“De patronne is oud, mager en precies. Ze heeft een rose doek over haar hoofd, waaronder zich krulspelden bevinden. Veel ach- en weegeroep over onze moed om dat allemaal te lopen in plaats van gewoon de auto te nemen.” Uit: Buiten Schot, voettochten 19741982, J.J. Voskuil.
J.J. ‘het Bureau’ Voskuil en zijn vrouw wandel(d)en een halve eeuw door Frankrijk van hotelletje naar hotelletje. Van de aantekeningen die hij tussen de bedrijven door maakte, zijn twee boeken verschenen.
Het landschap in Frankrijk verandert in die tijd dramatisch: zandpaden worden geasfalteerd en overal verrijzen drukke toeristencentra. De familie Voskuil heeft dan ook vaak last van koppijn en misselijkheid en moet regelmatig meelopende honden wegjagen. Hoe het eten in het volgende hotel zal zijn, probeert Voskuil te raden: “Als ik op het uiterlijk van de patron mag afgaan, zal er vanavond niet slecht gegeten worden.”
Ze betreuren de teloorgang van het oude Frankrijk: “We kopen kaarten in de winkel van een stinkend, oud mannetje, en kaas en door muizen aangevreten biskwies bij twee stinkende, oude vrouwtjes. Zo hoort het. Was het maar overal zo.”
Erg veel zin om te wandelen krijg je er niet van. Ook de communicatie tussen man en vrouw stemt niet vrolijk. Maar de misantropische beschrijving van de mensen die ze ontmoeten is meesterlijk, om dat Voskuiliaanse woord maar eens te gebruiken.
Eerder verscheen Terloops, voettochten 1957 – 1973, beide bij van Oorschot verschenen. Dit jaar verschijnt deel drie: Gaandeweg.
Toch zin om te wandelen? De site die op deze plek al eerder werd genoemd ihkv Santiago de Compostella is hier, een portal met gidsjes en foto’s en nog een met de Grandes Randonnées.