Ik kon me gister maar niet op mijn werk concentreren: watten in het bonkende hoofd, een schuurpapieren keel, maar net niet ziek genoeg om het bed te houden.
Tot ik naar buiten keek: ik heb meerdere laagjes over elkaar aangedaan en ben gaan redderen in mijn bloementuin: de papieren overblijfsels van de hortensia weggeknipt, de grote knoppen die tevoorschijn kwamen bewonderd, dode takken weggehaald en natuurlijk veel blad geharkt. De geraniums piepen al boven de grond en ook het eerste groen van de akeleien laat zich zien.
De vlinderstruik heb ik gedeeltelijk gesnoeid, die wordt in maart tot de grond weggeknipt.
Gelukkig lopen de verschillende rosa’s ook al uit, de klimroos is goed aangeslagen en heeft veel knoppen….en…en…
En toen bonkte mijn hoofd zo erg, dat ik noodgedwongen moest stoppen!
Mooi is dat he, je kunt het hier ook ruiken. Als je buiten komt ruik je dat de lente weer in aantocht is. Heerlijk.
Lente? moest wel krabben vanochtend
Maar gister niet!
Hebben nu waarschijnlijk een tuin vol krokussen en sneeuwklokjes ‘down under’ waar de Franse buren van genieten, wij niet. Snik snik.
Punt, hebben jullie franse buren in Australie?
Ja, maar maken wij geen punt van.