Al een paar weken lees ik de boeken van Fred Vargas. En dat is, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, een vrouw. Ze heet officieel Frédérique Audoin-Rouzeau en is archeologe, gespecialiseerd in het leven van onze huisdieren in de Middeleeuwen. En daar gaan haar boeken helemaal niet over. Ze schrijft “rompols” (de benaming is van haarzelf), romans policiers, die helemaal anders zijn dan alle andere. Ten eerste een taalfeestje. Wat een kleurrijk en bewegend Frans. Bevolkt door bizarre maar toch zeer herkenbare (hoofd)personen. Met diepte en karakter. En commissaris Adamsberg, met een verre hint naar Maigret, heeft geen methode. Ook een buitenbeentje. Geen vrouw, wel een maîtresse. Kleurrijke man. Begin maar eens met “Pars vite et reviens tard”. Literatuur van de allerbovenste plank. Veel Parijse couleur locale ook. Vertaald in het Nederlands? Geen idee. Kan me eigenlijk ook niet schelen: ik ga iedere avond met Fred naar bed!