Een Amsterdamse psycholoog (was het Kohnstam?) heeft een tijdje een actie gevoerd – met buttons en al – voor het inperken van het gezoen. Twee keer was mooi zat, vond hij. In Frankrijk doet men het gewoonlijk twee, drie, vier, of zelfs vijf keer. Ik schreef over de sociale verwarring die mij als buitenlander overvalt bij het maken van de kuskeuzes al eens een stukje op mijn krek.blog. Kort daarna vond ik een handige site met daarop niks meer en niks minder dan een kuskaart. Een soort permanente smakpoll waarop je als bezoeker kunt aangeven hoe vaak er in jouw department gezoend wordt.

De uitkomsten zijn wonderbaarlijk. Het lijkt wel of de departementsgrens grote kloven slaat in het Franse kusgedrag. Met enorme verschillen tussen aangrenzende regio’s. Waar in de Aveyron 80% van de mensen beweert drie keer te kussen, doet een even groot deel van de bevolking in de Tarn het maar twee keer. In Parijs kust men twee keer, maar in de regio er omheen maar liefst vier keer. En met name ten Noorden van Parijs, in de Oise, lijkt het kussen een halve dagtaak. In deze vierkeerkusregio zijn relatief veel vijfkeerkussers.