Op 8 maart 2008 is de Second Home Beurs. Weer zo’n commerciële happening gericht op Nederlanders die graag een huis(je) in het buitenland willen bemachtigen. Volgens Magda Sommer, Sales Manager van beursorganisator VNU Exhibitions komen er 25-duizend bezoekers, waarvan 25% met name geïnteresseerd is in Frankrijk. Dat leek mij een aardige doelgroep voor Immogo. Dus besloot ik eens na te gaan wat de promotiemogelijkheden waren. Ik had niet echt zin om op de beurs tussen de makelaars te gaan staan (de meeste standhouders op de beurs behoren tot deze eerbiedwaardige beroepsgroep). Een advertentie in het speciale beursmagazine leek me wel een interessante optie. En om de kosten en de opbrengsten te delen, vroeg ik twee collega’s met dezelfde doelgroep: CPA en Ondernemen – Frankrijk of ze samen met mij een advertentie wilden plaatsen. Dat wilden ze wel.

Een pakkende advertentie
Nou, reclame maken is aan mij wel besteed. Maar omdat ik minder verstand van mooie vormgeving heb, besloot ik een vooral tekstuele advertentie te maken. Daarbij ging ik er van uit dat het beursmagazine wel vol zou staan met uitingen van makelaars. Het leek me daarom een goed idee om huizenzoekers te laten zien dat je ook zonder zo’n dure bemiddelaar een heel eind kunt komen. Dus schreef ik deze advertentie.
De boodschap lijkt me duidelijk: Immogo, CPA en Ondernemen – Frankrijk vormen samen een goed(koop) alternatief voor de makelaar. Geen speld tussen te krijgen.

Beursorganisatie niet akkoord
Een paar uur na digitale inlevering van de advertentie bij het magazine kwam er een telefoontje van de uitgever, Jacques Overgauw. Er was een probleem. Jacques had de advertentie voorgelegd aan de beursorganisatie, en deze was het niet eens met de inhoud. Ja, logisch! Het was een typische makelaarsbeurs en ik legde in de advertentie uit dat je zonder makelaar eigenlijk beter af was. Maar dat was toch mijn goed recht? Als ik betaal voor een halve pagina, dan mag ik daar toch op vertellen wat ik wil? Tenzij het apert onwaar is, of laster, of onbehoorlijk. Maar ik vertelde alleen maar de waarheid!
Jacques was er duidelijk verlegen mee: Ja, dat was wel zo, maar de beurs was toch speciaal voor en door makelaars en ze wilden niemand voor het hoofd stoten… Dus of ik het intro maar even aan wilde passen.

Een nieuwe versie
Nou had ik natuurlijk de poot stijf kunnen houden. Met als waarschijnlijk gevolg dat mijn advertentie geweigerd zou zijn. Dat zou contra-productief zijn. Dus gaf ik toe, en schreef ik een nieuwe versie. Daar staat ongeveer hetzelfde in, maar zonder direct het instituut makelaar aan te vallen. Deze versie werd geaccepteerd en zal verschijnen in het beursmagazine.
Tja. Uiteindelijk is het hele gedoe best grappig. Het biedt me weer eens de gelegenheid hier te laten zien hoe bang de makelaars zijn voor concurrentie. Ze proberen hun verworven marktaandeel en (te) hoge prijzen koste wat het kost te beschermen. Het is alle hens aan dek terwijl de enterhaken van alle kanten over hun relingen zeilen. Beetje sneuïg.

Naschrift: Bij mijn laatste telefoontje met uitgever Jacques Overgauw vernam ik dat de oplage van het blad slechts 10.000 is. Beetje weinig, voor 25.000 bezoekers. Met een bezoekje aan de site van de beurs werd me duidelijk dat deze twee keer per jaar plaats vindt, en dat er tussen de 10 en 15.000 bezoekers per keer hzijn. Dus niet de 25.000 die me werd voorgespiegeld door mevrouw Sommer toen zij mij een stand voor de voorjaarseditie wilde aansmeren. Ja, als je twee keer een stand neemt, dan kom je in de buurt!
Tsssssk, je kunt ook niemand meer vertrouwen in deze wereld.