Elk jaar weer is het een crime. Wat geven we de klanten nu weer eens cadeau? Ooit liet ik agenda’s maken in de vorm van een bijbeltje, stickers drukken met de methode Coué er op en fraaie ballpoints met de opdruk: 100% millennium proof. Vorig jaar gaf ik harde gedroogde worst van onze eigen slager en dit jaar grijp ik terug op het idee van twee jaar geleden: speciale kerst-chocolaatjes: papillotes van ‘Revillon’. Dat is misschien flauw, maar het werd in 2003 erg goed ontvangen. En als ik het nou volgend jaar weer doe, is misschien een traditie geboren!
Overigens schijnen deze typische chocolaatjes, verpakt met een papiertje met daarop een spreuk, raadsel of mopje, en soms ook met een trekbommetje, een oude traditie te hebben. Lees maar de volgende anecdote:
A la fin du 18e siècle, un dénommé Papillot, apprenti chez un confiseur lyonnais du quartier des Terreaux était amoureux d’une belle et avait pris l’habitude d’envelopper les bonbons fraîchement fabriqués avec des papiers sur lesquels il écrivait des messages enflammés. Surpris par le patron, il fut viré, mais ce dernier retint l’idée et vendit ses bombons sous le nom de “Papillote” en incluant au verso de l’emballage, une histoire drôle, une devinette, une citation. Bref les Papillotes étaient nées. Authentique l’anecdote ? On ne saura sans doute jamais ! Mais de toute façon c’est plus rigolo que de dire que Papillote c’est parce que ça ressemble à papillon. .
Dus de knecht die liefdesbriefjes gebruikte als verpakking voor de producten uit het chocolade-atelier van zijn baas, werd ontslagen. Maar de baas pikte het idee en noemde het nieuwe product ook nog eens naar de knecht. Oh, ironie.
Overigens vond ik deze anecdote op een site die de chefs en horecaffers onder ons zeker zal aanspreken, die van Restaucours, speciaal voor studenten aan hotel- en culinaire opleidingen.