Niemand? Dat dacht ik al. Dat is dan ook een stimulerende hobby, waar de filatelie en de porteclefilie maar bleekjes tegen af steken. Een hobby die visioenen oproept van Flipje van Tiel, het Michelin-mannetje en de schelpen en schilden van oliemaatschappijen. En natuurlijk van plakken smoezelig schuimrubber, waar ’n dubbel speldje zich niet dan met stroeve tegenzin uit liet trekken, op weg naar een nieuwe eigenaar. Ah, nostalgie!
Tijdens ballonfeesten heb je hele handeltjes in pins. Komen ze met koffers vol vanuit de hele wereld. Vroeger had ik er ook een paar, maar het is nooit een hobby geworden. Wel ken ik mensen die thuis een speciale kamer hebben waar ze al hun trofeeën, pins, badges, geschillderde wandborden en alles waar maar een ballon op staat, hebben uitgestald… De paar badges die ik bijeen heb gespaard zitten op bodywarmers of overalls genaaid. Mijn grote trots is de badge van het WK Ballonvaren in 1983 in Nantes, precies 200 jaar na de eerste ballonvaart. Daarvan bestaan er precies honderd en die zijn alleen in handen van mensen die er zijn geweest als deelnemer of official, en dan nog lang niet allemaal. Het bewijs dat ik een ouwe ballonzak ben…