In een grijs verleden besteedde Dineke al eens zijdelings aandacht aan deze dame, leerlinge van Rodin, die behoort tot de beste beeldhouwers ooit. Toen ging het over het Musée Rodin. Nu leek het me wel aardig Camille Claudel zélf eens hoofdpersoon van een logje te maken. Een getormenteerde vrouw, die op de academie verliefd werd op haar leraar Rodin, jaren van haar leven opofferde om hem te assisteren en zich uiteindelijk tóch van hem los wist te rukken. Ten koste van haar geestelijke gezondheid, dat wel. Heel boeiend op deze site zijn de lange verhalen over de enkele werkstukken zelf. Hoe de kunstenares moest soebatten bij museumdirecteuren om opdrachten voor beelden(groepen) los te krijgen en later opnieuw om ook daadwerkelijk haar geld te ontvangen. En wat me ook erg verbaast (hoewel, verbaast is misschien het woord niet. Ik kan het gewoon moeilijk bevatten) is hoe zo’n frêle wijffie zulke enorme blokken marmer naar haar hand heeft kunnen zetten. Enfin. Boeiende kost.