Met die titel van een chanson van Jacques Dutronc moest ik dit log wel inleiden

Sept cent millions de chinois
Et moi, et moi, et moi …

Inmiddels wel achterhaald, want die 700 mln zijn er nu….? Maar goed.
Al struinend naar activités voor mijn trip naar Parijs, ben ik op een tentoonstelling gestuit, waar ik dolgraag heen wil, maar waarvan ik met grote vreze vrees, dat het wel niet zal lukken, gezien het gestolen uurtje waarin ik dat zou moeten doen.
In het Musée du Luxembourg nl. begint op 31 maart een tentoonstelling over zelfportretten. Zoals jullie weten schildert ieder zichzelf respecterend schilder ooit een zelfportret. Rembrandt deed het, Picasso, Frieda Kahlo, Mondriaan, Vã Gogue et beaucoup d’autres. Ik heb dat altijd fascinerend gevonden.
Hier in het Haagje huist een kunstenaar, Philip Akkerman, die dat tot zijn ultieme levenswerk heeft verheven: hij schildert alleen nog maar zelfportretten. Dat schijn in het geheel niet saai te zijn (hij is zelf ook verre van saai!) Hij heeft er inmiddels een dikke 2000 (!) geschilderd. Een aantal jaren geleden waren veel van zijn zelfportretten gelijktijdig te bewonderen met de expositie van de zelfportretten van Rembrandt.

Hij staat er jammer genoeg niet tussen, in het Luxembourg….

Maar toch lijkt het me de moeite waard.