Gisteren op de radio een lang interview met een zanger die zich een paar maanden heeft opgesloten in een cel met een drumstel en opnameapratuur om een nieuwe CD op te nemen. Hij heeft alle liedjes op het nieuwe album geschreven op basis van een bepaald ritme. En niet- zoals zijn gewoonte was – op basis van een melodie op gitaar of piano.

Origineel. Dus ik even op zoek naar die knaap en zijn plaat met ritmesongs. Ik moet zeggen… dat de drums de basis vormen kun je horen, want het zijn allemaal een beetje springerige, wipperige, irritanterig-lollige stukkies geworden. Eentje ervan kon ik nog wel hebben, het tweede was nauwelijks te verdragen en bij het derde ging ik op zoek naar het rustgevende ritme van een machinegeweer. Maar goed, dat kan aan mij liggen.

Op de site van Mathieu Boogaerts, want zo heet deze kunstmuzikant, staan samples van ál zijn platen sinds 1995, plus alle songteksten. Tot mijn verrassing was veel daarvan best aan te horen. Een beetje Vincent Delerm avant la lettre, maar dan eentje die wél kan zingen. Melancholieke liedjes met een hoog stemmetje. Een vleugje Bruni, een beetje Paradis.

Mathieu Boogaerts is eigenlijk gewoon een Franse Zuchtjongen.