De meeste Nederlanders zullen zich de naam van Charles de Gaulle hooguit herinneren uit dat beroemde liedje uit Ja Zuster, Nee Zuster: De kat van ome Willem. De kat ging op bezoek bij De Gaulle, die voortdurend non zei.
In Frankrijk wordt De Gaulle nog altijd herdacht als een groot staatsman en niet om zijn non. Hij is de man die ervoor zorgde dat Frankrijk in de Tweede Wereldoorlog ondanks het Vichy-regime bij de bevrijders hoorde. Dat hij zichzelf als president koninklijke macht toebedeelde (hij zorgde er voor dat hij geen verantwoording aan het parlement af hoefde te leggen) hoor je vandaag de dag wat minder.
Zijn zoon Philippe heeft nu maar weer eens een boek over vaderlief gepubliceerd: Mon pere en images. Voor L’Express is dat reden genoeg om een compleet dossier over de generaal te maken. Maar een echte De Gaulle-adept heeft niet genoeg aan een webdossier. Die gaat gewoon op bedevaart naar het geboortehuis van De Gaulle. Eerlijk gezegd weet ik niet of ze in Frankrijk ook inburgeringscursussen kennen, maar als dat zo is is een bezoek aan dit huis in Lille vermoedelijk verplichte kost.