Frankrijk heeft geen aardgas. En maar weinig kolen. Dat betekent dat brandstoffen voorheen in het buitenland ingekocht (of geroofd) moest worden. Tot de kernenergie ontdekt werd. Tjonge, wat zijn ze daar blij mee in Frankrijk. De Hexagone mag met recht wel het stralend middelpunt van Europa genoemd worden, want het stikt hier van de centrales. De publieke opinie is in de afgelopen decennia flink gemasseerd en kritische geluiden (Greenpeace!) worden hardhandig de kop in gedrukt. Bovendien is de atoomindustrie in veel regio een belangrijke werkgever. Je hoort hier dan ook zelden of nooit protesten.
Het indoctrineren van de jeugd begint al vroeg. Mijn zoontje kwam thuis met de site van het Commissariat à l’Énergie Atomique. Die hadden ze op school bekeken. Op de site wordt in het ‘espace jeunes’ vrolijk en met verluchtiging van tientallen flash filmpjes uitgelegd welke soorten energie er zijn. Maar als je dan een beetje graaft naar de gevolgen van radioactieve straling, dan vind je toch info over de gevreesde ziekte K, verstopt in een voor de jeugdige doelgroep veel te ingewikkeld verhaal. Daar kon helaas geen flash-filmpje van af… En klik je dan door naar het verklarende plaatje, dan blijkt een kernreactor veel minder gevaarlijke straling op te leveren dan een reis per vliegtuig naar New York. Een hele geruststelling.