Het lijkt me wel toepasselijk, op een dag als vandaag, dat “Het Woord”
een wat morbider karakter heeft.
Les obsèques, l’enterrement – de uitvaart, de begrafenis (betekent ook –plechtigheid)
Een kerkelijke uitvaartdienst wordt obsèques religieuses genoemd, ook wel office funèbre, de uitvaartstoet un cortège funèbre
Een begraafplaats is une cimétière en wat nog wel eens tot verwarring wil leiden: pompes funèbres de begrafenisonderneming. (Pompe betekent in dit geval pracht en praal, denk ook aan ons eigen pompeus.)
De ‘aanzegger’ waar een van onze stamgasten het eerder deze week over had (Peter?) is een employé van de pompes funèbres qui annonce le décès (het overlijden), de annonciateur. Uiteraard komt het vaker voor dat je het leest in de krant, in de rubrique nécrologique.
Een natuurlijke dood sterven – mourir de sa belle mort, mourir dans son lit
In het harnas sterven – mourir debout
De laatste rustplaats – la dernière demeure
De dood wordt soms ook wel heel mooi le grand voyage genoemd
Speciaal voor B.:
De pijp aan Maarten geven – passer l’arme à gauche (passer par les armes betekent overigens fusilleren)
Zijn laatste pijp roken -casser sa pipe
il était vraiment le dernier de son espèce !
kon het niet laten :
Rouwrand aan je nagels – avoir les ongles en deuil
Bijna goed, jeanne noemde het aanzeggen, nadat ik het beschreven had
Mooie foto trouwens. En een prachtige boom.
De foto – inmiddels aangepast formaat – komt van een door vrouwen geleide uitvaartonderneming in Noord-Nederland. Interessant. De kist wordt daar door acht vrouwen naar het graf getild. Lijkt mij ook wel wat, als ik het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld heb. Om eindelijk door vrouwen op handen gedragen te worden. Iets wat mij bij leven en welzijn maar niet wil lukken ;).
Zouden ze dat in Frankrijk ook hebben? Des funérailles féminines? Of vinden ze dat discreminatie?
Ziet er goed uit – die uitvaartonderneming.
De vrouwen dragen zelfs op de schouders! Heb diep ontzag voor zoveel zelfbeheersing.
Ook vandaag bij de dragers van Bernard. De hele wereld kijkt mee. Knap hoor!
lijkt mij ook wel wat…kan dat ook als je gecremeerd wilt worden…want ik wil mijn nazaten niet met een onderhoudsplicht van mijn graf opzadelen…mijn vader is 8 jaar geleden overleden, ben 3 keer langs geweest, omdat mijn moeder op de route woonde…nu zij ook overleden is vraag ik me af of ik in de toekomst nog wel zal komen….zij liggen begraven in den haag en ik woon in brabant en straks in frankrijk…..
Toch hebben begraafplaatsen wel iets….
Zou ze niet willen missen.
Heb in Parijs enkele bezocht, en het Joodse kerkhof in Praag.
Ook als je door glooiend Frankrijk rijdt en op zo’n heuvel ligt dan op het mooiste punt een kleurige begraafplaats (door de vele bloemen) die over het land uitkijkt, dan is dat toch wel erg poetisch.
@Jeanne: dat ben ik met je eens…maar het is iets anders wanneer je gaat om even bij ons Pa of Ma langs te gaan….
Het is een begrafenisonderneming uit Anloo, idd (en nog bedankt voor het verkleinen, Krek. Ik ben niet zo handig met die dingen)
Mijn moeder komt uit die omgeving (Zuidlaren), dus toen ik het plaatje vond gaf dat de doorslag.
Mijn eerste herinneringen aan een kerkhof liggen in de bezoekjes aan het graf van mijn opa, wij mochten altijd water halen. Vooral het kindergrafje vlakbij sprak zeer tot mijn verbeelding.
Mijn schoonouders zijn overleden en begraven in Beetsterzwaag en heel af en toe bezoeken wij hun graf. Toen de kinderen nog heel klein waren ging ik -met hen erbij- ook langs, om wat plantjes op hun graf te zetten. Schepje mee natuurlijk. Logische woorden van Pieter (3,5): ga je oma opgraven?
Ik ga ook nog wel op gezette tijden naar het graf van mijn vader. Weliswaar in naam van mijn (inmiddels demente) moeder, maar toch…Dan liggen aan het hoofdpad mijn grootouders, en iets verder de ouders van mijn man, enz. enz. Al dwalend over het kerkhof richting mijn vader liggen verspreid allerlei mensen die ik gekend heb.
Dat is macaber, maar ook een verstilde weergave van het leven.
@jeanne: pere lachaise in parijs schijnt zelfs een geliefd oord voor verliefde paartjes te zijn. persoonlijk vind ik moscowa bij arnhem heel mooi, met die majestueuze bomen. lijkt me wel wat om daar tzt lekker in de schaduw te liggen.
prachtige website van Pere Lachaise
inderdaad. eindelijk een zinvolle toepassing van flash, die bovendien nog vlot laadt (althans op mijn adsl-lijntje)
Wat een mooie verzameling franse woordjes!
En gut Peter van het Hurktoilet, jij ook al hier, ik had het kunnen weten…… 😉
Jullie komen toch ook even op GraveYart kijken, er is al eerder aandacht besteedt aan mijn site door Krek.
Hé carla, long time no sea, om het maar op zijn goed frans te zeggen
Dag Carla,
leuk dat je ff langskwam.