We hadden het er een tijd geleden al over, Marjan en ik, zonder morbide te (willen) zijn….en Ferry is recent rauw met de neus op de feiten gedrukt, met het verscheiden van een (te) jonge dierbare. Soms komt de dood heel onverwacht.
Ik kan bij sommige muziek heel ontroerd zijn en dan uitroepen:” dat mag je op mijn begrafenis laten horen!”. Waarop mijn kinderen laconiek zuchten: “ja mam!” Want mijn smaak wil nog wel eens veranderen….
Wat al jaren op mijn verlanglijstje staat: “The Cold Song”, uit King Arthur van Purcell (hier in een uitvoering van Klaus Nomi, doorklikken op Real Play of die andere) Ooit gezien en gehoord in de film van Ariane Mnouchkine over het leven van Molière. De sterfscene was erg indrukwekkend. Pas kocht ik de nieuwste CD van Allison Moyet en weer was het een nummer van Purcell die ik tot mijn lijstje van favorieten moet rekenen: “Dido’s Lament”.(in de barokke uitvoering, hier, die van Moyet kon ik ff niet vinden op het net) MOOI!!!
Hebben jullie dit nu ook? Dat je soms denkt: Ja! Dit wil ik!
Ik hoor het graag, jullie voorkeuren.
(En zonder al te klassiek over te komen, ik heb ook Alanis Morisette op mijn verlanglijstje. Pssst: ff doorklikken, ook Peter Gabriel is mooi op deze CD)
Ik loop overigens ook graag op kerkhoven. Dit is een interactieve site over het mooiste kerkhof van Parijs, Père Lachaise.
salut , Dineke
Ja, schitterende muziek van Alanis Morisette.
Ik ken de film over het leven van Molière overigens niet. Zou je die hier ook in een videotheek kunnen huren ?
Van het sterfbed van Molière valt natuurlijk iets prachtigs te maken. Je weet toch ook wel, dat hij als toneelspeler/ schrijver niet is voorzien van de laatste sacramentenen en eerst nog op een achterplekje werd begraven. Later is hij natuurlijk wel in ere hersteld. Frankrijk is met recht trots op zo iemand.
Ik heb op de crematie van mijn moeder – ze is overleden in april jl. “Who wants to live forever ” van Freddy Mercury laten draaien. Ook als eerbetoon dat ze altijd zo’n leuke moderne oma was voor mijn kinderen. Helaas, ze was het laatste jaar behoorlijk van het pad af ( dement dus ) en ik kon niets meer met haar overleggen. Ik werd om deze muziekkeuze wat vreemd aangekeken door enige Christelijke ooms en tantes. Maar goed daar zat en zit ik niet mee.
Dag Yinda, eindelijk ben je er weer, heb je gemist.
Toen ik Frans studeerde hadden wij een zg. “toneeldecade” in Parijs, d.w.z. 10 dagen langen ’s morgens colleges, ’s middags films en/of theaters bezoeken (achter de schermen) en ’s avonds toneel zien met discussie na (met acteurs en, als we geluk hadden met auteurs, zo heb ik Dario Fo ooit eens vragen mogen stellen (toen had hij de Nobelprijs nog niet 😉
Zo zag ik dus ook de film overe Molière, ik weet dat de FNAC hem op video heeft, ik durfde hem destijds niet aan te schaffen, omdat het Franse videosysteem afweek van het Nederlandse, met de DVD’s moet het geen probleem meer opleveren.
De sterfscène was bijzonder: nadat Molière op het toneel onwel wordt (nb. tijdens de opvoering van de “Malade Imaginaire” ) wordt hij door zijn collega-acteurs de trap opgedragen. Je ziet ze dan heel gejaagd 3 treden oprennen -terwijl ze Molière in een stoel dragen- en vervolgens weer 2 treden naar beneden. Ze gaan dus maar langzaam omhoog. En dat alles onder de klanken van Purcell’s Cold Song…..Onvergetelijk.
Gelijk heb je. Mieke Telkamp is ook niet alles.
Nog even terugkomend op je muziekkeuze bij de begrafenis van je moeder: ze had het vast gewaardeerd!
plaatje werkt niet, maar daar missen jullie kix aan 😕
freudiaans!! kix = nix!! (-zucht-)
Tja, het blijft mij ook bezighouden, dit onderwerp. Maar ik blijf bij “Shine on you crazy diamond” van Pink FLoyd, ook gedraaid bij de crematie van mijn vader (helaas al op 60-jarige leeftijd overleden) en “Onderuit” van de Dijk.
Op de begrafenis van mijn moeder (april 2002, ze was pas 63) hebben we gekozen voor “De Steen” van Bram Vermeulen.
Jorgen wil de Talking Heads op zijn begrafenis, weet alleen niet meer welk nummer moet dat toch weer eens aan hem vragen.
Je krijgt mij omver met de mezzosopraan Cecilia Bartoli (laatstelijk op france2 en 11 oktober weer).
En met klassieke muziek als Nicolaus Harnoncourt dirigeert.
Plaatje werkt op eens wel?
(of heb jij het gerepareerd, Krek?)
Toch dat plaatje maar ff gerepareerd. Met dank aan de EO.
Goh jongens, weet je dat ik daar nog nooit overna heb gedacht? Over de muziek bij mijn begravenis. Loopt er nu alweer een dag over te denken maar ik zou het niet weten.
IK zou het ook niet weten, Robert. Kan me niet schelen ook. Ik hoor dan toch niks meer.
Ooit een gedicht van Anaïs (Anais) Nin gelezen. Ben het kwijt nu maar het ging ongeveer zo:” Waarom zou ik wensen hebben als ik niets meer te wensen heb.” Ik zal het proberen te vinden op Internet. http://www.anais-nin.com/ Was trouwesn een Franse dame.
Mooi, Robert!
Om het compleet te maken
Ik ben nog steeds op zoek naar dat gedicht. Het stond bij mijn vorige werkgever (congresgebouw in de Haag) ergens op het toneel op de muur geschreven. Waarschijnlijk een spiekbriefje van een acteur. Ik was er toen erg van onder de indruk. Als ik het vindt zal ik het hier neerzetten.
@Robert: dus jij hebt ook al ‘ankertjes’ in het Haagje? Wie volgt?
Deze is ook mooi:
I postpone death by living, by suffering, by error, by risking, by giving, by losing.
Er staan er meer op:
http://www.brainyquote.com/quotes/authors/a/anais_nin.html
Gevonden!!!
Het was dus niet van Anais Nin maar van Herman van Veen.
Muziek hoeft dus niet maar dit mag wel voor worden gelezen:
ANNYS
Insum ipsius anum repere
Wanneer de lente komt en als ick dan al dood ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn
Dan het vorig voorjaar
De werkelijkheid heeft mij niet nodig
Ik voel een enorme vreugde bij de gedachte
Dat mijn dood volstrekt onbelangrijk is
Men mag latijn bidden boven mijn kist indien men wil
Indien men wil, mag men rondom dansen en zingen
Ik heb geen voorkeur voor wanneer
Ik toch geen voorkeur meer kan hebben
Dat wat zal zijn, wanneer het zijn zal,
Zal zijn dat wat het is
Mooi he.
De laatste twee jaar helaas ook geconfronteerd met plotselinge en aangezegde dood bij leeftijdsgenoten.
Nu weer een aangezegde dood voor de deur. Lijdzaam toezien – 48 jaar. Wat valt er dan te zeggen. Te vroeg, te veel achterlatend.
hoi dineke,
wel heel herkenbaar en heel herkenbare reacties.
anna konings was erg treffend voor ons, omdat zij ook en vooral zingt over haal overleden kind, en dat voor ons erg belangrijk is. op 17 april, tijdens de engeltjesviering hebben we dat vooral gedraaid, evenals afrikaanse wiegeliedjes.
ook erg mooi!