Vandaag wordt de 60ste verjaardag van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens gevierd. Zeker in Frankrijk, dat zich het, het land van de mensenrechten noemt, zou je verwachten dat dat breeduit gevierd zou worden. Het was tenslotte hier dat men in 1789 voor het eerst een mensenrechtenverklaring aflegde (voor mensen en burgers…). Helaas valt dat nogal tegen. Natuurlijk zijn er veel initiatieven her en der, maar grootscheeps wordt er weinig ondernomen. En met name de publieke televisie laat het bar afweten. France Télévisions noemt het nog op de webzijde van France 2, maar geen van hun zenders wijdt er speciale aandacht aan in hun programmering. Daarvoor moeten we bij het Frans-Duitse ARTE zijn; of bij de private filmzender Cinécinéma.

Sinds Sarkozy hier de scepter zwaait, of eigenlijk al vanaf het moment dat hij Minister van Binnenlandse Zaken werd, is het hier in Frankrijk rap bergafwaarts gegaan met die mensenrechten. Tijdens de presidentiële verkiezingscampagne zei Sarko dat hij de President van de Mensenrechten zou zijn. Eenmaal President nodigde hij dus vorig jaar, op 10 december nota bene, Moammer Khadaffi uit, feliciteerde hij Poetin met zijn frauduleuse verkiezingsoverwinning, laat hij zijn regering een steeds repressiever beleid voeren en mengt hij zich in toenemende mate in het reilen en zeilen van de eens onafhankelijk geachte media.

Dit alles is mogelijk omdat de Universele verklaring van de rechten van de mens slechts een verklaring is en geen verdrag, waar ondertekenaars aan gebonden zouden zijn. Dat is gelukkig wel het geval met de Convention de sauvegarde des Droits de l’Homme et des Libertés fondamentales van de Raad van Europa. Desondanks wordt ook deze overeenkomst niet altijd gerespecteerd. Gelukkig is er dan nog het Europese Hof van de Rechten van de Mensen waar Europese burgers kunnen aankloppen als (men denkt dat) het eigen land in gebreke blijft.

Dit blijft misschien allemaal wat abstract en/of afstandelijk, maar een ieder kan zich ook persoonlijk inzetten voor de mensenrechten, via de Franse Ligue des droits de l’Homme, het internationale Human Rights Watch of de vele andere organisaties her en der in de wereld. Het is overal hard nodig… Wij hopen in ieder geval ons kleine steentje bij te dragen.