Steeds meer en meer Engelse woorden vinden hun weg in het Frans.
Was het in mijn middelbare schooltijd al lachen om le hotdogue, tegenwoordig is het Franse Engels of het Engelse Frans zo ingeburgerd door pc en internet dat veel Fransen er zelf niet moeilijk meer over doen.
Vroeger, ja vroeger was er de Académie Française die ervoor waakte dat de taal puur bleef, want
Le rayonnement de la langue française est menacé par l’expansion de l’anglais, plus précisément de l’américain, qui tend à envahir les esprits, les écrits, le monde de l’audiovisuel
Die invasie van de taal der Anglophones noemen we resp. franglais of franricain.
Veel woorden hebben een Franse evenknie en dat dient dan volgens de puristen gewoon te worden gebruikt. Dus zeg je ‘sac gonflable’ en geen hond weet dan dat je het over een airbag hebt.
Met de komst van internet werd het natuurlijk helemaal fraai.
De puristen spraken van ‘Toile’ ipv ‘Web’, ‘email moest ‘courriel’ worden genoemd.
De termen worden redelijk door elkaar gebruikt ( al leer ik mijn eindexamenleerlingen alle termen, je weet maar nooit).
Het gekste woord van de laatste tijd is ongetwijfeld ‘people.
Hiermee bedoelen de Fransen al die luitjes die in die bladen staan die je bij de kapper leest. Jeweetwel.
Un magazine people is dus een roddelblad. People wordt -schrik niet – tegenwoordig op ze Frans geschreven. En dat ziet er dan zo uit: Pipole
Er is een daardoor nieuw begrip ontstaan! La Pipolisation!
Médiatisation de la vie privée d’une personnalité extérieure au show business.
Overigens is het verfransen van Engelse woorden niets nieuws.
We hadden nl. al fioul en gazole.
Voor ‘weekend’ las ik laatst ‘vicande’ * zucht *.
Waar blijven de inventieve geesten die Franse equivalenten verzinnen?
Ik vond destijds ‘nuvite’ erg mooi voor ‘streaker’.
Wanneer je je nog wat meer wil verdiepen in het franglais, kijk bij Petit dictionnaire de Franglais.
Wanneer je mooie voorbeelden van franglais vindt, meldt ze hier!