Dat de Franse autoriteiten in Europese kwesties vooral een Frànse (lees: nationále) koers varen, mag je Parijs in veel gevallen niet kwalijk nemen. Dat doen de Duitsers, Italianen, Nederlanders etc immers ook wel eens. Maar zonder dat velen het in de gaten hebben, heeft president Sarkozy afgelopen weekeinde op de EU-top in Brussel een nieuwe doorbraak bereikt in de Franse strijd tegen de EU-overheersing.
De actie, enkele jaren geleden, van Franse electriciens (of waren het loodgieters?) bij het zomerhuisje van oud-EU-commissaris Frits Bolkestein was synoniem voor het Franse verzet tegen (sommige !) onderdelen van het vrije markt-liberalisme in de EU-landen.
Vrij verkeer van goederen, personen en diensten wordt door de Franse autoriteiten weliswaar met de mond beleden, maar in de praktijk worden daar vooral belemmeringen tegen opgeworpen.
Allemaal kennen we wel voorbeelden, zoals de EDF die weigert een woning op het electriciteitsnet aan te sluiten als dat huis niet door Franse bouwvakkers is gebouwd, of op z’n minst de bedrading door Fransen is aangelegd. En over de Franse regels voor zwembroekjes in openbare zwembaden (met een beroep op Europése regels) zullen we het maar niet hebben.
Op de EU-top heeft Sarkozy voor elkaar gekregen (zegt hijzelf) dat de al jarenlang bestaande EU-formuleringen inzake overheidssteun en concurrentievervalsing zodanig worden aangepast , dat uitzonderingen kunnen worden gemaakt als het om de ‘nationale werkgelegenheid’ gaat. En reken er maar op dat de Fransen zich op hùn werkgelegenheid zullen blijven beroepen. Daar zullen we de komende jaren mog héél wat van horen !
Heeft Neelie Kroes een huisje in Frankrijk en binnenkort een loodgieter nodig?