Die ging niet. En weer terug.
Sorry, maar ik kan niet anders dan er een beetje lacherig over doen. Iemand die zijn baan vaarwel zegt, achter zijn computer vandaan kruipt en gaat wandelen. Van Nederland naar Spanje en terug. 3500 kilometer in anderhalf jaar. Hoe gek moet je zijn? En het gekke is, dat zo te zien en te lezen Hans Rottier allesbehalve geschift is. Hij schreef een boek over zijn wandeling, dat niet alleen over de miljoenen stappen en het landschap gaat, maar ook over het Europa waarvan hij een deel doorkruisde. Citaat:

“Ik heb ongeveer 3500 kilometer gelopen. Ik heb door een prachtig land gelopen en prachtige mensen ontmoet. Ik heb een reis gemaakt van 15 maanden en ik vind het nog te kort. De warmte, het zweet en de vermoeidheid. En bovenal de ruimte en de gastvrijheid. Het was een prachtige ervaring.” (…) “Een reisverhaal over christendom, religie, islam, oorlog en vrede. Over kruistochten, kloosters en Cluny naar de moderne tijd. Vooral de geschiedenis van Frankrijk en de religie. De relatie tussen de pelgrimage naar Santiago de Compostela en de huidige tijd. Mijn interpretatie van die geschiedenis. Een onderzoek naar Europa, haar geschiedenis en hoe het er nu bij staat. De kerk en de nieuwe Europese staten willen de christelijke factor in de preambule van de grondwet genoemd zien. Wat zijn de christelijke waarden? Ziet Europa menselijke waarde in elk individu?

Over god, geld, oorlog en Europa.
Over de grondwet en over eenwording.
Over normen en waarden.
Over vrijheid.”

Nou, dat maakt toch nieuwsgierig. Zeker als hij er bij vertelt dat met name katholieken (toch zo’n beetje de uitvinders en ‘eigenaren’ van de tocht naar Santiago) niet echt blij zijn met het boek. Een voorpublicatie tref je aan op zijn site. Waar je het ook kunt bestellen.

Ga ik intussen even de benen strekken.