Ik krijg steeds meer een hekel aan de jagers, hier. Ze zouden belangrijk werk doen om het ecologisch evenwicht bewaren. Door flink wat lood in de schaal te leggen zeker! Evenwicht gelul! Ze laten hier wel mooi tientallen gefokte fazanten los in de natuur, puur en alleen om ze later te kunnen afknallen. Die beesten hebben totaal geen kans, want ze zijn niet gewend in vrijheid te leven en ze verstoppen zich dan ook niet als er mensen in de buurt komen.
De jagers trappen het prikkeldraad kapot (ik had vorige week drie kalveren in de tuin die door een jagergroot gat waren gekropen) en ze schieten veel te dicht bij het huis. Vorige week, ik zat in mijn kantoor, ineens… vlamvlam!. Ik ren naar buiten, staat er zo’n abruti met een nog nafladderende patrijs in zijn handen op een 50-tal meters van het huis (200 meter is het wettelijk vereist minimum). Dus ik roep: “Vous n’êtes pas un peu trop proche de la maison?” Zegt hij schaapachtig:”Ah bah quand même!” Er was best wat mist, dus ik riep hem na dat er kinderen en huisdieren rondlopen bij ons, en dat het zicht slecht was. Hij zei niks meer maar ging er vandoor.
Het schijnt dat bordjes ‘propriété privé’ niet echt helpen, en dat ze toch over je land mogen lopen. Daarom ga ik nu mijn ene luizige hectare tot vogelreservaat laten verklaren. Ik had eens van Frank Schwepp gelezen dat dat kon. Dus op de site van de Ligue pour la Protection des Oiseaux een pdf-formulier gedownload om lid te worden en een kit te bestellen. Ik geloof dat er ook bordjes bij zitten die je op kunt hangen. En een vogelreservaat, dat is dus verboden gebied voor jagers!
Heb je een stukje (of een lap) grond in Frankrijk en wil je niet dat er jagers op komen, doe dan hetzelfde. Maken we met zijn allen van Frankrijk één groot vogelreservaat!