Er zijn miljoenen blogs van mensen over de hele wereld. 99 procent daarvan is ooit aangemaakt en in het beste geval al na een paar maanden verlaten. Samen vormen ze een spookstad van nooit van de grond gekomen gebouwen. De meeste plekken hebben alleen een huisnummer. Van sommige gebouwen staan wat funderingen, je kunt je voorstellen wat de maker voor ogen had, maar de laatste werkzaamheden dateren van 2006. Het ruikt er naar de dood.

Ik was er van de week, in die stad. Blijkt er in een buitenwijk (The French Quarter) een prachtig gebouw te staan. Met veel zorg vormgegeven en vol leuke, interessante, gezellige, verrassende en boeiende kamertjes. En het leuke is, er wordt ook nog steeds hard aan gebouwd. Er komt al sinds 21 juni 2007 zo’n beetje elke dag een kamer bij.

Goed, de laatste zes maanden van 2008 was er een hele lange bouwvak, maar sinds 1 januari is Dick en France weer elke dag present. Tenminste… tot en met de 24ste. Er zou toch niks gebeurd zijn? Sinds die tijd is het namelijk weer akelig stil. Er klinken geen hamerslagen op het toetsenbord voor een doortimmerd artikel, Dick zaagt ons niet meer door over historische gebeurtenissen… zelfs een tamelijk ‘boring’ stuk over Sarkozy kan er niet meer af. Viel het toch tegen, weer dagelijks klussen na de bouwvak? Of kreeg Dick er genoeg van om te bouwen aan een meesterwerk waar maar zelden iemand komt feesten?

Hoe dan ook, ambachtslui als Dick verdienen beter. Dus ik zou zeggen, bezoek Dick en France en steek hem een hart onder de riem. En als je hem spreekt, vertel hem dan even dat er anders hier, in het gezellige Hollandais en France, ook nog heel veel te klussen valt. Eén of twee keer in de week een kamertje zou mij al heel blij maken.