En wederom tassenvol werk mee naar huis, terwijl ik me elke vrijdag voorneem de boel op het werk te laten en eindelijk een ‘echt’ weekend te nemen….
Allereerst maar eens heerlijk een eind gelopen. Ik weet niet hoe het jullie allen vergaat, maar ik voel iets voorjaarderigs in de lucht! Het is bijna windstil, de zon schijnt, het is lekker fris -niet koudfris- en ik zie de kopjes van bossen sneeuwklokjes voorzichtig uit de grond piepen her en der.
……….
Komt er tijdens het typen van dit stukje een telefoontje van dochterlief door, die een dringende vraag heeft: – heb ik wormen gehad?
– Eh?
– Ja sorry, we hadden hier (dat is op de roeiclub – red.) een discussie over wormpjes en dat elk kind dat ooit in de zandbak speelde die zou hebben.
– ja, ik weet welke wormpjes je bedoelt, maar jij had ze nooit.
– Hhhhhhh (=zucht van opluchting – red.), ik wilde al heel dringend alles doorspoelen, dat ga ik sowieso nu doen. Doei!!!
………
Goed, waar was ik?
Doe maar een kopje thee, dan.