Henk meldt, dat HP weer wat te zeiken heeft. Het leed van spijtoptanten en andere terugkeerders wordt breed uitgemeten in de kolommen van dit als altijd op trends gespitste weekblad. Een en ander is hier na te lezen, dankzij de verwoede scan- en mailactiviteiten van voornoemde Henk.
Merci Henk!
Als je dit leest durf je toch bijna niet voorgoed naar Frankrijk te gaan…..ik denk dat ik ook nog met een plekje vast wil zitten aan Nederland…ik weet niet of ik oud zou willen worden in Frankrijk zo op het platteland, waar het wel heerlijk is als je nog zo jong bent als ik nu ben….
Ach, ze hebben wat mensen met problemen gezocht en gevonden. Alle mensen die probleemloos geremigreerd zijn komen natuurlijk niet aan het woord. Zo schreef ik eens voor de Nieuwe Revu een artikel over lottowinnaars (dat was toen nog een ton) die stuk voor stuk ongelukkig waren geworden. Gelukkige winnaars hadden we namelijk niet gevonden. Maar dat betekent natuurlijk niet dat je ongelukkig wordt van een hoofdprijs. Bovendien zijn het wel een stelletje zeikerd die ze geïnterviewd hebben. Onthecht… integreren… ’t mocht wat! Wat ik me wel afvraag is of mijn Japanse vrouw terug Nederland in mag, nu we ons uit hebben geschreven daar. Niet dat we terug willen (hooguit verder weg) hoor.
Hier klinkt toch wel enige twijfel door. Maar, van dat “Maar in de kern van mijn bestaan zit een witte plek” zakt mijn broek ook af, wat een geneuzel.
Ik dnk dat die verhalen alleen moeten voorkomen dat heel nederland leegstroomt.
Vermoedt je een complot?
Complotten heb je overal, zie ik overal….
Maar even serieus, ik vind wel dat als je in een ander land hebt gewoond, in ons geval, Australie, Duitsland en Belgie (vandaar mijn weerstand tegen belgen ;-)) dat je je dan nergens echt meer thuis voelt, maar als je het van de positieve kant bekijkt heb je dan dus eigenlijk alle grenzen van je afgegooid en kun je eigenlijk overal gaan wonen. Klinkt dit een beetje logisch?
Wonen kun je overal, maar is dat hetzelfde als thuis zijn? Tis geen Frans: het verschil tussen ‘a house’ en ‘a home’.
Waar bemoei ik me mee want ik heb geen emi- nog remigratieplannen, sorry.
Een oude discussie, uit de begindagen van HeF, of misschien zelfs op FF, van Franse huisjebezitters die onderweg ergens halverwege denken… “bijna thuis”. Waarbij de richting van hun reis niet uitmaakt.
Kijken jullie een beetje uit waar je je zwarte geld laat: de Nederlandse belastingdienst heeft via Frankrijk alle koopaktes van tweede huisjes. De boetes schijnen er niet om te liegen…
Thuis is waar de drank staat. 😉
Zelfs op je bankrekening hebben ze een oogje.
Thuis is volgens mij waar je gelukkig bent.
Thuis is als er gelukkig drank staat.
oh oh altijd mens boven mens. Als er dan ook nog iedere maand een leuk bedrag binnenkomt.
Heb ergens gelezen: “thuis is waar je naasten zijn”. Exclusief dieren (wat mij betreft).
Emigreren is prima maar je moet wel de gevolgen overzien, ondanks dat wij het een en ander goed op een rijtje hebben, zijn wij geconfronteerd met het grootste nadeel van ver van de familie te wonen. Gisteren ben ik terugekomen na een verblijf van 5 weken in Nederland. Mijn zusje is na een zeer heftig verlopen ziekte overleden. Willem heeft in de tussentijd het gezin en het bedrijf draaiende gehouden, heb ik veel respect voor. Als je in een dergelijke sitiuatie terecht komt valt er veel te regelen, allereerst de crematie en dan moet het huis leeggemaakt worden, dat moet allemaal snel want je wilt zo graag naar huis, het zijn klussen die normaal gesproken al afschuwlijk zijn, maar zeer zeker als je zover van huis bent. Mijn moeder is 81, ze had 2 kinderen, nu heeft ze alleen ons nog. Sinds gisteren woont ze bij ons.
Dag Monique.
Wij hebben een verleden, dat weet jij en dat weten de stamgasten. Maar hier val ik bij stil.
Ik wens je heel, heel veel sterkte bij het verwerken van je enorme verlies. Wij hadden van Willem wel een vermoeden dat het iets ernstigs was, maar Willem liet niet het achterste van zijn tong zien, dus toen hield het op. Zal, zowel voor jullie als voor je moeder, niet gemakkelijk zijn in de nabije toekomst. Voor raad en daad ben je welkom. Het email-adres klopt.
Liefs, Dineke
Dank je Dineke!
Monique,
Heel verdrietig om te horen en daarbij meteen alle sterkte toegewenst voor de toekomst. Je enige zusje verliezen moet vreselijk zijn, en ook voor je moeder zal dit nauwelijks te verwerken zijn, lief van jullie dat ze daar kan wonen. Ik hoop dat jullie bij elkaar voldoende troost kunnen vinden en over een tijdje weer positief de toekomst tegemoet kunnen zien.
Groeten, Ronald.
zal de bijl begraven. leven gaat door.
MW zorg goed voor je moeder. een kind verliezen is een onvoorstelbaar verlies.
Beste Monique,
Ik sluit me volledig bij Dineke aan. Zoals ik – en de andere stamgasten ook trouwens – al tegen Willem zeiden: bij dit soort dingen vallen domme kibbelarijtjes geheel in het niet. Ik weet een beetje wat het is, want mijn Japanse vrouw verloor een paar jaar geleden haar moeder in Tokio en moest het daar toen ook doen zonder mijn steun. Sterkte met het dragen van je verlies. En dit geldt ook voor je moeder en Willem.
Meelevende groet,
Gregor
Beste Ronald,
Bedankt voor je reactie! Wij doen ons best om er het beste van te maken, hoe moeilijk het ook is. Voor mijn moeder is het gelukkig dat ze haar kleinkinderen om zich heen heeft, die heel erg lief en zorgzaam voor haar zijn.
Vanzelfsprekend ook Gregor en Ferry bedankt!
Monique en Willem, goed dat jullie er zo mee om kunnen gaan. Doordat wij ook dingen meegemaakt hebben, weten we wat het is….en dan was bij ons de afstand niet eens een probleem…heel veel sterkte….
Monique: ook hiervandaan heel veel sterkte.
Ik woon op 1,75 uur rijden van mijn ouders en vind dat al ver – zeker omdat dingen als mantelzorg zo goed als onmogelijk zal zijn, mocht het nodig zijn. Dat is ook één van de redenen dat ik aarzel om, al is het maar voor een poosje, naar het buitenland te gaan. Temeer omdat de kans duidelijk aanwezig is dat ik daar zal blijven hangen.
Bedankt voor jullie lieve reacties, en in het bijzonder voor het lieve prive-mailtje van Dineke, had ik echt niet verwacht!
Monique en Willem, heel veel sterkte. Heb hetzelfde meegemaakt en voel erg met jullie mee.
zie je wel, eigenlijk zijn we hartstikke aardig hier
Jeetje, ik word hier een beetje stil van. Ik kan alleen maar zeggen sterkte voor jullie allemaal in het gezin….