Die Fransen ook… soms word ik gek van ze. Met name van hun neiging om het ene moment wetten aan hun laars te lappen om zich er vervolgens in één adem op te beroepen. Gisterenavond hadden we vergadering van de school. Ik zat al weer met mijn schoolmeestervingertje in de aanslag op de eerste rij. Ik vind namelijk dat onze dochter Colette, laatste klas lagere school (CM2), niet genoeg leert. Ze is al weer twee weken bezig en ze zit zich te vervelen. Bovendien krijgt ze geen huiswerk. Terwijl ze in de vorige klassen – al bijna vanaf de Cours Préparatoire, koud uit de kleuterschool – wél vanaf dag één na de vakantie huiswerk kreeg.
Al voor ik iets kon vragen, gingen de juffen aan de ouders uitleggen hoe dat zat met het huiswerk. Dat ging zo:
“Zoals u weet, mogen wij van regeringswege op de lagere school geen huiswerk geven. Dit in verband met het gelijkheidsprincipe. Het is immers niet eerlijk dat kinderen wiens ouders niet willen of kunnen helpen met het huiswerk minder leren dan kinderen met ouders die ze wel helpen. Wij vinden het echter wel belangrijk om uw kinderen voor te bereiden op collège, waar ze wel huiswerk krijgen. Daarom geven we ze ook op de lagere school toch huiswerk mee. Maar wij kunnen ze niet verplichten het ook echt te maken.”
Ik steek mijn vinger op: “Excusez-moi, maar Colette is al twee weken op school, en ze heeft nog geen huiswerk gehad. Ze verveelt zich in de klas en ik zou het fijn vinden als ze iets méér zou leren. Kunt u haar niet wat huiswerk geven?”
Juf: “Ja, dat zouden we wel willen, maar dat mag niet van de regering.”
Ik: “Maar ze krijgt al vier jaar huiswerk. En best veel.”
Juf: “Ik heb het er met mijn collega over gehad en we hebben besloten de kinderen geen huiswerk te geven.”
Ik: “Maar net vertelde u dat u ze later dit jaar juist wel huiswerk gaat geven, ondanks dat het niet mag van de regering.”
Juf: “Ja, maar we moeten ze toch voorbereiden op collège. Maar als u het niet wilt is uw kind in principe niet verplicht huiswerk te maken.”
Ik: “Ja maar ik wil juist wél dat u haar huiswerk geeft!”
Jus: “Ja, maar daar gaan wij niet over. Het mag niet. Dat wordt ons van hogerhand opgelegd.”
Ik: (inwendig) AAAAAAARGGGHHHHHH!!!
Het zijn nieuwe juffen, die zelf de puberteit amper ontgroeid zijn. We geven ze nog een paar weken. En anders moet ik mijn kind zelf maar extra les gaan geven.