Jongens, jullie kunnen het je wellicht niet meer voorstellen in de huidige tijd van automatisering, maar vroeger werd de bestuurder van een auto vaak geleid door een damesstem, die hem precies vertelde waar en wanneer af te slaan. Om prompt te verdwalen, want de stem was die van zijn vrouw die naast hem zat met een stuk ingewikkeld gevouwen papier op schoot, en vrouwen kunnen nu eenmaal niet kaartlezen, dat weet een kind. Want inderdaad, jongelui, daar gaat het hier om: de landkaart. Peter vond voor ons deze leuke
hobbysite van een landkaartenverzamelaar. Voor de liefhebbers van TomTom Go Get Lost!
Bedankt,
Peter!
Wat een leuke site. Ben zelf ook verzamelaar, overal waar ik kom ga ik op zoek naar de winkel waar ze de plattegrond hebben. Bijna alle plattegronden/landkaarten zijn van een onbedoelde schoonheid.
Ga ook ’s hier kijken.
Het afgelopen weekeinde heb ik twee keer het genoegen mogen smaken mee te rijden met iemand die een gecomputeriseerde damesstem aan boord had en mij viel op, dat het systeem niet interactief genoeg is. Je krijgt al vrij snel de neiging om onbedaarlijk te gaan teruglullen, vooral als ze je bij een rood stoplicht begint aan te dringen: “NU! RECHTSAFSLAAN!” Dat deden die oude systemen toch niet. En als je ze had uitgelegd dat de blauwe lijntjes geen wegen waren, verdwaalden ze soms ook al bijna niet.
laat Jeannetta dat maar niet horen..
Ik spreek ook niet uit eigen ervaring, want mijn vrouw is een zeer geconcentreerd kaartlezer, die ons ondanks haar gebrek aan richtingsgevoel telkens weer feilloos naar het einddoel leidt. Bovendien kan Carin niet koken.
Gewoon een ouderwetse kaart… heerlijk.. al dat moderne gedoe.. ik heb nog altijd iets sneller gevonden op de kaart dan Jorgen op 1 van zijn gadgets…
Wij doen beide, mijn vrouw leest de kaart omdat ze tante Tinie (zo noemen we die electronische juffrouw) niet vertrouwd en tante Tinie gebruik ik omdat we anders verdwalen. Het moeilijkst zijn de momenten dat Tinie linksaf zegt en mijn vrouw rechtsaf. Gelukkig hebben we een goed huwelijk. Toch is het erg makkelijk. Als je verdwaald in Toulouse helpt een autokaart van Frankrijk niet echt. Voor je het weet zit je richting spanje. Als ik alleen rijdt naar een vreemd adres eigenlijk onmisbaar. En omdat je alleen in de auto zit kun je ook terugpraten. De Nederlandse stem die erbij zat was trouwens vreselijk. We gebruiken nu de Canadese. Erg sexy. De Franse istrouwens ook mooi.
Kunnen die TomToms of Carins tegenwoordig ook geprogrammeerd worden met een geografische positie als einddoel (dus in graden/minuten lengte en breedte, en geen straatnaam/nummer)? En kennen ze alle landweggetjes ook? Ik heb zo’n ding niet, dus als iemand hier dat weet?
Mijn Nathalie van vlees en bloed kan alleszins behoorlijk kaartlezen, ze vindt mij al sinds jaar en dag vlot terug met behulp van topografische (IGN) kaarten nadat ik m’n ballon weer ergens in een ondefinieerbaar weiland heb neergepleurd, en over de radio of GSM mijn positie heb doorgegeven in UTM-coördinaten.
Als je alleen in de auto zit lijkt zo’n elektronische juf me wel handig, dan zit je niet steeds schuins op een kaart of in een atlas te loeren. Anderzijds hebben elektronische routeplanners vaak de neiging een route uit te stippelen die in theorie de beste is, maar in de praktijk niet. Zo zal-ie je via de A84 door het gekkenhuis rond Parijs sturen en niet over de veel rustiger Francilienne, tenzij je hem bewust corrigeert. En zoiets veronderstelt dus dat de gebruiker zelf toch kan kaartlezen (ik baseer me nu even op de functionaliteit van een voorloper van TomTom, een routeplanner voor op een PDA).
Echte kaarten zijn prachtig. Ik kan er nooit genoeg van krijgen. Ons huis puilt er van uit: topografische kaarten, luchtvaartkaarten, atlassen…
Tip: de Bayo CD’s van IGN, met gedigitaliseerde kaarten 1:25.000 en bijbehorende software.
Klopt helemaal Schwep, de route is niet altijd de handigste of meest logische. Alleen zittend in de auto is het toch erg handig. In mijn Garmin kan ik wel met alle soorten coordinaten werken. Een kaart heeft in het algemeen trouwens veel meer overzicht. Een typisch verschijnsel doet zich wel voor. Als je met een routeplanner ergens na toe rijdt schijn je anders om je heen te kijken. Je let a.h.w. niet meer op. Normaal schijn je onbewust je heenroute in je op te nemen. Dat is handig, want je moet weer terug ook. Met de routeplanner doe je dat dus niet (tenminste ik dus) zodat ik dat ding voor de terugrit ook weer nodig heb.