Specu-leren

Ik weet niet of het jullie ook zo vergaan is, maar eind jaren ’90 vond ik het reuze spannend om ‘iets te doen met aandelen’. Dat was ontzettend geinig. Je kocht voor weinig geld wat stukkies, ging achterover zitten en als ze heel duur waren geworden, nou, dan verkocht je ze gewoon weer! In de tussentijd was je zonder iets wezenlijks te doen zomaar veel rijker geworden.
Dat ging een hele tijd goed. Tot ineens meer mensen verkochten dan er wilden kopen. De introductie van een of ander groot fonds viel tegen. Mensen in café’s vertelden hoe ze duizenden guldens hadden verloren op stukkies Postbank. Postbank! Gekocht bij de introductie voor 50 gulden, mee de lift in naar de 75 in een paar maanden. Gaat goed, dachten ze, lekker blijven zitten. En toen….Ploef! En niet één keer ploef, nee, je hoorde het akelige zeepbelgeluid overal! Ploef! Ploef! Ploef!
Hier is een site over die periode: Ploef!. Voor wie het interesseert, en voor wie wat Franse beursterminologie op wil doen. En voor wie – net als ik – af en toe een herinnering nodig heeft aan hoe slim mensen zijn die zich verre houden van makkelijk geld en die gewoon netjes werken voor hun eten. Wellicht worden ze daarmee minder snel rijk. Maar zo word je ook minder snel arm!

Reacties zijn gesloten.