We hebben er allemaal last van, bewust dan wel onbewust: vooroordelen en stereotyperingen.
Blondjes zijn dom, Hollanders zuinig, Amerikanen patserig, moslims gevaarlijk, zigeuners dieven en Franse vrouwen scheren hun oksels niet.
Hoewel dat eerste natuurlijk gewoon klopt (maar alleen wanneer het blond niet echt is), is het gros van de vooroordelen er ingeslopen via allerlei kanalen. Er zijn onnoemelijk veel onderzoeken naar gedaan. Uit mijn studietijd herinner ik me dat boekje over kolonialisme in de Donald Duck (van die Chileen, hoe heet ie ook al weer…*blond*), de meeste Hollywood-films zijn ook geen toonbeeld van objectieve typering.

Ik vond een site over préjuges et stéréotypes.
Wel aardig, op het eerste gezicht.
Tot ik het stukje bij École aanklikte en bij de “École des petits malins” belandde. Is de benaming al stereotiep, de dames onderzoeksters gaan wel erg eenzijdig te werk. Wat, wanneer ze i.p.v. “Jean et Moussa” begonnen waren met “Moussa et Jean”. Impliciet geven ze al een voorkeur. Kleine kinderen imiteren. De eerste vinger bepaalt. Stel, ze hadden het eerst gevraagd of ze dachten dat “Jean’ de dief was en een kind had zijn vinger opgestoken. Ik maak me sterk dat er dan niet even snel en even veel vingers waren gevolgd.

Enfin, het blijft een lastig te tackelen, probleem, maar wel interessant!

In het Engels, maar wel vermakelijk, Mean brother over Amerikaanse vooroordelen jegens Fransen.
Hier kun je het nog eens in het Frans nalezen en hier heb ik ook bovenstaand plaatje vandaan.