
Laat me u deelgenoot maken van enkele overpeinzingen, want ik snap iets niet.
Er bestaan enkele fora voor zogenoemde – liever zogenaamde – “francofiele Nederlanders”, voor mensen die in Frankrijk leven of dat graag zouden willen, of anderszins plezier aan dit land beleven.
Nu zou je verwachten dat dat plezier zich vertaalt in die fora. Goed bedoelde opmerkingen over en weer, de één zoekt iets en de ander weet iets. Al snel weet een derde iets beter, en de discussie is geboren.
Heerlijk, een prettig discours met het doel wijzer te worden en wijzer te maken.
Het tegendeel blijkt echter vaak het geval: er ontstaat vrij snel een race tussen Prinzipienreiters en andere betweters. Nu kan dit me nog weinig schelen, je hoeft hier immers niet aan mee te doen.
Maar dan de toon waarop de conversatie zich afspeelt, het is om te huilen. Dat mensen tegenwoordig niet meer kunnen spellen, het zij zo. Droef, maar ’t is niet anders.
Dat taalfouten echter denkfouten zijn, wordt tegenwoordig ook als “normaal” geaccepteerd.
Met alle gevolgen vandien. Je wordt voor rotte vis uitgemaakt terwijl je je volstrekt onschuldig acht. De afzender vervolgens gevraagd om enige uitleg, leidt slechts tot nog meer hoon en publiekelijk afzeiken.
Terzijde: bovenstaand gedrag komt vaker voor op fora waar de deelnemers zich in een veilige anonimiteit wanen.
Als daar dan bovendien een net zo anonieme moderator dienst heeft, is het een totaal ongrijpbare, anarchistische bende waar kop en staart aan ontbreken.
Omgekeerd: als de site en vooral de beheerder ervan met naam en toenaam bekend zijn, is het gedrag onmiddellijk gematigder, beschaafder, of gewoon fatsoenlijk. Waarvan akte, overigens.
Wat ik nu niet snap: het ging over fora voor mensen die toch op één of andere manier iets lolligs met Frankrijk hebben? Waaruit blijkt in hemelsnaam die lol op die fora?
Met hoop op beterschap,
“Pietje Percies”
(wat natuurlijk niet mijn echte naam is maar ik kijk tegenwoordig ook een beetje uit alvorens me volledig bloot te geven.)