Kunnen we er nog omheen? Nee. We kunnen er niet omheen. De ongemakkelijke houding van de Fransen met hun policiti werd in één klap schrijnend duidelijk met de affaire Dominique Strauss-Kahn. Het leek erg chique en mondain, zo’n president die tijdens een persconferentie op beschuldiging van een buitenechtelijke relatie reageert met ‘Et alors?’. Zeker in vergelijking met de overspannen hype in de USA rond Clinton en Lewinsky. Juist door die losse houding zijn de invloedrijke mannen ook niet chantabel. Ze begaan een crime passionnel. So what? Niemand doet ze wat.
Slippertje of aanranding
Toch… je kunt niet alles met de mantel der liefde bedekken. Er is nogal een verschil tussen een slippertje en een aanranding. Het is vreemd dat een journalist die de losse handjes van een politicus aan de kaak stelt zelf een enorme bak shit over zich heen krijgt van zijn collega’s. Zo van dat doe je niet, dat is privé. Privé en publiek mag dan gescheiden zijn, er is ook nog zoiets als een voorbeeldfunctie. Een leider die wegkomt met aanranding… dat lijkt me niet het juiste signaal.
Aan de andere kant is dit een wel érg opportuun moment om de baas van het IMF én de belangrijkste linkse kandidaat voor de Franse presidentsverkiezingen (érection présidentielle, grapte al iemand) buitenspel te zetten. De gretigheid van de openbaar aanklager en ook de daadkracht van de politie in New York komen verdacht over. Ik bedoel maar… alleen al die tijdlijn!
Een paar uurtjes ravotten met DSK
Rond 12.00 uur komt het kamermeisje de hotelkamer binnen. Na een korte worsteling met de naakte DSK weet ze te vluchten, haar supervisor op de hoogte te brengen, die direct de politie belt.
Om 12.28 checkt DSK uit. Dan heeft hij dus in 28 minuten een vrouw aangerand, zich aangekleed, de lift naar beneden genomen en uitgecheckt. Zijn koffer was waarschijnlijk al gepakt. Aansluitend is DSK met iemand gaan lunchen nabij het Sofitel.
Rond 15.30 belt Strauss-Kahn met de receptie om te melden dat hij zijn telefoon vergeten is. De politie, na de oproep van de supervisor nog aanwezig in het hotel, geeft de hotelstaff de aanwijzing om Strauss-Kahn te vertellen dat iemand zijn telefoon na zal brengen. Strauss-Kahn vertelt ze dat hij naar het vliegveld gaat, waar hij de telefoon in ontvangst kan nemen.
!6.00 uur stapt DSK aan boord van het Air France toestel en nestelt zich in de eerste klas.
Om 16.40, minuten voor het vertrek, wordt DSK door de politie ingerekend en van boord gehaald.
Tussen de vermeende aanranding en de arrestatie zat welgeteld vier en een half uur! Een sterk staaltje snel schakelen van de hotelstaf en de New-Yorkse politie.
Complot? Of toch gewoon lust?
De kans bestaat dat DSK inderdaad onzedelijk gedrag heeft vertoond. Wellicht heeft hij het slachtoffer zelfs aangerand. Het schijnt een beetje zijn ding te zijn om Stop! Ah! Dont! Stop! te interpreteren als: Stop… Aaaah… dont stop! Dan nog vraag je je af of hij er niet ingeluisd is door mensen die op de hoogte waren van zijn beruchte libido en zijn weinig galante houding tegenover het zwakke geslacht. Wat als de dame in kwestie is ingehuurd om hem in zekere staat van opwinding te krijgen, om zich na het verzamelen van voldoende DSK-DNA uit de voeten te maken?
Als het echt een aanranding was, kan ik me toch moeilijk voorstellen dat DSK een dikke 20 minuten later doodgemoedereerd aan de receptie zijn minibar gaat staan afrekenen.