Vrouw en dochter gingen vandaag naar de Opera, samen met een groepje vrienden en kennissen. De muziekschool van Chalon had voor de groep een bus gehuurd, want het is toch 100 km rijden.
Bij aankomst lijkt er nog niks aan de hand. Ze worden vriendelijk ontvangen, mooie moderne zaal, netjes naar de plaats gebracht. Er gaat een zoemer en het verzoek toch vooral plaats te nemen schalt door de zaal. Licht uit…. en daar komen de musici het toneel op. In hun dagelijkse kloffie. Jammer, jammer, maar ze staken vandaag. Het publiek mag kiezen: blijven zitten en naar een film kijken van een eerder concert, of vertrekken en geld terug ontvangen.
Ons groepje besluit op te stappen. Zeer ontstemd en teleurgesteld, vooral de kinderen die toch niet dagelijkse een écht concert te zien krijgen. Lekkere zondagmiddag. Bij elkaar 3 uur in de bus voor niks.
Staakt het staken!
Een van de ergerlijkste fenomenen van Frankrijk is de ongebreidelde stakingszucht. Ze leggen echt om het minste of geringste de gereedschappen (of instrumenten of schoolkrijtjes) neer. Nou is staken natuurlijk een recht. Misschien is het ook nog wel nuttig om een fabriek dicht te gooien als na lange onderhandelingen geen beweging in het loonbod te krijgen is. Maar de Franse staken al vóór ze gaan praten. Of in plaats van. Puur en alleen om te laten zien dat ze de macht hebben, lijkt het.
Het is met het stakingsrecht als met het recht op vrije meningsuiting. Je mag zeggen wat je denkt. Maar moet je het ook altijd doen?
Het is om moedeloos van te worden. Noem me een rechtse bal, maar dat eeuwige gestaak kost veel en veel meer dan het oplevert. Op een blog van een journalist uit de regio schreef ik het volgende commentaar.
Malheureusement les membres de l’orchestre de l’Opéra ont décidé de dégoûter leur public aujourd’hui. Tout le monde était assis, le spectacle allait commencer, quand les musiciens ont simplement expliqué au public qu’il n’y aurait pas de concert. Grève.
Notre petite groupe, venu 100 Km en bus loué exprès pour ce concert, a pu retourner sur ces pas. Dimanche perdue. N’y a-t-il pas de moyens de protester sans punir ces fans et nuire à sa propre réputation? Jouer au grand air? Jouer tout vêtu en blanc? Jouer une partie du concert sans ouvrir les rideaux?
Les tickets seront remboursés. Mais la déception et le dégoût provoqués par ce geste impoli marqueront longtemps notre sentiment envers cette bande de… * se force de rester respectable *.
Helpt ook geen reet, ik weet het. Maar wat moet je anders als kleine zelfstandige? Ik kan moeilijk gaan staken.