Leatherman en een Leatherman ‘Micra’ (formaat sleutelhanger). Moet ik dus allemaal thuislaten als ik ga vliegen met Air France. Complete ontwapeningsprocedure.
    Kijk alleen eens hoe vaak je in het dagelijks leven onhandige plastic verpakkingen tegenkomt die zonder een mes of schaar niet open te krijgen zijn. En in ons houten huis zitten nogal wat planken die met de Laguiole zijn bijgewerkt om precies te passen. Of ik snijd er oude kaas mee af, of stokbrood; ik kap er hinderlijk overhangende braamtakken mee weg op bospaden, gebruik hem uiteraard als briefopener, ik roer er desnoods de suiker in de koffie mee als er geen lepeltje bij de hand is. Ik peuter en wrik ermee tijdens het klussen, en dat lemmet buigt of breekt maar niet, ongeacht wat voor gekke dingen je ermee doet. Nee, ik kan niet zonder.

  6. Ik ben een messengek! Merk doet er niet toe als hij maar z’n doel dient waarvoor ik het nodig heb. Heb ook altijd een mes gehad, als kind al met ‘landjepik’. Wie kent (of doet) dat nog? En messen in bomen werpen ja, fantastisch! Beetje vreemd natuurlijk, maar ik heb al veel messen cadeau gegeven, vooral aan jongens, zonen van vrienden enz., in de waan dat iedereen er wel zo gek van zou zijn als ik. Zal wel iets over mijn karakter zeggen ja. Kreeg laatste mes van broer die in Norvège woont, een echte Zweedse Mora 2000, die niet uit je hand glijdt als je er in een nat bos een konijn mee moet villen.. hetgeen overigens nog nooit is voorgekomen omdat de winkels nog vol staan. Maar je weet maar nooit hè…

  7. Zou ik een nepper hebben gekocht? Was in Moulins-Engilbert half zo duur als in A’dam.

  8. Heb ooit op een brocante in Ornans een hele oude zilveren “vleesaansnijset” (groot mes en vork) gekocht in met blauw fluweel gevoerde doos.
    De onderkant van het lemmet van het mes was fors ingedeukt.
    Hele fantasien heb ik daar over gehad…over een vader in een groot mansion die net het vlees aansnijdt aan tafel, terwijl zijn dochter aarzelend opbiecht dat ze zwanger is geraakt van de knecht en vandaag met hem getrouwd is…
    Waarop de vader (mes is rechterhand, vork links) in woede ontsteekt, en en zijn handen-met-bestek in een harde vuistslag op tafel laat dreunen, waarbij het mes een flinke deuk oploopt als het in aanraking komt met de harde eikenhouten tafel.
    Zien jullie het voor je…?

  9. Jeanne, wat een fantasie! Ik zie het voor me. Maar zo’n hardstalen vleesmes moet wel iets harders raken dan eikenhout om in te deuken of te bramen. Daar heeft zker iemand iets mee gedaan waar het niet voor bedoeld was.

  10. @Kits: ik heb nog een heel mooi jachtmes in de kast, handgemaakt door een vriend van mijn Franse schoonfamilie. Een uniek stuk. Nooit gebruikt, want veel te dodelijk om gewoon mee rond te lopen, maar mooi! Ik gooi nooit met mijn messen, overigens.
    @Henk: Laguioles (goede) zijn in Frankrijk sowieso goedkoper dan in Nederland. Dus het hoeft geen nepper te zijn. De goede kosten wel grofweg 70 euro of meer per stuk, als je er een op de markt ziet voor tien euro is het beslist een nepper, althans een slonzig in elkaar gezet ding, zelfs al komt-ie uit Thiers waar de meeste messenmakers zitten.

  11. @Schwep: Maar met zilver lukt dat toch wel – dat “moetje”.

  12. @jeanne, ik zie het helemaal voor me… en zilver op eiken, dat geeft vast wel een deukje in het zilver.

  13. Onmisbaar een goed mes, ga ook nooit zonder de deur uit. Favoriet: Victorinox, na jaren lang gebruik ook nog steeds geen speling.

  14. gertjan: nooit een mes gehad zeker….:-(, anders zou je weten hoe dat voelt! Overigens nog gefeliciteerd met je 50ste, als ik je echt had gekend zou je vast een mooi vlindermesje ofzo gekregen hebben…
    Schwep: eigen gemaakt jachtmes? Wow, mooier dan welk juweel! Overigens gooi ik alleen maar met messen als het een spelletje is hoor, met duidelijke regels voor afstand houden.
    jeanne: denk dat ik jaloers ben op jouw mes…

  15. Hé Rem, jij ook al? Mijn Zwitsermes voldoet – ook geen speling – voor de handtas, tuurlijk omdat daar ook een kurkentrekker aan zit. Ken jouw mes niet…

  16. Misschien moet ik me dan ook maar eens gaan verdiepen in de messen en er één aan gaan schaffen…

  17. Victorinox zijn echt voor veelvuldig gebruik. Heb een redelijk simpele, platbek tang, draadknipper, kruiskopje, zaag en messen natuurlijk. Gebruik echt alles met zeer grote regelmaat. Gewoon goed. Er zit overigens geen kurketrekker aan..nou je zegt. Zeker voor sterk of bier drinkers bedoeld.

  18. Lijkt me toch een fijn mes Rem! Vergat nog de Letherman te noemen, die lijkt wel wat op die van jou, maar die gaat alleen mee op ontdekkingstochten dwarsuit zonder paden.

  19. @Kits: messen zat. Zonder kun je gewoon niet goed koken. Ik had het over Jeanne’s verhaal van 8.06 uur.

  20. gertjan: gelukkig sloeg dat dus op 8.06. Maar heb je echt geen ‘werkmes’? (keukenmessen heeft iedereen!)

  21. Ja, maar ik heb er veel en goede. En werkmessen? Ik gebruik een computer en soms een pen op m’n werk.

  22. Volgens mij niet Henk. Accent grave = de korte klank. Accent aigu = de lange. Anders zou je het als ‘zoonder’ uitspreken. Nou jij weer. Of iemand anders, wil dit best helder hebben.

  23. Bij nadruk gebruik je een accent aigu. Heb ik altijd geleerd. Het heeft dan niks met de uitspraak van de benadrukte letter te maken.

  24. Vijf jaar en France… wijn maakt meer kapot dan je lief is…;-9

  25. Ik heb er 38 waarvan enige van meer dan 1000.
    Heb er net nog vier in Frankrijk besteld.
    Zal in jullie ogen wel een hele grote snob zijn.
    Maar liever een snob dan kortzichtig, bevooroordeelt en kifferig

  26. Zeg, Cees, noem jij ons hier kortzichtig, bevooroordeeld en kifterig? Het lijkt me dat hierboven een mooi afgewogen oordeel over verschillende messen wordt gegeven, waaronder enkele zeer positieve en zelfs lyrische commentaren over Laguiole. Dus wie is hier nu kifterig?
    Trouwens: 1000 euro voor een mésje? Patser!