
Je kunt van die Fransen zeggen wat je wilt, maar de dood nemen ze behoorlijk serieus! Onder met motto “Mooi dood is niet lelijk” zetten ze hun dierbaren bij in de meest protserige grafmonumenten. Ons calvinisten lijkt dat vaak een beetje overdreven, maar als je eens op een Franse begraafplaats komt, kijk je evenzogoed je ogen uit. Daarbij vergeleken is het bij ons toch vaak maar een beetje een dooie boel. Enkele van de mooiste dodenakkers vind je in Parijs. Voor menigeen zijn het bedevaartsoorden, alleen al omdat hun idolen er hun laatste rustplaats vonden.
Wil je weten hoe het genieën als Jim Morisson en Victor Hugo is vergaan? Op Grave Yart, de bijzonder fraai vormgegeven en gefotografeerde site van Carla Meijsen, die overigens sowieso een begenadigd webdesigner lijkt te zijn, als ik haar andere werk zo eens bekijk (beetje rondklikken, dan kun je ook genieten), kun je zien waar hun stoffelijke overschotten liggen te vergaan. Carla, wil je een linkje uitruilen? We zijn niet zo cultureel verantwoord als La Douce France, maar wel een stuk populairder en actueler. Bovendien kunnen we wel een beetje niveau gebruiken en wie weet wrijft er een beetje van jou op ons af.
Die links werken niet echt….je bent iets te lang in de kroeg bijven hangen, Krek.
Hmm, de eerste doet het nu wel. Vreemd. Bijna spookachtig….
@Krek: inderdaad een prachtige site… mooi gedaan en prachtige foto’s…. Ik ben me nu aan het verdiepen in site’s maken, maar met sjablonen ben je toch wel beperkt…
Misschien toch maar een boek aanschaffen en het echt gaan doen….. Titel?..
Jee, bedankt voor de complimenten voor mijn levenswerk over de doden…….. 😛
Ja, ik zal je binnenkort eens linken, want jouw site is ook zeer de moeite waard (je bent blijkbaar een zeer bescheiden tiepje…….)!
Krek, dank je wel! Groeten van Carla