Begin maart is weer de jaarlijkse Franse Guide Michelin verschenen. Een bijzonder spannende aangelegenheid voor restauranthouders. Zijn we genoemd, hebben we een ster gekregen of zijn we hem misschien, nee toch, kwijtgeraakt ? Een equipe van vijftien inspecteurs die incognito elk jaar ieder zon 250 maaltijden kritisch op kwaliteit beoordelen. Elk restaurant wordt twee keer per jaar door een andere inspecteur bezocht. Sterker, de inspecteurs wisselen jaarlijks van regio en op zijn minst duurt het vijftien jaar voordat een inspecteur in hetzelfde restaurant terugkomt. Dat en het feit dat de inspecteurs de rekeningen zelf betalen, maakt dat de reputatie en de betrouwbaarheid van de gids staat als een huis. Wat zijn de ervaringen in de praktijk ? We praten met Charles Boulanger, sommelier van een veelbelovend restaurant in Perpignan. Kijk zegt hij, we hebben wel eens getracht die inspecteurs te traceren, maar dat is verloren energie. Nee, beter is het om accenten te gaan leggen op de kwaliteit van ons restaurant. Dat doe ik als sommelier uiteraard al met mijn geraffineerde wijnkaart. Inmiddels heb ik daarnaast, met succes, ook de opleiding tot painelier gedaan. In ons restaurant hebben we nu een geweldige broodtrolley, met zeer exquise broodsoorten uit eigen bakkerij. We merken dat onze gasten het zeer op prijs stellen van mij advies te krijgen welk stukje brood het beste past bij de verschillende gerechten. De broodkaart laat zich goed lezen, maar toch kiezen ook veel mensen, misschien uit onzekerheid, voor het broodarrangement. Dat is voor mij natuurlijk best wel genieten, al heeft het zich helaas dit jaar nog niet mogen vertalen in een stervermelding in de Guide Michelin.