Onweer?


Ik ben niet bang voor onweer. Heb dit gelukkig dus ook niet aan mijn kinderen doorgegeven. Mijn moeder is als de dood, maar die werd vroeger dan ook- met broers en zussen- wakker gemaakt als het onweerde en moest de rit uitzitten, terwijl oma het geldkistje op schoot had. Allen startklaar om te vluchten, mocht de bliksem inslaan.
Deze site legt haarfijn uit wat er gebeurt tijdens onweer
Prachtige foto’s van onweer vind je o.a. hier

13 reacties op “Onweer?

  1. Moderne elekronica is er wel gauw door van slag. Wij hebben sinds voorjaar 2002 al verspeeld: 2 ISDN-huiscentrales (1 explodeerde in een vuurbal de kamer in), 1 laserfax, 1 kleuren-multifunctiefax/printer (dat was de vervanging voor de kapotte laser…) en een niet misselijke IBM laptop. De laatste twee bovendien tegelijk. En altijd in de hoogzomer; juli en, vooral, augustus zijn hier de echte onweersmaanden. Dan dondert en bliksemt het hier (Combrailles, Auvergne) dat het een lieve lust is. Overdag prachtig weer, en ’s avonds: blam!
    Onze Franse woningverzekeraar is er mooi klaar mee, die draait tot nu toe steeds op voor de geleden schade. Maar het nieuw installeren van een andere pc en het herstellen van alle data vanaf de gefoudreerde machine is ook geen pretje. Dat is de moderne samenleving: één keer flits, en plat ligt de boel.
    Desondanks: een mooi gezicht is het wel. Je beseft weer eens hoe klein je bent.

  2. Je kan Ronaldus een hand geven: die is ook ervaringsdeskundige

  3. Ik kom oorspronkelijk uit gelderland, een dorpje tussen de ijssel en de veluwezoom. ik/wij hebben vele omzwervingen gemaakt, en men zei ons altijd: hier kan het tekeer gaan(wij hebben altijd buitenaf gewoond). Ik kan je verzekeren ergere buien als daar heb ik nog niet meegemaakt.

  4. De ergste buien die ik ooit heb meegemaakt: in Labenne, les Landes. Het weerlichtte zo erg, dat ik zonder licht gewoon kon blijven lezen ’s nachts. Dacht je dat het onweer wegtrok, was het binnen een kwartier nog heviger terug.
    Golf van Biscaje is berucht.

  5. Hm, in Nederland doe ik dat nooit maar hier liggen de leidingen natuurlijk grotendeels onder de grond. Bij het volgende onweer in Frankrijk toch maar even tv en computerspullen lostrekken.

  6. Ff afwachten… ja, het komt nu dichtbij! Snel rennen we het huis door om alle stekkers waaraan dure apparatuur hangt ver van het stopcontact te leggen, zo ook de telefoon. Pas als het echt rustig is maken we het ronde terug weer. Schade en schande ja.

  7. @willem: maar jij zat dan ook niet zo vreselijk ver bij Borculo vandaan, je weet wel, het dorp van de windhoos-ramp in 1925.

  8. @Kits! : doen wij meestal ook hoor, alle stekkers eruit als het onweer dichterbij komt. Het meest lullige is als de eerste blikseminslag uit een reeks meteen praktisch in je achtertuin inslaat. de eerste keer dat me dat gebeurde ontplofte mijn ISDN-box (die hing nog improvisorisch aan een open constructiemuur tijdens het klussen) en vloog het deksel ervan langs mijn hoofd door de kamer. De laatste keer zat ik nietsvermoedend te werken, plots één keer beng! En prompt kon mijn laptop naar de schroothoop. Overigens zat toen ons huis helemaal volgepropt met overspanningsbeveiligingen (parafoudres), waaronder een dikke in de zekeringenkast en eentje apart voor de telefoon, plus een hele cascade van piekbeveiligingen en UPS’en voor alles wat maar lijkt op computers en wat daar bij hoort. Niettemin: als een pier. Natuurlijk vlak voor een deadline (wet van Murphy)…
    Maar het verblijf op het Franse platteland heeft me blijkbaar behoorlijk ontstresst, want tijdens de dagen durende (!) exercitie om andere apparatuur en software te installeren heb ik niet één keer gevloekt, en dat was vroeger in de lage landen wel anders. Misschien zijn er daarom een hoop boeddhisten hier een tempel aan het bouwen. Zen in de Auvergne.

  9. Ik zag het, Fschwep (heb je niet een naam die wat simpeler is, of wat meer Zen?)

  10. Onweer, voorheen was ik redelijk roekeloos en stond ik rustig in de tuin het gratis vuurwerk te bekijken. Inmiddels, na drie keer bijna te zijn geroosterd, denk ik daar heel anders over en zoek ik een veilig heenkomen, de vierde keer kon wel eens fataal zijn.
    De eerste keer, 15 jaar geleden, sloeg de bliksem in de dakgoot waar ik op dat moment net onder stond om de huisdeur te openen. (natuurlijk ook alle apparaten in huis naar de ratsmedé). 6 jaar geleden met de hele familie in de auto, onderweg een vreselijk noodweer en toen tot tweemaal aan toe (hoe bedenk je het) vol op de auto. Einde autoradio en gameboy plus autoadapter. De derde keer dus in Frankrijk, zie Web-Log
    Ben ik nu bang geworden! Hmmm… Het blijft een mooi schouwspel maar ik zorg voortaan wel dat ik zo snel mogelijk binnen ben, of in de auto zit.

  11. @Dineke: Frank; is dat kort genoeg?
    Ik had het over Dhagpo Kundreul Ling, in Biollet.
    Da’s http://www.dhagpo-kundreul.org/.
    Het betere werk, lijkt me. Europa’s grootste boeddhistische retraitecentrum naar Tibetaans model, in Frankrijk erkend als religieus centrum (net als een ‘gewoon’ klooster). Ze hebben ook echte Tibetaanse monniken. Idioot contrast overigens, zo’n tempel (nog deels in aanbouw) pal naast een Auvergnats dorpje en Charolais-koeien. Vorige zomer zweefde ik er precies overheen en was zo druk met foto’s maken dat ik even niet genoeg oplette en prompt een paar koeien de wei uit joeg. Dat was niet zo Zen. Oeps. Gelukkig zijn de boeren hier een stuk aardiger dan in Nederland.

  12. Ook voor jaren? Die jongens hier trekken zich in het uiterste geval voor zo lang terug in dat klooster. Lijkt me geen vakantie. IK heb er zelf trouwens weinig mee, behalve dat ik snap waarom ze juist hier zijn neergestreken. Met al dat groen en zo weinig mensen om je heen wordt mediteren een stuk makkelijker.
    De burgemeester van het dorp waar ze die tempel hebben geplant is trouwens blij, want ze hebben zijn postkantoortje gered: elke dag komt er een zak post voor al die boeddhisten binnen…