Oorsnoep uit Frankrijk

Hersteld bericht

Le pendu, van Jacques Brel, maar ook Le TrapÈziste van Tom Poisson. De ene hangt en de andere vliegt. Allebei zijn het vertegenwoordigers van de kunstvorm ‘La chanson’. Want ja, waar je in Nederland pop, rock en smartlappen hebt, heeft in Frankrijk ‘Het Lied’ hoog aanzien. Of het nu een poppy uitstraling heeft of zwaarmoedig is, ze besteden veel aandacht aan de teksten, waardoor zelfs minder begenadigde zangers (Bashung, Delerm, Bruni) nog heel aardig kunnen scoren. Welbeschouwd komen Nederlandse ‘chansonniers’ bijna alleen voor in het cabaret. Of ben ik nu te kort door de bocht?

Een aardige site waar oude en nieuwe Franse muziek aan bod komt is het blog ‘Chanson Française’. Je krijgt er een aardig inzicht in wat deze kunstvorm zoal te bieden heeft. Ik vond er in ieder geval zowel Brel als Poisson.


Grappig. Bij ons op het koor (Frans!) beschouwen ze chansons als behorende tot de categorie cabaret (“variété”). Ik persoonlijk zou ze liever – tezamen met Osdorp Posse e.d. – tot de middeleeuwse troubadours-dichtkunst rekenen. Mijn woordenschat schiet me zoals gebruikelijk tekort, maar volgens mij zijn mijn gedachten nog op een veel betere manier te verwoorden. Wie biedt?
September 3, 2010 @ 22:16 ∑ Link to comment
Fredrik ï (www)

Volgens mij heet die kunstvorm hier ‘La chanson’…
OK, OK, ‘k ga wel koffie drinken.
September 5, 2010 @ 09:46 ∑ Link to comment
Kees

Oups! Ik heb het snel aangepast.
September 5, 2010 @ 11:00 ∑ Link to comment
Krek ï (www)

Write your idea
Uw reactie is welkom!

Reacties zijn gesloten.